REALITET Ì FSHEHUR .( vazhdimi nga pjesa 11 )COMPLETED✅

28😢

"Sot lash pas cdo premtim,
Dhe te vetja s'kam besim ,
Tani von eshte te ndaloje,
Kur ne fund gjithcka ndryshoje "
*************

U

ngrita ngadal duke ferkuar syte e lodhur dhe vura re se nuk isha me ne keshtjellen e Narsit.
Ktheva koken nga cdo cep i dhomes dhe  cuditerisht nuk ndihesha shume rehat ne ate vend.
Dje me ne fund pas kaq shume vitesh njoha gjyshin dhe gjyshen time, por me dhemb kur e di qe jane pas hekurave te atyre kafazve te mallkuar.

Dua aq shume ti shpetoje, ti theme se jam mbesa e tyre, por tashme me duhet te mendoje per sigurine e tyre dhe kesaj bote, edhe nese do te thote roberi e perjetshme si gruaja e nje krijese te pashpirte si Zahini.

- Me ne fund u zgjove gruaja ime e ardhshme!- degjova zerin me acarues nga dera e dhomes.

- Une nuk jam gruaja jote Zahin!

- E perse jo?

- Epo... sepse ti je shume shume me i madhe se une!

- Mosha nuk eshte problem ,pasi une nuk jam nje njeri. Jam nje krijes magjike dhe si i till mund te marr cfare moshe te dua dhe kur dua "e dashur"!

- Mos u nxito, pasi mosha  nuk eshte e vetmja arsye Zahin...

- Cfare tjeter eshte ateher?

- Mire....une..une jam e fejuar me nje djale disa muaj me pare!

- Ouuu ateher, kush qenka fatlumi?

- Emri tij eshte Eleo Willson! Une jam e fejuara e tij dhe shpejte do martohemi.

- Ti do te martohesh me te...jo me mua?

- Po! Me mire objekti i cmuar i nje te fiksuari, sesa gruaja e nje monstre!

Tashme fjalet qe une thash nuk kishin kthim, por tek e fundit kurr nuk e kisha une ne dore te zgjidhja per jeten time.
Edhe pse kjo pergjigje do ishte gjeja me e bukur per maman time, per mua ishte thjesht nje plage tjeter, nje burge tjeter.

Ngrita koken nga Zahini dhe ne vend te ishte i inatosur ose i merzitur me pergjigjen time, po buzeqeshte i vetkenaqur.

- A premton se Eleo Willson eshte ai me te cilin do martohesh?- me pyeti serioze kesaj radhe dhe cfare une do thoja kesaj radhe nuk kishte kthim pas.

- ....P...po!- thash me ngurim kete fjale te vetme dhe ngrita koken drejte syve te tij flakerurs.

- Ateher ti duhet te jesh e lumtur, sepse do martohesh me ate qe do!- tha Zahini duke qeshur dhe ne sekond nje tyme i zi e mbuloje te gjithin.

Kur tymi po pastrohej permes tij pash nje siluet te njohur, por dhe te padeshiruar.

- Kohe e gjate, thesari im i vogel!

- Eleo!! C..cfare bene ti ketu? Cfare eshte e gjithe kjo?

- Ende se ke kuptuar se Eleo Willson nuk ka ekzistuar kurr! Ishte vetem nje form njerzore e imja, ne menyre qe te gjeja ty. Por kujt ia priste mendja se Artemisa Hirai Senor e kishte ulur mbrojtjen aq shume, dhe pa e kuptuar te hodhi vet ne krahet e mi.
Duhet te falenderoje " vjerren" qe me kurseu kohen!- tha ai duke buzeqeshur.

Tashme nuk kuptoja dot asgje. Gjate gjithe kesaj kohe djali qe une urreja, djali qe fitoje zemren e prinderve te mi dhe i fejuari im ishte Zahini.
Ne sekond lotet po me rreshkisnin faqeve dhe zemra nuk i kontrollonte rrahjet e saj.
Urreja veten qe rash ne kete kurth te ndyre, qe si kushtova vemendje ndjesise familjare qe Zahini me dha kur e takova per here te pare.