Abducted (18+)

Chapter 7

SOFIA

Nagising lang ako nang maramdamang init sa bagay na nakapatong sa akin, kaya napamulat ako nang aking mga mata, halos mamilog ang mata ko nang masalubong ko ang asul na mata ni cadmus, nakapatong to sa akin.

"Ano bang ginagawa mo, pwede bang umalis ka sa ibabaw ko." Wika ko sa kaniya pero tila wala itong narinig.

"We're married!" Anito na ikinalaki nang mata ko.

"Are you kidding? Wala akung maalala na nagpakasal ako sayo." Wika ko.

"Yeah, wala nga bat i have my way, kaya kasal kana sa akin, may pinakita itong brown envelop at inabot sa akin." Kinuha ko yun at binasa ang papel na nakasulat roon.

"No way! Ayokong matali sayo, ayoko sayo...mamamatay tao ka...masama ka...ayoko sayo..." maluha luhang sabi ko sa kaniya.

"Wala kanang magagawa asawa na kita at akin kana, akin na lahat sayo." Anito

"Hindi maaari...hayup ka! Mamatay kana! I hate you...mamatay kana..." sigaw ko kaya bigala nalang nagdilim ang mukha nito at hinawakan ako sa leeg at sinakal ako halos maubo ako sa pagkakasakal niya.

"Madami kang pwedeng sabihin sa akin, pero ang mamatay ako ay hindi ko matatanggap, dahil kamatayan lamang ang makakalayo sayo mula sa akin." Galit na wika niya.

"D-di a-ako m-ma-k-k-ka-hi-n-nga" di makahingang sabi ko pero patuloy lang ito sa pagsakal sa akin hanggang sa unti unting bumigat ang talukap nang mata ko.

Nagising lang akung masakit ang lalamunan ko, pero di ko parin maimulat ang mga mata ko para bang ang bigat bigat non.

"Kailangan niyang magising, di ko kayang mawala siya sa akin, at kapag mamaya na hindi pa siya nagigising papatayin kita kasama na ang pamilya mo, naiintindihan mo!" rinig kung galit na wika nang pamilyar na boses na yun.

"Yes! Mr.Montenegro." sagot nang isa pang boses.

"Oh god! This is my fault kung na control ko lang sana ang sarili ko kanina ay hindi sa mangyayare ito sa kaniya."

Maya maya nang maramdaman ko nanaman ang pag bigat nang talukap nang mata ko.