2.Bölüm

2.6K 90 6
                                    

Hepinize merhaba^^İyi okumalar
.
.
.
.
.
Sabah gözlerimi açtığımda abimin beni izlediğini gördüm.Ve sonra "Günaydın.Hadi kalk artık kahvaltıya"dedi.

"Tamam abi elimi yüzümü yıkayım geliyorum" dedim. Ve odadan çıktı bende hemen banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Daha sonra giyinme odamdan kıyafetlerimi değiştirdim.

Merdivenlerden aşağı inmeye başladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Merdivenlerden aşağı inmeye başladım.İndiğimde kahvaltıya başlamışlardı bende hemen oturup kahvaltımı yapmaya başlıcaktımki babam konuştu.

"Bu gün hastaneden aradılar. 17 yıl önce hastanede bebekler karışmış.Yani sen bizim kızımız olmaya bilirmişsin."dedi.

Bir an dondum kaldım. Nasıl ya yıllarca anne baba dediğim insanlar ailem değil miydi.Anneme baktım o bana değil kahvaltı tabağına bakıyodu.Babam tekrardan konuştu.

"Yani biz gerçek kızımızı alıcaz artık seni yanlarınamı alırlar yoksa sokağamı atarlar bilemem.Ve yarın DNA testi yaptırmak için hastaneye gidicez."dedi.

Ne yani bu kadar kolaymı yıllarca kızın bildiğin kişiden vazgeçmek.Sinirle masadan kalktım hiç bi cevap vermeden kapıya doğru ilerlerdim ayakkabılarımı giyip evden çıktım.
.
.
.
.
.

Hasan Korkmaz'dan devam

Dün hastaneden aradılar. 17 yıl önce bebekler karışmış.Nasıl böyle bi hata yaparlar aklım almıyo.Ama heralde bu kızımız dediğim kişi giderse daha iyi olcak çünkü oğullarım onun yüzünden gittiler onlara yapmadığı kötülük kalmadı.Ve umarım öz kızımız onun gibi değildir.
.
.
.
.
.
Miray Yılmaz(Korkmaz)'dan devam

Şuan nerdemiyim sahilde oturuyorum.Burası bana iyi geliyo sakinleştiriyo abimle hep buraya gelirdik.

Ama kafamda bin tane soru var. Ve hiç birinin cevabı yok. Artık napıcağımıda bilmiyorum.Çalan telefonla düşüncelerimden ayrıldım abim arıyordu.

Aslında sabahtan beri arıyo ama bu sefer açtım.

"Miray.!Nerdesin sen sabahtan beri seni arıyorum.!İyimisin."dedi

"İyiyim abi merak etme."dedim

"Nerdesin sen."

"Sahilde oturuyorum." dedim

" Tamam biyere ayrılma seni almaya geliyorum."dedi

"Tamam"diyip telefonu kapattım.
.
.
.
.
.
Yanımda bi hareketlilik hissettim. Baktığımda abim gelmişti.

"Abi beni bırakmazsın değilmi?."dedim. Beni hemen kolunun altına aldı.

"Hayır meleğim ben seni bırakmam."dedi.

"Hadi kalk artık eve gidelim."dedi.Bende kafamla onayladım. Ve arabaya doğru yürüdük.Eve gidene kadar hiç konuşmadık.Eve geldiğimizde abimle hemen odamıza çıktık.Abimle aynı kattaydı odalarımız.

"Abi bu gece benle yatarmısın."dedim.

"Tamam meleğim üstümü değiştirip geliyorum."dedi. Ve hemen odasına girdi bende odama girdim. Hemen üstümü değiştirip abimi beklemeye başladım abimde geldi ve ona sarıldım.

"İyi geceler abi."dedim

"İyi geceler meleğim."dedi ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.
.
.
.
.
.

Hepinize merhaba ^^Bölüm nasıldı?

Oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim.

Bidaki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın ♡ :)

Gerçek AilemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin