Jk: Bir sorun mu var?
Hr: B-benim gitmem lazım. E-eve gitmem gerek.
Ne zaman yanımıza geldiğini bilmediğim Jimin kollarımdan tutmuştu.
Jm: Heran noldu? Yüzün bembeyaz olmuş.
Hr: Bay Jeon beni eve bırakır mısınız?
Jungkook sorgulamadan kalkıp masanın üstünde duran arabanın anahtarını da almıştı.
Çantamı tek koluma geçirirken Jimin konuştu.
Jm: Bende geleyim?
Jk: Hayır Jimin sen burada bekle Heran'ı bırakıp geliyorum hemen ben.
Jm: Ama hy-
Hr: Jimin sen burda kal. Endişelenecek bir durum yok.
Ona güven verircesine yanağından öpmüştüm.
Jm: Eve gidince bana mesaj at.
Gülümseyip çoktan dışarıya çıkmış olan Jungkook'un peşinden çıktım.
...
Jk: Şimdi ne olduğunu söyleyecek misin?
Araba sürerken bir saniyeliğine bana bakıp konuşmuştu.
Hr: Bilmiyorum belki de ben fazla evham yapıyorum. Ama baksana şuna
Diyerek babamın attığı mesajı gösterdim.
Kaşlarını çatıp hiçbir şey demeden daha fazla gaz yüklenmişti.
Kısa sürede geldiğimizde arabadan hızla inmiştim.
Hr: İ-ileride ki YANAN BENİM EVİM Mİ?
Elim ayağım titriyordu. Gözyaşlarım kendini çoktan bırakmıştı.
Hr: Jungkook nolur düşündüğüm şey olmasın.
Jungkook yanıma gelip kolumdan tuttu.
Kolunu itip koşmaya başladım.
Hr: ANNE!! BABAA!!
Etraftaki kalabalık bana dönmüştü. Onları yararak içeriye girmeye çalıştım ama Jungkook kollarımdan tutup arkamdan sarılmıştı.
Jk: Heran sakin ol güzelim. Eminim bir şey olmamıştır.
İtfaiyeciler yangını söndürürken polis etrafı sarmıştı.. peki ambulans o neden burda ki.
Kendimi bırakıp yere düştüm.
Hr: B-bana beni sevdiklerini söylediler.
Hr: NEDEN? NEDEN ŞİMDİ SÖYLEDİLER?!
İçeriden çıkan bir kaç itfayiyecinin elinde siyah torbayla gözlerim dönmüştü.
Jungkook'un elinden sıyrılıp polisi aşıp onlara ulaştım. Siyah poşetin fermuarını açacakken beni durdurdular
Hr: NE VAR ONUN İÇİNDE?! NEDEN İZİN VERMİYORSUNUZ?!
Polislerden ikisi tutup beni uzaklaştırırken kadın olan konuşuyordu ama ben onu bile dinlemiyordum
X: Hanımefendi siz nesi oluyorsunuz?
Hr: BIRAKIN BENİ! BIRAKIN İÇERİYE GİREYİM NOLUR!
Kafayı yemek üzereydim.
İçeriden bir siyah torba daha çıkmıştı. Ona doğru koştum. Bunda kimse tutamamıştı.
Torbayı açtığımda bunu beklemiyordum. Yüzü tanınmayacak şekilde yanmıştı ama ama o benim babamdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
APRİCİTY /JJK/
Teen Fiction[Victory] " O, kış gününde çıkan sıcak güneş gibiydi" Öğretmenim olduğu neyi değiştirirdi? Aşka bunca zaman kim, ne engel olabilmişti? Önümüze çıkan engeller sadece kendimizin koyduğu zorluklardan başka bir şey değil miydi? ~Pak Heran Başlama [18.1...
