3 AM - CHANBAEK

Part 5 (The End)

──────✧◈✦◈✧──────

بکهیون بی توجه به حرف هایی که میشنید، نگاهی به لب های چانیول انداخت. نفسش رو توی هوا ها کرد. بخار گرم از دهنش بیرون اومد!

برگشت و نگاه گنگی به سفالگر انداخت:
-چان؟ چرا وقتی من حرف میزنم توی هوا بخار پخش میشه ولی از دهن تو هیچ بخاری بیرون نمیاد؟

چانیول دوباره لبخند زد:
-پس کم کم داری میفهمی؟

بکهیون گیج شده بود. نمیفهمید چه خبره! یاد کتاب های تخیلی دوران نوجوونیش افتاد. مثل بچه ها با وحشت به مرد نگاه کرد و توی ذهنش فرضیه ی روح بودن چانیول میچرخید.

چانیول خندید، موقر و زیبا:
-نه! روح نیستم.
بیشتر ترسید. افکارش رو میخوند؟ نفس عمیقی کشید و زمزمه کرد:
-باشه!

بعد یکهو انگار که چیزی یادش اومده باشه با کمی شادی و شک به چانیول نگاه کرد:
-ببین! من متاسفم بخاطر اونروز. راستشو بخوای من احساس سردگمی میکردم. ولی یه چیزی رو خوب فهمیدم...

برگشت و نگاه عمیقی به چشمای پسر انداخت:
-من دوست دارم چانیول! از ته دلم میگم. این چند روزی که نبودی نمیدونم چطوری گذشت ولی وحشتناک بود.

چانیول بدون اینکه تغییری توی صورتش به وجود بیاد به پسر نگاه کرد. بکهیون همونطوری با ذوق ادامه داد:
-میتونیم همخونه شیم. من یه آپارتمان کوچیک دارم که برای جفتمون. کافیه. نظرت چیه؟ ها؟ یکمی رابطمونو علنی کنیم!

چانیول لبخندش حتی لحظه ای هم پاک نمیشد:
-ولی ما همخونه هستیم بکهیون.

بکهیون چندلحظه به مرد نگاه کرد و بعد یکهو زد زیرخنده.
بین خنده هاش بریده بریده لب زد:
-واقعا شوخی مسخره ای بود. احمق!

چانیول، نگاهش غمگین تر از هروقت دیگه ای شد:
-باید کم کم به خودت بیای بک. داری به خودت آسیب میزنی. باید بری پیش روانپزشک یا کسی که کمکت کنه!

حالت صورت پزشک جدی شد و توی چشمای پسر نگاه کرد:
-روانپزشک؟ منظورت چیه؟ من مشکلی ندارم روبه راهم.
چون بهت گفتم بیا باهم زندگی کنیم باید برم پیش روانپزشک؟ داری چند شب پیشو تلافی میکنی؟ ببین باور کن من منظوری نداشتم! خب وقتی بهم ابراز علاقه کردی من واقعا شوکه شدم و...

چانیول وسط حرف های پسر پرید:
-من هیچ وقت بهت ابراز علاقه نکردم بکهیون! من همه جا هستم.
من همه جا همراهتم! من خود توئم، ولی وجود ندارم! من روح نیستم بک. من یه تخیلم! زاییده ی ذهنت.

جانگکوک نگاهی به مرد روبه روش انداخت و غرید:
-داری میترسونیم چانیول. بهتره تمومش کنی.