SALKIM | TAMAMLANDI

4.Bölüm 🌕

Başımı soğuk fayansa dayayarak gözlerimi kapadım. Sadece nefes almak istiyordum o kadar fazlası yoktu. Ben ailemi toprağa vermişken Poyraz annesini umursamıyordu bile .

Anjiyo olmuştu Meral teyze.
Gece sularıydı onu yalnız bırakmak istemiyordum o yüzden hastane de sabahlamayı düşünüyordum.

Koluma değen hafif temasla başımı yavaşça kaldırdım. Mertin yüzüne şaşkınca bakarken yavaşça yanıma oturarak elindeki paketleri kucağına koydu .

" İyi misin? Poyrazın adına ben özür dilerim saçmaladı kafası yerinde değil. "

Derin bir nefes alarak ayılmaya çalıştım. Yorgundum ,başım çatlıyordu ağrıdan ve daha ne kadar böyle gidebilirdim bilmiyorum .
" Özür dilemesi gereken sen değilsin zaten ondan bir şey de beklemiyorum ."

Ne o benim umrumdaydı ne de ben onun .

" Peki . Bunları al da karnını doyur. "
İsteksizce baktım gözlerine .
Evet uzun süredir yemek yemiyordum ama iştahım da yoktu hatta midem bile bulanıyordu .
" İstemiyorum hatta onun aldığı bir şeyi hiç istemiyorum ."

" O almadı. Ona inat aç kalmak hiç mantıklı değil dünyadaki en güzel aktivite yemek yemektir. "
İçten bir şekilde gülümserken hafifçe dudağım yukarı kıvrıldı.
" Karnını güzelce doyur. Poyraz dışarıda bankta konuşmak istersen yanına gidebilirsin ki sen çıkana kadar da gitmez ."

Elindeki poşeti yavaşça açarken içinden çıkardığı et dolu ekmek arasını bana uzattı.
" Yediğini görmeden gitmeyeceğim. "
Bu kadar düşünceli olmak zorunda değildi . Elindeki ekmeği alarak yemeğe başlarken boş elime de ayranı tokuşturdu.

" Afiyet olsun güzel kız. "
Başımı sallayarak karşılık verdim .
Mideme bir şeyler girdiği için bayram ediyordu şuan . Aklım Poyraza takılmıştı. Ağzına geleni sayıp bir de üstüne üstün buraya mı geliyordu .

Annesini merak ettiğini düşünmüyordum..Beni de merak etmesine gerek yoktu ki onunla konuşmayı da düşünmüyordum.
Bencil herifin teki olarak 1.sıraya girebilirdi.

Sinir bozucuydu ve dili fazla sivriydi.
Batıyordu...

" Neyse ben kaçar, kendine iyi bak ."

" Sağ ol görüşürüz. "
Mert baş selamı vererek ayrıldı yanımdan ayranımdan son yudumu alırken dalgın bakışlarım zeminden ayrılmadı. En başından beri hata yapmıştım hatta zamanı geriye alırsak keşke o okulun arka bahçesinde olmasaydım diyordum.

Kimsem yoktu, sığınacak limanım yoktu birden bire karşıma çıkan adam hatta beni ölüme itecek adamın isteğiyle evinde kalıyordum.
Keşke diyorum keşke annem ve babam ölmeselerdi ama hayatın keşkelerle yaşanmadığını da biliyordum işte..

Geriye kalan paketleri çöpe atarak enine geniş olan camdan Meral teyzeyi izledim bir süre .
Doktor anca sabah gözlerini açabileceğini söylemişti.
İyi olduğuna kanaat getirdikten sonra gidecektim...

Ben yalnızlığa alışmıştım başka biriyle olmuyordu .

Gitmiş miydi? Yoksa hâlâ orada mıydı?
Cesur kız atıldı hemen .'İçinde ne varsa dök anca öyle rahatlarsın. '
Haklıydı ama konuşacak mecalim var mıydı bilmiyordum. Pamuk şeker kız burukca baktı bana konuşmadı .
Bu aralar çok susuyordu zaten .

Adımlarımı çıkışa yönlendirdim.
Burada beklemesine gerek yoktu .
Yüzüme vuran rüzgar havanın sertliğini ortaya koyuyordu gerçekten de soğuktu hava ...

Banktaydı..

Öylece oturmuş gökyüzünü izliyordu.
İçinden geçenleri okuyamazdım ama yine de merak ediyordum yaşadığı daha neler vardı . Ya da doğru bildikleri ne kadar doğruydu.