SALKIM | TAMAMLANDI

30.Bölüm 🌕

" Dur ! "Dedim bağırarak ama bunların son sözlerim olacağını bilemezdim . Poyrazın bedeni beklemediği şekilde yere savrulurken elimdeki silah aynı oranda patlamıştı.
Tam iki kurşun yemişti Macit göğsünden.

" Güneş!" Keskin ses kulaklarıma doluşurken orada çakılı kaldım .
Poyraz teras kattan bilerek düşürülmüştü. Hain planla hem de
Koşarak ilerlediğimde ben de gidecektim onun peşinden yapabileceğim buydu çünkü herhangi bir tepki veremiyordum narkoz etkisi vardı sanki üzerimde .

Mert sertçe beni geriye çekerken ikimizde aynı anda sendeledik.
" Poyraz, Poyraz !!"
Eliyle önüme gelen saçlarımı çekerek yüzümü avuçlarının içine aldı .
" Biliyorum şuan ambulans geldi götürdü onu biz de peşinden gideceğiz ona bir şey olmayacak tamam mı? Sakin ol ."

" Maciti vurdum ! Ben bir katilim artık . "

Bakışları ona yönelirken yeni farkettiğini anlamıştım çünkü ağzından küfür mırıldanmaya başladı .
" Siktir et onu . Hadi !"
Kolumdan tutarak çekiştirince bende ilerledim peşinden.

Olayların ardından tam tamına bir saat geçmişti . Herkes öğrenmiş ve hastaneye yığılmıştı. Demet bile buradaydı. Olayları anca anca kavramaya başlarken göz yaşlarım bir saniye bile durmadı.
Bağırdım çağırdım hatta hastaneyi başlarına yıktım diyebilirim ama içimdeki yangın sönmedi .

Sakinleştirici verilmişti kaç defa kendimi bu yüzden mal gibi hissediyordum oysa ben daha fazla bağırmak istiyordum daha fazla haykırmak istiyordum.

Masal bana sıkıca sarılırken başımı boynuna gömerek hıçkırarak ağladım.
Canım çok yanıyordu.
Biz evlenecektik daha dün bana bunun teklifini ederken şuan canıyla bedelleşmesi adil değildi .

Hiç hem de !

" Güneş ne olur yapma böyle. "

" Dün gece bana evlenme teklifi etti. "
Ağzımdan bir hıçkırık daha koparken Masalın bedenimi tutan elleri sıklaştı onunda ağladığına emindim .
Bilmediğim süre zarfında beni teselli etmeye devam etti ama kalbimdeki bu sancı bitmek bilmiyordu .

" Siz evleneceksiniz tamam mı? Bunu kötü bir talihsizlik olarak gör hem Macitte layığını buldu inşallah geberir adi herif !"

Masaldan hafifçe geriye çekilirken usulca sildim göz yaşlarımı.
Şuan Macit gram umrumda değildi evet onu vurmuştum ama pişman değildim. İyi ki de yapmışım!

" Geldiğinden beri huzurumuzu kaçırmak için elinden geleni yapıyorsun! Poyraz senin yüzünden orada ve sen timsah göz yaşlarıyla herkesi kandırabilirsin ama beni asla!"

Tepemde bağıran Demete bakışlarım değerken ifadesizce baktım gözlerine. Komik olan üzerime yürümesiydi. Masal onu geriye iterken Melike öne atılarak yardımcı oldu ona . " Demet kes sesini ! "
Bu sözleri söyleyen Melike olmuştu.
Demet şımarık bir edayla bana söylenmeye devam etti duracağı yoktu biliyordum .

" Poyrazdan uzak dur anlıyor musun? Hatta şuan toz ol buradan ki hayatından sonsuza dek çıkmış ol ."
Bu kadar ileri gidebilecek gücü kendinde nasıl bulabiliyordu acaba !
Hızla ayağa kalktığımda başım dönsede umursamadım.

Tam önünde dikildim hatta .
Gömleği yana savrulmuş saçları rasgele toplanmış bayık bakışlarıyla sinirini devam ettiriyordu üzerimde .
" Poyraz benim sevgilim! Eğer şuan buradan biri gitmesi gerekiyorsa o da sensin vasıfsız biri olarak burada bir işin yok !"

Bu sefer alayla güldü . Onun yanında yılmayacaktım bu kadar ileri gitmesi bile beni zorluyorken onunla dalaşacak zamanım yoktu ne de gücüm.