SALKIM | TAMAMLANDI

33.Bölüm 🌕

Sadece kalbim de biriken o hissin adı nefretti . Kanımdan akan zehirli kanın adı : cehennemdi .
Ruhumun firarı Poyrazdı .
Kalbime aldığım hasar o kadar kuvvetliydi ki beni öldürecek cinstendi.

Sevdiğim, inandığım adam beni hatırlamak için ant içerken yeminini bir anda bozmuştu.
Evet ağızdan çıkan sözler de yemin değetliği taşımıyor muydu ?
Gözlerime nefretle, tiksintiyle bakışını istesem de unutamazdım.

Masalın elini omzumda Elçinin gözlerini üzerimde hissediyordum .
Burak abi ise saniyeler sonra kükremeye başlamıştı onun da bu halini ilk kez görüyordum.

" Sen ne bok yiyorsun lan ! Poyraz ağzına sıçtırma. Yediğin bu haltı nasıl düzeltmeyi düşünüyorsun. "
Daha fazla üzerine giderken sabrının demlerini yaşıyordu.
Elçin korkuyla aralarına girince Demette gerilemişti yüzündeki sinsi gülüşüyle .

" Ben gerekeni yaptım abi . O kadının sevgisine inanmıyorum! Belki de hiçbir şeyi hatırlamak istemiyorumdur. "
Kalbimi hançer gibi saran bu sözler beni bitirmeye yeterdi işte .
O belki de hissetmeyi denememişti ya da gerçekten beni sevmemişti.

" Güneş hiçbir şey hatırlamıyor o yüzden böyle konuşabiliyor lütfen üzülme . "
Masalın naif sesi buğulanan gözlerimi engelleyemedi.
" Hissetmiyor mu ? Bana farklı şuan farklı davranıyor. "

Yavaşça ayağa kalkarak dolan gözlerimi Poyraza çevirdim .
Bundan sonra onunla aynı çatıda olmayı bırak aynı havayı bile solumak istemiyordum .

" Senden kıyamet şiddetinde nefret ediyorum. Her şeyin içine ettin oysa ben sadece seni sevdim sen benim ilk aşkım, sonum oldun ama aramızdaki fark ne biliyor musun? Ben sevdim sen sevildin! Şimdi hayatından sonsuza dek çıkacağım bu yüzden çok pişman olacaksın Poyraz . Çünkü sen benim sevgimi gram hak etmiyorsun."
Kinimi defalarca kes kusarak gözlerimi de ayırdım ondan.
Ne pişmanlık ne acı ne hüzün gözlerinde hiçbir şey görmedim.

Bunu da beklemiyordum zaten .
Hiç düşünmeden o dakikalar içinde ayrıldım yanlarından çünkü daha fazla durursam kafayı yiyecektim.

Sevmek farklı bir dünya kurmaktı benim için . Evet o dünyayı Poyrazla kurmuştum ama o esip geçmişti beni hiç düşünmeden . Sabrettim geçmişi hatırlamıyor bilmeyerek yapıyor diyerek avuttum kendimi ama olmadı.

Bugünkü tavrı benim son nefesimi de kesmişti.

'Belki de hiç sevilmedim .'diye içimden geçirdim çaresizce.

Yanıma gelenleri tek tek savdım başımdan yalnız kalmaya ihtiyacım vardı fazlasıyla çünkü bunalıyordum artık. Çabalamaktan yorulmuştum ve tükenmeye de devam ediyordum yüksek olasılıkla.

^

" Hiçbir yer de yok ! " diye tıslayan Burak derin derin nefesler almaya başladı . Elçin bir yandan kocasının sinirini yatıştırmaya çalışıyor bir yandan kendini avutuyor bir yandan da Poyraza öfkelenip duruyordu.

Şuan kimbilir neredeydi bilinmez ama Güneşten haberleri yoktu .
Burak her yeri tarasada yoktu bir şey .
Masal , Mert , Aras ve Kerem hepsi Onu arıyordu yana yana .

" O piçi dayak manyağı yapmalıydım." Diyerek sitemine devam etti kardeşine .
Elçin elini ürkekçe kocasının omzuna koydu ." Canım onu da anla zor zamanlar geçiriyor ve ne yaptığını bilmiyor . "
Poyraz iç çekerek baktı güzel karısının yüzüne .
" Güneş üzülmeyi hak etmiyor Elçin . Yazık o kıza da ."

" Biliyorum ama Poyraz yaptığı hatayı anlayacak ona zaman tanımalıyız. "

Zil sesi evi doldururken Elçin hızla kapıya yöneldi .
Masal , Güneşin koluna girerek öylece kapıda dururken Güneşin bitkin hali kimsenin gözünden kaçmadı .
" Neredeymiş? Ne bu hal !"
Elçin korkuyla solurken Masal çatlak çıkan sesiyle konuştu .

" Sabaha doğru bana geldi sahilde öylece oturmuş. Aç, uyumadı ve hâlâ inat ediyor. " Masal da şuracıkta oturup ağlayacaktı ya .
Arkadaşının bu hali yüreğini yakıyordu .

İçeriye geçtiklerinde Güneş hafifçe yaslandı koltuğun kenarına. Ellerini bacaklarının arasına sıkıştırarak gözlerini zemine sabitledi.

" Kardeşim iyi misin ?"
Burak hüzünle baktı olgun kadının içler acısı haline .
" Bilmiyorum. " diye tısladı Güneş sebepsiz yere . Oysa içini açsa dağ taş dayanmazdı .

Elçin elinde çorbayla gelirken Güneş kabul etmese bile zorla birkaç kaşık içirdi ona. " Başım çatlıyor . " diyerek ellerini başına değdirince yutkundu sebepsiz yere .

" Sen güzel bir duş al sonra uzan ben de ilacını getiririm olur mu?" İtiraz edeceği sıra atıldı devam etti Elçin.
" Bundan sonra burada bizimle kalıyorsun konu tartışmaya kapalı .
Masal da kıyafetlerini getirir sana ."

Saatler hızla geçerken sadece yatakta kıvranıp durmuştum.
Hava baya kararmaya başlarken onun kokusu olmadan uyuyamayacağımı biliyordum .

İçtiğim ağrı kesici hiçbir etki göstermiyordu. Dünden beri uyumadığım halde nasıl gidebilirdi ki bu baş ağrısı .

En iyisi bahçeye çıkıp temiz hava almaktı yoksa ev beni fazlasıyla basıyordu. Öne gelen saçlarımı rasgele toplarken üzerime giydiğim kalın kazakla beraber ayrıldım odadan .

İçime düşen kor  ateş susmak bilmiyordu ve beni büyük yangınlara sürüklüyordu. Ona o kadar kırgınken nasıl oluyor da bu kadar özleyebiliyordum . Nasıl olur da bu denli kokusuna hasret kalabilirdim .

Ah! Güneş ah! Bu adam senin ölüm sebebin ve sen buna inanmamakta kararlısın oysa seven sevdiğine kıyabilir miydi ?

Keşke her şeyi hatırlasa keşke bu saçmalık bir sona erse ama yine de dün yaşanılanları unutamazdı bu imkansız bir şey ama alışacaktı kalbi kırıla kırıla yaşamaya alışacaktı.

Salonda kimse yoktu ama ışıklar yanıktı. Adımlarını bahçeye doğru hızlandırınca tanıdık ses doluştu kulaklarına.

" Sen bu yaştan sonra beni kardeş katili mi yapacaksın lan . Bizim birbimizden başka kimimiz var da !"
Burak abi sıkıntıyla nefes alırken hırs dolu bakışlarını Poyraza sabitledi .
" Gitmem daha doğru abi ki çoğu şey belleğimden silindi zaten başımı dinlemeye ihtiyacım var ."

" O kadar güzel şeyler belleğinden silindi ki her şeyi hatırlayınca bu yaptıklarına pişman olacaksın Poyraz!"

Elçinin hüzün dolu ikazı üzerine gözlerim doldu acıyla. Sahi bizi hatırlayacak mıydı tekrardan?
Poyrazın bedeni kasılırken bakışlarını Elçinden ayırmadı . Ne diyeceğini merak ediyordum doğrusu .

" Belki de belamı böyle buluyorumdur. " Bu sözler beni hiç tatmin etmemişti . Hem nereye gidecekti beni bırakıp ben onsuz nefes alabilir miydim ki ?

" Sen belanı bulmuyorsun belanı istiyorsun oğlum . Gül gibi kız gelmiş sana seni seviyorum sen de beni seviyorsun diyor inanmıyorsun bu neyin kafası anlamış değilim .

Doğru düzgün yemiyor , içmiyor ve uyumuyor bunun vicdan azabını çekebilecek misin?"

" Ben duygusuzum abi bilirsin umrumda olmaz." dedi ciddi tonda . Aklıma o görüntüler düştü! Demetle öpüşmüştü canımın yanacağını bile bile ve ben bunu düşündükçe deliriyordum üstüne umursamadığını da açık açık belli etmişti.

"Poyraz böyle söyleme. Güneş sana sevgiyi, merhameti öğretti her şeyi hatırlayınca emin ol değişecek tüm bunlar ."

" Değişen tek şey hisler olacak. "