Candy, een nieuw meisje

12. Ruzie

Candy's perspectief :

''Ik doe wel open hoor'' zegt Lars, terwijl er op de deur wordt geklopt. Hij zet zijn gitaar neer, en staat op. Ikzelf kijk op van mijn blaadje, en volg hem met mijn ogen. Hopelijk zijn het Katie, Aya en Mark, ze zijn al ongeveer een uur weg. Lars opent de deur, en inderdaad komen Katie, Aya en Mark binnenlopen. Ze zien er vermoeider uit dan eerst. ''Welkom terug'' zeg ik, en ik open mijn armen voor een knuffel. Mark glimlacht, en neemt de aangeboden knuffel aan. Hij voelt warm aan. ''Wat was er?'' zegt Lars, terwijl hij de deur weer dicht doet. Aya, die haar maskertje af heeft, zucht diep. ''Het ging over onze uitbraak gisteren'' zegt ze, zonder ons aan te kijken. ''En die andere 2 dan?'' vraag ik. Toen ze opgeroepen werden, klonken er nog 2 namen. Ik herkente de naam ''Christiaan van Dijk'' wel, maar de andere naam heb ik nog nooit gehoord. ''Kaithlyn'' of zo iets. Ze hadden wel dezelfde achternaam, dus misschien zijn ze familie. Aya, Katie en Mark kijken elkaar vreemd aan. ''Wat is er?"' vraag ik, iets nervouser. Lars kijkt ook vreemd. Wat is er met die andere 2 patienten? Het blijft genant stil. ''Dat.. dat zijn je, uhm...'' begint Mark, maar hij stopt al snel. Hij mompelt iets naar de Katie, die haast vijandig haar schouders ophaalt. Aya giechelt zachtjes. ''Jullie zijn watjes'' zegt ze naar Lars, Katie en Mark. ''Man up, het is niet zo moeilijk het tegen haar te zeggen.'' Ik begin me ongemakkelijk te voelen. ''Kan iemand het gewoon zeggen?'' zeg ik half fluisterend. ''Het zijn je pleegouders'' gooit Aya er haast uit. Ik kijk omhoog, ogen wijd. Pleegouders?! ''AYA!!'' schreeuwen Mark, Lars en Katie tegelijk. Ze klinken boos. Katie geeft Aya een harde klap tegen haar wang, waardoor ze op de grond valt. Ik slaak een kort gilletje en duik in elkaar. Mark grijpt Katie bij de schouders en duwt haar tegen de muur. Ik voel koude angstrillingen over mijn rug gaan. Ik voel me angstig, onveilig. Mark laat Katie los, en ze valt gelijk naar de grond. Ze maakt een kreunend en snikkend geluid tegelijk. Mark merkt me op, en lijkt wel te verstijfen. ''Candy..'' begint hij, en hij stapt op me af. Ik spring gelijk op, en stap richting de deur. ''Candy, wat doe je!?'' roept Lars nu, maar ik negeer hem. Ik open de deur van de ruimte en ren weg. ''CANDY!!'' hoor ik Mark achter me schreeuwen, maar ik negeer hem. Ik blijf rennen, tot ik in mijn kamertje ben. Daar val ik op mijn bed, en duw angstig een kussen tegen me aan, terwijl koude tranen mijn ogen ontglippen.