Candy, een nieuw meisje

25. In de sportzaal

Met mijn armen om mijn buik heen kijk ik de sportzaal in. Er zijn weinig mensen, hier en daar iemand aan het sporten. Er is een trampoline, een voetbalveldje, gewichten, lange maten, touwen, veel technisch apparatuur en lange touwen. Het lijkt hier wel gigantisch, zo groot als een gymzaal op een middelbare school. De trampoline is verlaten, en ik besluit erheen te gaan. Terwijl ik mijn gympjes uit doe, bestudeer ik mijn sportkleren voor de zoveelste keer. Een kort, strak donkerblauw broekje en een wit strak T-shirt. Witte sokken met blauwe strepen onder witte gympen met blauwe zolen. Ik klim de trampoline op en veer zachtjes op en neer. Ik ben best blij dat ik weer beter ben. Die vreemde hallucinaties maakten me kapot en verlieten mijn hoofd maar niet. Die vreemde droom met de badkuip, de alcohol en het snijden kwam telkens weer terug. Steeds opnieuw werd ik wakker, badend in mijn eigen angstzweet. Mijn littekens klopten steeds, alsof ze opnieuw waren besneden. Ik spring iets hoger en ga met mijn gezicht richting de muur staan. Ondanks die vreemde hallucinaties vertrouw ik Katie en Lars nog steeds. Zoals Katie smekend vroeg om vergefenis... Die heeft er spijt van gehad. En Lars leek me meer een meeloper zonder stem. Maar Mark met zijn woede aanvallen...  Ik krijg er nog steeds kippenvel van. Je hoeft maar 1 woord verkeerd te zeggen en je bent er al geweest. En in de hallucinaties leek hij echt te genieten van wat hij had gedaan. Trouwens, zoals hij Aya had aangevallen... Dat heb ik liever niet. Ik stop met springen en ik ga op de trampoline liggen. Ondanks de vering in de trampoline ligt dit best rustgevend. Ik zucht diep en sluit mijn ogen. Wanneer zal ik weer weten wie ik ben? Morgen? Over een maand, misschien wel 2? Zal ik het ooit eigenlijk wel weten? Ik merk dat tranen mijn ogen proberen te ontsnappen. Ik open ze, en een traantje weet te ontsnappen. ''Zo zo, hou je dit ding voor altijd bezet of mag ik ook nog?'' wordt er rechts van me gezegd. Ik kijk om en zie Katie, Lars en Aya staan. Ik glimlach naar ze. ''Kom maar hoor, in me eentje is niet zo leuk'' giechel ik, en ik ga rechtop zitten. Lars springt er gelijk op en ik vlieg een halve meter gillend in de lucht. Katie en Aya zitten er al snel ook op en met z'n drieën springen ze om me heen. Terwijl ik nog gillend van het lachen door de lucht vlieg kijk ik kort tussen Lars en Katie door. Aan de andere kant van de sportzaal staat Mark met een meisje zijn armen. Mark ziet er ongelukkig uit en zegt iets tegen het meisje. Ze lacht en zoent hem op zijn mond. Ik kijk snel weg, het is vast privé. Al snel heb ik het te druk om over Mark te denken, Lars en ik kijken wie de beste trucjes kunnen. En het ziet ernaar uit dat hij gaat winnen.

Hey iedereen! ^.^ Ik wil iedereen bedanken voor de steun, de lieve berichtjes, de votes, de reads enzovoort. Door dit boek en ''Candy, dat ene meisje'' heb ik zoveel goede vrienden gemaakt waar ik helemaal gek op ben! Ik ben zo blij dat ik bij jullie kan komen als ik een probleem heb, en er dan ook naar me geluisterd wordt. Als jullie iets hebben, wees niet bang om naar me toe te komen. Me oortjes staan open en mijn handen klaar om te typen =P Hou van jullie allemaal! Xxx