Third person's POV
Jana finally arrived to her cousin's house. She saw Miles there standing with arms wide open. When she saw that she ran like a kid and went to Miles for the tight hug.
Miles caress her back until Jana finally decided to get out of the hug,para makapasok na sila.
"Ano nangyari?" Tanong ng binata. Jana drew a deep breath and started to talk.
" Diba nga kumain kami sa labas ni Aquilla , tapos dapat ihahatid pa niya ako pero tumanggi na ako kasi alam mo naman sila mama, kapag nakakita ng lalaki akala boyfriend ko kagad. Putangina? Hindi naman ako ganoon . Edi nakauwi na nga ako , nasa labas pa lang ako ng bahay sabi sakin 'Gabi na umano ka na naman lumandi ka na naman?' ayoko na lang sumagot kaya umalis na ako kagad. Alam mo pagod na ako, pagod na pagod. Sa halip na suportahan nila ako , mas lalo nila akong binibigyan ng rason para sumuko. " Ani ni Jana habang patuloy ang pag-agos ng luha at habol ang hininga.
Alam ni Miles yung hirap ni Jana para lang makapasa sa UST at matupad yung pangarap niyang maging Cheerdancer. thanks to his mom. Dahil alam nilang walang masasabi yung kuya nito sa nanay niya.
" Saka alam mo naman na mahal ko naman talaga si Aquilla e, sobrang tiyaga niya lang na hanggang ngayon nililigawan pa rin ako. Masaya ako kapag kasama ko siya,alam mo yung saya na hindi ko mapapakita sa harap ng pamilya ko, ramdam ko rin yung pagmamahal ni Aquilla na matagal ko ng hinahanap." Jana continued. Her eyes are now swollen because of the tears. The thorn in her heart is now gone.
She leaned to his cousin's shoulder. And Miles just let her be.
" Jana, alam mong nandito lang kami nila Mame ha, saka alam naman natin 'yung totoo na hindi totoo 'yung sinasabi nila. " Miles said. And he hugged Jana again.
"Thank you Miles, and shh ka lang na after CDC sasagutin ko na si Aquilla" she announced.
Miles just smile and hug her tight again.
