Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Fancast olarak genelde bunu kullanmışlar)
Tüy kaleminle oynayarak sınıfın arkasında oturdun. Goblin savaşlarını duymaktan bıktın ve aklından sıkıldın. Binns'in sesi, "Büyülü hayvanlara kötü muamele" ve "insan olmayanlara karşı ayrımcılık" hakkında sürekli yükseldi ve gözleriniz odak dışına kaydı. Yani, önündeki bir çocuk sandalyesinde biraz fazla arkaya yaslanıp başını masanıza çarpana kadar öyleydi. Çocuğun kafatasının neredeyse çarptığını bir şekilde duymayan Binns hariç, sınıftaki neredeyse herkes ikinize bakarken gözlerin fal taşı gibi açıldı. Aceleyle ayağa kalktı ve sandalyesine yaslanıp deli gibi kızararak, düşmemiş gibi davranarak pozisyonuna kaldığı yerden devam etti. Tüm kargaşa durduktan sonra, masanın üzerinde yaptığın oymanın görüntüsü, bir elin baş harflerinin hemen üzerine konması nedeniyle engellendi. Kafanı yavaşça kaldırıp sandalyesine çok fazla yaslanmış olan aptal Theodore Nott'un gözlerine baktın.
"Y/l/n, bir dakika önce söylediklerimi anladın mı?" Gözlerini devirdin.
"Hayır, içi boş kafanın ışık hızıyla masama vurma sesi, öğretmen dediğimiz salağı biraz boğdu." Elini masandan ittin ve baş harflerini yumuşak tahtaya oymaya devam ettin. Yüzü düştü ama sadece bir saniyeliğine kendini beğenmiş soğukkanlılığını neredeyse anında geri kazandı.
"Vay be, tek cümlede iki kişi, sen kimin tarafındasın?"
"Olmadığın taraf." Siye tersledin.
"Tanrım, neden benim için bu kadar kabasın? Sana şimdiye kadar ne halt ettim ben?" O çığlık attı ve onu susturdun, sınıftaki herkesin onun gibi numaralara düşmeye istekli olduğunu bilmesini istemeden onu tekrar ettin. Onun gibi, kendini beğenmiş, kibirli, narsist olan tanıştığın her kişi seni kendine çekmişti ve sonunda yemi yemeyi bırakmayı öğrenmiştin. Knott, dönem başlangıcından beri aylardır dikkatini çekmeye çalışıyordu ve şimdi, Mart ortasında, ondan kaçmak zorunda kaldın.
Ona karşılık vermek için ağzını açıyordun, ama zil çaldı ve bir anda kapıdan dışarı çıkmaya çalışan bir öğrenci hücumu vardı. Fırsatını yakaladın ve insan denizinde ve tam kapının içinden koştun. Eşyalarını çantasına koydu ve seni takip etmek için koştu. Tek gördüğü, köşeyi dönerken cüppesinin içindeki yeşil parıltıydı. Geçtiğin koridorda eğildi ve seni boş bir sınıfta buldu, bir elma çıkardı ve iksir denemene başladığını gördü.
Eşiğin üzerinden geçti ve başın yukarı kalktı.
"Tanrı aşkına, yine mi sen!?" Diye inledin, kaçamayacağını bilerek.
"Sadece ne yaptığımı bilmek istiyorum."
"Henüz bir şey yapmadın, hiçbir şey yapmayasın diye seni uzaklaştırıyorum."
"Bu ne anlama geliyor?!"
"Bu, şimdiye kadar tanıştığım her birinizin beni mahvettiği anlamına geliyor!"
"Siz? Bizi ne halt sanıyorsun, bir kabile mi? Ve biz kimiz?"
"Herkesle birlikte olabileceğini düşünenler! Yemin ederim, sizlerin beni itip kakmanıza izin verdiğimde ve üzerime yürüyebileceğinizi düşündüğünüz her seferinde! Ben bıktım! Başkasının beni incitmesine ihtiyacım yok, kendim yeterince kendimi incitiyorum! "
(Yazar notu: Hepiniz bunu kabul edebilirsiniz, kendime zarar vermeyi kastetmedim ama kulağa öyle geliyor. Gerçekten olumsuz düşünceleri kastettim çünkü beni en çok üzen şey bu.: /)
Sessizliğe şaşırmıştı. Hiçbir şeyden etkilenmediğini düşündüğü tek kişi, en çok acı çeken kişinin o olduğu ortaya çıktı. Başa çıkmasının tek yolu, onun gibi herkesi hayatından çıkarmaktı. Bunu neden yaptığını anladı, ama aynı zamanda duygusal engellerini aşmaya da kararlıydı, ona sevildiğini hissettirmek istiyordu.
Ününün ne olduğunu biliyordu. Okul pisliği ile takılan cilveli bir adam olarak bilindiğini biliyordu. Bunların hepsini biliyordu ama sevdiği insanlara yaklaşmasını engelleyeceğini asla düşünmemişti. Ona zarar veren ve onları on kat daha fazla yaralayan adamları bulmak istedi. Onu bir süredir seviyordu. Her zaman oradaydı, sadece manzarayı dolduruyordu, bir arka plan karakteri. Göğsünü öne çıkarmayan bir kızdan hoşlanıyordu. Diğer kızlar ebeveynlerinden uzakta arkadaş olması söylendiği tek kızlardı, onlar o kadar mükemmel melekler değildi. Kişiliğine ve karakterine sahip birine daha fazla saygı gösterilmediği için üzgündü. O bir insandı, oyuncak değil. Kum torbası değil. Çürükleri görmüştü ama sen quidditch oynarken çürükleri görmezden gelmek zor değildi.
Artık önceki ilişkilerden olduklarını anladı ve bunu düzeltmeyi çok istedi. Onu tutan kişi olmak istiyordu, bu savurganları neden almıştın hayatına?
Yanındaki masaya kaydı, insanca mümkün olduğu kadar cesaret topladı ve yüzünüzü kapatıp gözleriyle buluşacak şekilde çevirdi. Gözleriniz karardı ve temastan rahatsız olarak geri çekildin. Size izin vermedi, ama elmacık kemiğinin altındaki çürüklere çok fazla baskı uygulamaması için elmacık kemiğini gevşetti. Derin bir nefes aldı, eğildi ve dudaklarını sizinkine doğru bastırdı. Nefesin kesildi ve gözlerinin içine baktın.
Siktir et, diye düşündün ve dudaklarını onunkiyle buluşmak için öne eğdin. Hemen karşılık verdi, dudaklarınız birbiriyle senkronize hareket etti.
"Y/l/n! Nott! Burada ne yapıyorsunuz?!" Son derece kırmızı bir Flitwick görmek için kapıya döndünüz, parmak uçlarında "incelikli" durarak kendini daha uzun yapmaya çalışıyordu. İkiniz de kahkahalarınızı bastırdınız ve Nott elini seninkine bağlayarak seni sınıftan çıkarıp Slytherin ortak salonuna götürdü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨Nox
Bugün 100 yorum gelirse bir bölüm daha atarım. (Bölümle alakalı)
Bölüm nasıldı
İstek alımı kapalıdır.
Sonraki bölüm fragmanı: 🖤🐍👦🏿🧹
Theodore'ı 10 üzerinden kaç seviyorsunuz Edit: Çok bildiğimiz bir karakter değil ama fandomda eğlenceli bir karakter olarak biliniyor. 8/10
