seventh knot

41 2 0
                                    

I tried to sleep the whole night but i failed on doing it, its already 3 in the morning and i'm still awake hindi rin kasi ako sanay ng walang ilaw ang kwarto but because i'm hidding i cannot open the light even the lampshade dahil mag kakaroon ito ng shadow outside

Papikit palang sana ako ng may nabasag sa kabilang kwarto , napatayo ako ng wala sa oras and i heard Tristan screaming

"No.. please no not my wife don't do anything to her , ako nalang wag si Zea" my eyes went wide on what he say,  whats happening? Tuloy tuloy parin ang pag sigaw nito and i can feel his hard breathing

Agad kong kinuha ang phone ko at dinaial ang number ni Alli, baka sakaling may alam sila , i know its too early pero natatakot na ko para kay Tristan matagal bago nito nasagot ang tawag malamang tulog pa  ito

"Hello best,haaay bakit?"halatang bagong gising lang ito

"Sorry for disturbing.. oh shit" i cursed

"Hey what's that? Phoebe what's happening ano yung ingay na yun?" Mula sa bagong gising na boses naging isang nag aalalang boses na ito

"It was  Tristan, i don' know whats happening andito ako sa unit ko pero nasa kabilang kwarto ako, alam mo naman na dito din  siya nakatira diba anyway, natatakot na ko di ko alam kung may kausap ba siya or what, hindi ako pwedeng mag pakita sakanya Alli" i heard him calling out my name, while Alli waking up her husband

"Sige pakiramdaman mo lang, papunta na kami ni Ethan, kung kinakailangan mo na itong puntahan please do it he will forget what happened bye"

Hindi ko agad nakuha ang ibig sabihin ni Alli, bakit makakalimutan ako ni Tristan? What's really happening here? After a few minutes hindi padin tumitigil si Tristan sa pag hangos, wala na kong nagawa kundi puntahan ito sa kwarto niya

The lights are off kaya nahirapan pa kong mangapa para mabuksan ang ilaw, i open the lights near my bookshelves kahit malamlam ito para sa buong kwarto ay makikita mo na ang mga basag na gamit . I saw Him besides my bed nakaupo ito sa sahig at naka dukdok ang ulo sa kama

"Zea please come home to me , i need to be sure that you're safe"

he murmured wala akong maintindihan pero pina-walang bahala ko nalang ito, i go near him and kneeled besides him, I wrap my arms on his and place my head on his back, agad agad umagos ang luha ko .. after all these years mahal ko parin talaga siya, I'm still in love with him ...deeply in love

Bakit ganun? Pag katapos ng masasakit na salita, masasakit na pang yayari ay mahal pa din natin sila, ? Bakit kahit ipilit natin sa sarili natin na ayaw na natin kasi masakit na tinutuloy padin natin? At bakit kahit kinakamuhian mo na ito ay mahal mo parin siya?

Why? And why ' because I Love Him ' was the only answer i get?

Nabalik ako sa realidad ng mag salita ang asawa ko , heard him sigh

"I love you Zea, just hug me please, and if it is a dream .. please *sniff* don't ever wake me up" napapikit ako ng mariin sa sinabi nito, sana ganun lang kadaling kalimutan ang lahat para tapos na pero ang sakit ng nakaraan ay mananatiling nakaukit sa aking alaala

He still not yet calm I remember then when were young when he's sick , he will please me to sing our favorite song, ganun padin kaya siya kapag ba kinantahan ko siya nga—

"wife sing a song please" napangiti ako sa sinabi niya .. somehow he's still my Tristan

"Shh just sleep, ill sing for you" i sigh and pull him to lean on me

* I can take the rain on the roof of this empty house

That don’t bother me

I can take a few tears now and then and just let them out

Knot with youTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon