Knot with you

eleven knot

ALLI'S POV

Hinatid ko si best sa hotel na sinasabi niyang tinutuluyan niya, una nabigla pa ako, dahil sa hotel pa nila Ethan ito nagcheck in. Maybe she didn't recognize the hotel

Pinabuhat ko si Phoebe sa driver ko hanggang sa kwarto nito , alam kong may tinatago sakin si Phoebe, hindi man niya aminin ito ramdam kong may mali sakanya. Pinagmasdan ko ito habang natutulog sa maluwang na kama, she really look pale and sick, napansin ko rin na marami itong pantal sa katawan,

"Kelan pa to nagkaron ng allergy?" I ask myself.. napansin ko rin na nag kalat ang mga gamit nito sa sahig,

"Tskk.. burara kahit kaylan"

Dinampot ko isa isa ang mga damit niya at tinupi ng maayos at inilagay ito sa closet na nakalaan para sa mga guess ng hotel  .. nakakailang damit palang ako ng tumunog ang phone ko , i pick it up and answer it

"Hello ney asan ka ba? Anong oras na wala ka daw sa office san ka ba nag pupunta huh ney? Jusko naman where the hell are you?" He's been hysterical  .. medyo natawa ako  "what's so funny? I'm worried"

"Nakakatawa ka hon ang bilis mong mag-salita, anyway I'm fine, andito ako ngayon sa hotel—"

"What? Hotel? What are you doing there? Who is fucking with you.. Alii don't tell me.. nangangaliwa ka na?" Mas napa hagikgik ako sa sinabi nito

"O.A hon.. hinatid ko —"

"sino ? Tell me Alli mapapatay ko—"

"Utang na loob hon.. patapusin mo ko mag-salita pwede?"

"Sabi ko nga.. sige explain"

"Si Phoebe hon.. dumugo nanaman kasi ang ilong niya kanina habang nasa office kami, sabi ko dadalhin ko na siya sa hospital e pero ayaw naman niya, I'm so worried for my best friend hon" mangiyak ngiyak kong sambit.. seven years kaming magkahiwalay pero alam ko ang likaw ng bituka niya, alam kong may itinatago si Phoebe

"So what are your plans?" Malumanay na nitong sabi

"Can you go here hon? I just want to watch over her right now , i want to make sure that she's fine and well" i beg .. alam kong hindi maganda ang encounter nila kanina, but Ethan loves her too.. maybe masama ang loob niya dito dahil hindi niya alam ang buong istorya , pero hindi nito matitiis ang kaibigan namin

"Okay.. ill be there in a minute , saan ba yan hon?"

"Sa hotel mo.. bye ingat " ibinaba na nito ang tawag..

I continue what I'm doing, dinampot ko ang hand bag niya at sa di inaasahang pag kakataon kumalat ang mga papel na nasa loob nito.. "tsk too careless Alliyah" i murmured, isa-isa ko itong dinampot puro papeles iyon ng travel niya, passport, visa and everything but one envelope caught my attention

Mother Therese Medical City, Melbourne Australia

Agad akong ginapang ng kaba, imposibleng dito ipinanganak ang kambal dahil ang alam ko sa clinic ng pamilya ni Troy ito nanganak.. i breathe hard and slowly open the envelope, i slowly release the bond inside and read it aloud

"Mrs. Phoebe Azalea Strafford we're very sorry but the result was still the same as the result of our first examination, you have a stage 2 leukemia,

We are hoping that you cooperate to us for your medication" napaluhod ako at napahagulgol sa nabasa ko.. this can't be.. hindi ito totoo..

Halos ayaw gumalaw ng katawan ko sa pag kamanhid. I feel like a candle easily melt.. how come that i didn't recognize it ? Fuck I'm her best friend

"H-hindi to totoo.. no..paano nalang ang kambal? Oh God.. tell me its just a joke, "

Biglang bumukas ang pinto, and it was Ethan who entered

"Oh f*cking shit,  anong nangyari Alli" patakbo akong tinungo ni Ethan, he pulled me into a hug and gentle rub his big hand on my back, mas lalo akong naghinagpis

"Im not worthy to be called as her best friend *sniff* , bakit hindi ko man lang napansin? Bakit hinayaan ko lang siyang labanan ito ng mag-isa.. I'm so selfish hon.. I'm f*cking selfish" my tears never stop on pouring,

"Tell me ,what happened?" Itinulak ako nito bahagya para mapunasan ang umaagos kong luha, inabot ko sakanya yung papel na hawak ko, kunot noo niya itong tinignan but in the end binasa niya rin ito

"Oh holly cow!" Nalamukos ni Ethan ang papel at bakas sa mukha nito ang pag-aalala pati na ang sakit na nararamdaman para sa kaibigan "p-paano mo,, shit! S-saan mo to nakita?" He stood up and sit besides

Phoebe he rub his finger on Phoebe's face " kaya pala mukha siyang may sakit kahapon, un naman pala totoo. Napansin ko na to nung una palang sa kasal natin, there's something on her and f*uck inaway ko pa siya"

"Walang may gusto sa nangyari nung kasal natin , ganun kayo sa kanya kasi wala kayong alam sa totoong pinagdaanan niya, at worst pati ako hindi ko alam na may malala na siyang sakit",. I cover my face with my two hands..

"Ney, let's bring her to the hospital" sasagot pa sana ako ng biglang sumigaw si Phoebe

"Ahhhhh.. aaaaraaayyy" she almost cried . Dali dali akong napatayo at tiningo ito, kahit pakiramdam ko walang gana ang mga paa ko

"Best.. a-anong nangyayari hon?"nilingon ko si Ethan na kinakalikot ang phone "Ethan inuuna mo pa yan?" Hindi ako pinansin nito ,instead he call someone ,

"Hello mmy, this is important matter too.. mmy Phoebe has leukemia, yes, no i mean hindi ko pa alam but she's screaming like hell, yeah you heard her? What should we do? Okay thanks mmy, don't tell anyone yet"

"Si mommy ba yun hon? Anong sabi niya? Hon?" He holds my hand and kiss my temple

"Shh, calm.. normal daw yun sa may leukemia,but she said mas okay if we bring her to the hospital now.. mommy is on her way" napatango nalang ako,Ethan lift her

Lutang ako, hindi ko alam kung anong tama kong gawin, i heard her whinning , at para akong sinasaksak na libo-libong kutsilyo.. mahal ko si Phoebe para ko na siya tunay na kapatid, because of her nakilala ko si Ethan, because of her naayos ko ang gusot ko sa pamilya ko, because of her nakatapos ako ng pag-aaral and because of her i reach what was my dream.. halos lahat pala dahil sakanya pero ako wala man lang akong naitulong sakanya, gano ako ka-kwentang kaibigan? How could worthy I am to be called as her best friend..

Pag-dating namin sa hospital unconcious na si Phoebe hindi ko alam kung bakit o anong dahilan para hindi ito gumising, sabi ni mommy normal daw iyon.. shit paano naging normal iyon ?

"Mommy, what will happen to my best friend? " lugo kong tanong

Mommy sigh and reach for my hand " iha i will tell you frankly, ang leukemia ay isang matinding sakit, mahirap itong labanan dahil innubos nito ang pulang dugo ng isang tao, but there are some treatments that we can conduct, she needs a bone marrow transplant as soon as posible, there are chance that she can survive easily, sa ngayon chemotheraphy muna " i bow my head for dis-belief,

Iniwan ako ni mommy sa kwarto, i went near to her and kiss her forehead

"Wake up please.. ill do everything gumaling ka lang.."