Knot with you

thirteen knot

Sabi nila once you fell in love gagawin mo ang lahat para sa taong mahal mo,
Even though you knew it will break your heart atleast you made him/her happy..

***
I was walking alone on the shore, inhaling the fresh air , and playing my feet off the sand.

Ang ganda ng karagatan, parang crystal ang tubig at tanaw mo ang mga isdang naglalanguyan sa kaharian nila. Nakakatuwang pagmasdan ito ang laya nilang lumangoy ng lumangoy,

Naupo ako sa buhanginan, pinag-siklop ko ang dalawa kong tuhod at ipinatong ang aking baba doon, i look up at the clear cloudy sky, papalubog na ang araw at halos maging kulay kahel na ang kalangitan, I pick up my phone and take a photo of it,

Sunsets and sunrise are beautiful, lumubog man ito sa ngayon, dadating din ito at sisikat sa panibagong araw.

"Miss, time for your medicines" tawag nang private nurse ko, simula ng umalis ako sa Pilipinas I used to stay here on my private resort in Canada, halos isang buwan na rin ako dito..

"For a while, Leny , " sigaw ko pabalik,

Tinignan ko ang galery ng phone ko and to my surprice I saw my sister's photo, napangiti ako sa kawalan, kahit anong sama ng loob ko dito alam ko sa sarili kong mahal ko ito,

See you soon Pheme,mom and dad . Bulong ng utak ko, pitong taon ko narin silang hindi nakikita at nakakausap, were did they live?

Tumayo na ko at lumakad pabalik sa villa ko, my nurses are waiting for me in front of my door, i smile at them

"Miss, late nanaman po ang inom mo ng gamot" sita nung isa kong nurse na si Tina

I smile at her " sorry. I love sunsets" pumasok na kami sa loob at sinimulan ang dapat simulan, take meds, injects and blood transfusion..

Minsan naiisip ko, ganito nalang ba ako? Ganito nalang ba ang buhay ko ? My life was so boring..

"Miss, wala ka bang balak sabihin sa pamilya mo ang kundisyon mo? I think kaylangan mo sila, how can you be happy if you're alone?" Tanong ni Leny habang ini-inject ako .

Napabuntong hininga ako, "I don't want them to suffer too, ayokong masaktan ang mga anak ko, I want them to live without hesitations" biglang tumunog ang spare phone ko na tanging si Ethan lang ang may alam

Agad ko itong sinagot, I heard him sighed at mukhang maingay sa lugar nito

"Hello Ethan, may problema ba? How was my best friend?"si Ethan ang nakakaalam kung nasaan ako

"She's fine and she's worried too, Phoebe let's stop this, let us tell them where the hell out of you, I pity my wife, lagi itong umiiyak, " napapikit ako, isang punyal ang tumama sa puso ko sa sinabi nito..

"I'm sorry nadadamay pa kayo, that's why I left right? Ayokong maging pabigat sa kahit sino Ethan, sige tell her I'm fine at tinawagan kita, and this will be our last conversation Ethan ,thank you for helping me, take care of Alli, I love her Ethan, mahal ko kayo, so please ayoko maging pabigat, " tuloy tuloy na umagos ang luha ko,

"Phoebe, that's not what i mean, were here for you.. we can all help you, please, hayaan mo kami na-"

I cut him "salamat, but I dont want to be a burden to you gu-"

"Ethan sino ba yan? Iuwi na natin si Tristan , " sigaw sa kabilang linya.. my heart skip a beat

"E what's happening there? Anong nangyari kay Tris?"worried kong tanong

"He's drunk , always drunk..

"Phoebe ,my wife, iniwan mo nanaman ako, I didn't mean to sign that fucking *hik* annulment ,go back. *sniff* please"

I bite my lip, oh God.. what I have done?.. pinatayan ko a si Ethan at hinayaang bumuhos ang masagana kong luha..

sa kabila ng lahat ng sakit na idinulot niya sa puso ko, I can't deny that I love him so much..

**
Kinabukasan lumabas ako ng villa,halos madilim pa, I just want to see the sunrise, ganito lang ang trabaho ko sa lugar na ito, umupo ako sa favorite spot ko, may dala din akong canvass , gusto kong mag pinta.

Pinanuod ko kung paano sumikat ang bukang liwayway,at unti unti itong pininta, ngayon ko nalang ito muli nagawa,noon kasi buong atensyon ko ay nakatuon sa kambal at sa negosyo, wala na kong oras para sa mga ganitong bagay

****

Bumyahe kami ng mga nurses ko patungong Ottawa, from winnipeg 2hrs agad ang byahe by air craft , I have my private plane since nasa isla ako

"Good morning, come in" sabi ng secretarya ni dr. Smith

"How are you mrs. Strafford?" Tanong agad nito pag pasok ko sa clinic niya.. Dr. Smith was our family doctor and my godparent , he's half filipino half canadian, but he knew how to speak filipino and he was based at the Philippines before

"I'm no good ninong, " mangiyak ngiyak kong sabi

"Iha, bakit kasi hindi pa natin ipaalam sa magulang mo?, they need to know about your condition, and iha kaylangan mo na ng bone marrow transplant" napahinga ako ng malalim "and also I advice you to stay here at Ottawa"

"I think of it ninong"

He shook his head " no. You need to decide now, lumalala na ang kondisyon mo, " i bit my lip, sasagot pa sana ako ng biglang kumatok ang secretary nito

"Excuse me doc, sorry for intruding, there's someone looking for you" hinayaan ko lang sila mag usap kaylangan ko mag decide, inilinga ko ang paningin ko sa cabinet ni ninong at saktong namataan ko ang isang malaking family picture nito, they look so happy and complete,
I envy them, simula pa lang buo na sila ,samantalang ako never kong naranasan maging kumpleto.

"Let them in" sagot ni ninong.

I heard the door click, sign of someone went inside

"Oh my God ... Phobe" my eyes went wide at agad akong napatayo.. shit