Angeli

De bizarre barman

Ik zat nu al een uur op mijn kamer naar het uitzicht te staren. Mensen wandelden haastig voorbij met een kop koffie in de hand of keken vluchtig naar hun uurwerk om te zien dat ze nog op tijd waren. Londenaars waren bezige bijen had ik gemerkt. Bovendien waren er amper ouderen te bespeuren. Het was een jeugdig volk, die inwoners. Ik draaide me om en keek naar Eric die wat bladerde in stoffige boeken van de bibliotheek naast het hotel. Boven hem blonk een gouden teken van toen ik ingedommeld was toen we arriveerden. Dit keer was was het een kraai en ik herinnerde het me nog levendig. Gabriël Scalotti lacht kwaadaardig met een bol licht in zijn handen dansend. Alsof hij het ieder moment op me kon afvuren. Mijn zus was net vlug genoeg om een dolk door zijn hart te boren waarna ik hevig gilde. Voor me zakte hij in elkaar en bleef levenloos liggen als een houten pop. Ik wilde hem aanraken, voelen dat hij nog leefde maar een bende kraaien was me voor.
Ik zuchtte en liet het los. Alsof mijn adem al mijn nare herinneringen uit mijn lichaam deed verdwijnen. Net zoals de stank in dit hotel werd verdreven wanneer ik het raam opendeed. Toen we binnenwandelden kwamen we in één of andere bar binnen. Een knaap van twintig keek ons verward aan maar voor we iets konden zeggen gooide hij wat kamersleutels naar ons hoofd. Waarschijnlijk had hij aan onze koffers gezien wie we waren maar dat was geen reden om ons zo te behandelen. En dat was nog niet eens het ergste. We hadden een gedeelde badkamer die beschimmeld was van boven tot onder en onze lakens waren in geen duizend jaar gewassen. Toen ik alles even beu was en wilde vergeten ging ik beneden een glas cola bestellen. Zonder het glas af te wassen gaf hij het aan mij met een half opgedronken colaflesje. Ik heb het tegen de bar gegooid en geschreeuwd dat ik het niet zou betalen maar hij bleef verder afdrogen alsof niets gebeurd was. Er is iets vreemds aan die gast, iets wat ik niet kan beschrijven. Vandaag had ik hem ook nog eens betrapt terwijl hij me stiekem achtervolgde naar het toilet. Ik denk echt dat ik paranoïde wordt. Wie weet vond mijn zus Londen ook maar een bizarre stad. Ze zag toch al tegen de reis op volgens de vrouw op de Eurostar.

'Ik denk dat ik eens een luchtje ga scheppen', zeg ik terwijl ik op Eric zijn schouder klop. Stiekem kijk ik mee wat voor boeken hij geleend heeft.

'Waar ga je naartoe?'

'Overal, zolang ik maar uit dit stinkende hotel kan raken'.

Hij knikte meestemmend en bladerde verder in zijn boeken. Ik draaide me om en rende als de wind de trap af. Ik wilde eerlijk gezegd die barman niet meer tegen komen. Wanneer mijn tippen van mijn schoenen de stoep raakten, slaakte ik opgelucht een zucht. De buitenlucht zou me deugd doen. Ik besluit naar links, de Tower Bridge, te gaan. De wind sneed in mijn gezicht en ik trok mijn kap over mijn hoofd. Onderweg passeerde ik enkele leuke koffiebars maar mijn voeten weigerde eentje binnen te wandelen. Iets in mij joeg me angst aan. Wat als ik helemaal voor niks naar hier was gekomen zoals Scalotti zei? Ik herinnerde me zijn blonde haar en gouden ogen waarna ik mezelf betrapte op glimlachen. Ik begon hem toch niet leuk te vinden? Meteen begon ik te ijsberen. Het was misschien beter om terug te keren. Wanneer ik me omdraai leek het alsof iets in mijn ooghoeken bewoog. In een flits draai ik mijn hoofd maar besefte dat ik het me verbeeld had. Ik wandel automatisch wat sneller. Weer een schaduw. Mijn benen staan op het punt te rennen wanneer ik terug iets zwart in mijn ooghoeken zie. In de verte zie ik het hotel al maar de buurt was leeg dus ik was helemaal alleen. Ik ren als de wind met de schaduw op mijn hielen en als ik de straat wil oversteken, verschijnt de figuur plots voor mijn gezicht. Ik deins achter uit en schreeuw heel de straat bijeen waarbij hij zijn hand op mijn mond legt. Wacht eens even. Ik herkende zijn ogen door zijn masker. De barman.

'Zwijg voor iemand ons betrapt'.

'Waarom achtervolg je me!', zeg ik terwijl hij zijn hand van mijn mond haalt.

'Jij was toch degene die haar zus zocht?'