Bloedleugens [NL ONC2021 Grote Winnaar] ✓

Hoofdstuk 11

Hoewel ik geen vreemde was met rokken, voelde ik het korset in mijn zij prikken. Hoelang was het geleden dat ik iets formeels aan had gehad? Buiten die keer dat ik Semir had vergezeld op een van zijn zakelijke afspraken, had ik nooit een reden gehad om mij op te doffen. Ik werd nooit uitgenodigd voor feestjes, en al helemaal niet voor illegale piratenfeesten.

Tot vandaag dan.

Mijn zwarte rok ruiste langs mijn benen en de wind streelde mijn blote nek toen we door de tuin van het grote landhuis van Andrios' meest gevreesde piraat liepen. Fakkels verlichtten de weg naar de fontein, waaromheen zich een menigte had opgesteld.

'Ik heb nu al een schijthekel aan deze schoenen,' gromde ik naar Dakota.

De vrouw naast mij begon schaterend te lachen. 'Ach, stel je niet aan,' suste ze. 'Vanavond kan je ze weer omwisselen voor die bouwkisten van je.'

'Mijn laarzen zijn anders erg comfortabel,' siste ik haar toe.

Het was het laatste wat ik haar kon toefluisteren, want zodra we het landhuis binnenstapten, werden we overweldigd door een luid rumoer. Blijkbaar had niet alleen de bemanning van de aangemeerde schepen zich hier naar toe begeven. De grote zaal waar we binnenkwamen was tot de nok toe gevuld met vrouwen in mooie jurken, mannen in donkere pakken en gevaarlijk gespierde piraten met littekens. Er was geen twijfel over mogelijk dat er enkele mensen slaags zouden raken vandaag. Dat kon niet anders.

Daar keek ik nu al naar uit.

Ik voelde de hand van Odin om mijn elleboog toen ik aan de kant wilde stappen voor een dronken vrouw. Hij trok mij hardhandig naar zich toe.

'Ik ga echt nergens heen hoor,' beet ik hem zachtjes toe.

Zijn koude ogen gleden over de menigte. 'Dat is te hopen. Dwayne vermoord me als je dat wel doet.'

Alles aan zijn houding schreeuwde oplettendheid en spanning. Dat was ontstaan nadat hij vanmiddag een gesprek had gehad met Dwayne. Ik had gezien hoe hij relatief ontspannen de privévertrekken van de kapitein binnen was gegaan en hoe hij er met een duistere blik uit was gekomen.

Ik trok mijn elleboog los en keek naar hem op. 'Dus jij bent ook vanavond mijn babysitter?'

'Haal je maar niks in je hoofd, Cecilia,' mompelde hij toen onze ogen elkaar ontmoetten. 'Ik reken op een rustige avond.'

'Oh, niks daarvan. Ik ben al aan het bedenken hoe ik het je zo moeilijk mogelijk kan maken,' glimlachte ik naar hem, waarna ik mijn blik weer in de zaal liet afdwalen.

Ik zag de paar bekende gezichten die bij Dwayne's bemanning hoorden in de menigte verdwijnen. Al snel raakte ik Dakota ook uit het oog en bleef ik met Odin, die met de seconde een norsere blik op zijn gezicht kreeg, achter. Hij leek net zo min zin te hebben in deze avond als ik. Maar om nou de hele avond op het schip achter te blijven terwijl ik hier zoveel meer kon leren, zoveel meer geheimen kon onderscheppen, dat was geen optie.

'Mag ik wel van mijn plaats komen of wat is de bedoeling?' vroeg ik aan Odin, die inmiddels tegen de muur leunde terwijl hij de menigte in de gaten hield. Hij leek op de uitkijk te staan voor iets. Of voor iemand. Hij was in ieder geval al lang niet meer zo hartelijk als gisteren.

Misschien had het iets te maken met de "af te handelen zaken" waar Dwayne het over had gehad, wat ik per ongeluk had opgevangen toen ik mijn veters strikte in zijn buurt.

'Blijf in het zicht,' mompelde Odin uiteindelijk, alsof hij geen zin had om naast mijn oppasser ook mijn entertainer te zijn.

Ik begreep die subtiele hint om te mogen gaan en dook de menigte in. Er vloeide in ieder geval genoeg drank om de avond door te komen. Mensen liepen af en aan tussen het opgestelde buffet en de dansvloer. Een beweging die ik weldra zou volgen. We zouden maar enkele uren op vast land zijn en voordat ik weer het schip op werd gesleept, wilde ik in ieder geval een paar dansen, en bij voorkeur ook een paar glazen champagne, overleefd hebben.