Bloedleugens [NL ONC2021 Grote Winnaar] ✓

Hoofdstuk 15

Mijn slaap was rusteloos. Meerdere keren werd ik uit onrustige dromen gerukt, waarna ik badend in het zweet wakker werd. En hoewel mijn klamme lichaam trilde en beefde om meerdere redenen dan alleen de drammende koorts, was ik nooit alleen. Misschien kwam die realisatie door de diepe ademhaling die niet van mij was, of door de subtiele beweging van het matras dat we deelden. Maar het kon ook door de arm die over mijn ribben lag komen, of door de borstkas die tegen mijn rug aan langzaam op en neer ging.

Ergens gedurende de nacht was ik dichter tegen hem aan gekropen. Of misschien was hij dichter naar mij geschoven. Hoe dan ook, geen van ons had zich teruggetrokken. En zelfs nu, nu mijn koorts was gezakt en ik wel degelijk weer helder kon nadenken, bleef ik roerloos liggen.

De laatste keer dat ik dit moment had gedeeld met iemand, was inmiddels alweer een aantal weken geleden. Dat was met Simon geweest. De avond voordat hij schaamteloos met Serena in bed was gedoken en de stukjes van mijn hart nog wat verder had vermorzeld. Eigenlijk was er altijd alleen maar lust tussen ons geweest. Lust, maar nooit liefde.

Dit was ook geen liefde. Mijn verzoek was voortgekomen uit een door koorts beneveld hoofd. Zijn instemming was beïnvloed geweest door de alcohol in zijn systeem. Een overeenkomst, maar geen liefde.

Het was nooit liefde.

Mijn adem was bevend en daardoor leek Odin wakker te worden.

Vrijwel meteen voelde ik zijn arm verdwijnen en merkte ik dat hij afstand tussen ons creëerde. 'Sorry,' mompelde hij.

Het maakt niet uit. Dat lag op mijn tong, maar verdween in de stilte die daarna tussen ons ontstond. De stilte die ik gebruikte om mijn lichaam, wat hunkerde naar die aanraking, te bedaren. Om de vochtigheid in mijn ogen weg te knipperen.

'Ook goedemorgen,' wist ik uiteindelijk uit te brengen, waarna ik mij op mijn rug rolde en de afstand tussen ons in verder vergrote.

Odin wreef met zijn handen over zijn gezicht voordat hij zich overeind duwde. 'Ontbijt?' vroeg hij, waarna hij zijn benen over de rand van het bed sloeg.

Omdat ik de woorden niet leek te kunnen vinden, knikte ik alleen maar, waarna ik geeuwde om de ongemakkelijkheid van het moment weg te duwen.

'Oké,' knikte hij toen. Zijn lichaam was gespannen. 'Ik ben zo terug.'

Met ongenoegen keek ik toe hoe hij wegliep. Het was niet eerlijk dat ik naar zijn aanraking hunkerde. Ik kon met elke willekeurige piraat in bed stappen om mijzelf in mijn behoeften te voorzien. Dat was misschien ook wel beter. Dan hoefde ik de zelfgenoegzaamheid in zijn blik in ieder geval niet te zien. Dan hoefde ik hem niet te belazeren met mijn oneerlijke, gelogen gevoelens. Bovendien was ik niet van plan om het bed te delen met iemand die mij zo schaamteloos uit mijn vertrouwde omgeving had gerukt. Met een klootzak die mijn vertrouwen had beschadigd.

Ik vermande mezelf en tegen de tijd dat Odin met een bij elkaar geraapt zooitje wat door kon als ontbijt terugkwam, had ik mijzelf bij de wasbak opgefrist. Met de versleten borstel had ik mijn haren enigszins gefatsoeneerd, waarna ik het had gevlochten.

'Als iemand naar vannacht vraagt...' zei ik toen we op het bed ons ontbijt verorberden. Er vloeide een onuitgesproken dreigement door in mijn stem.

'Ga ik ze allemaal vertellen dat we geweldige seks hebben gehad,' zei hij schaamteloos terwijl hij nog een stuk brood in zijn mond stak.

Ik verslikte mij bijna in mijn eigen brood en begon te hoesten terwijl Odin begon te lachen. Mijn wangen begonnen te gloeien en ik keek hem woedend aan. 'Je waagt het eens!'

'Je houdt me niet tegen,' grijnsde hij, nog half hikkend van het lachen.

Met een wilde beweging veegde ik de tranen, deels van het lachen en deels van het bijna stikken, weg. 'Oh nee? Weet je nog wat ik heb gedaan in Listra? Hoe ik mijn geld verdiende?'