Bir süre yan yana uzanmanın ardından atları görmeye gittiler ama gezmeye çıkmadılar çünkü geç olmuştu, atları sevip geri döndüler. Burcu akşam yemeği için Hacer Hanıma yardım etmek istiyordu hem böylece öğrendiklerini pekiştirebilecekti ve yeni şeyler öğrenme imkanı da olacaktı.
Akşam yemeği içim masa dört kişilik olarak hazırlandı Burcu ve Hacer Hanım tarafından. Hem yemek hem sohbet ilk geldikleri zaman da oldukları gibi çok güzel geçti ama keşke o zamanki gibi kalabalık olabilselerdi.
Haktan Bey sokradan kalkınca “Hacer bize bir Türk kahvesi yap da şöyle keyifle içelim.” Dedi.
“Ben yaparım hemen.” Diyerek Burcu atıldı ortaya ve mutfağa koşup Haktan Bey ve Hacer Hanım için sade kahve yaparken kocasına orta şekerli ve kendisine de şekerli kahve yaptı, elinde tepsi ile içeri geçti.
Elindeki köpüklü kahveden ilk yudumu alan Haktan Bey vakit kaybetmeden beğenisini ifade etti genç kıza. “Eline sağlık kızım, bizim hanım gibi tam kıvamında yapmışsın.”
“Afiyet olsun.”
“Ben herkesin elinden şu kahveyi içemiyorum, ne yapalım huy işte. Ama senin elinden de kahve tam benim sevdiğim gibi.”
Gittiği kurs, kaynanasının öğretmenliği ve arkadaşının da yardımı ile çok daha iyiydi bir şeyler yapma konusunda ve aldığı bu içten beğenilerde öyle çok hoşuna gidiyordu ki daha da iyi olma arzusunu perçinliyordu. Yüzüne yayılan pembelik ve gülüşü ile şu anda bir bebeğin ilk tebessümü gibi tatlı ve güzeldi.
Yaman’da karısı için bir şeyler söylemekten geri kalmadı. “Sevgili karım diye söylemiyorum ama yüreğinin güzelliği ile yaptığı her şeyi çok güzel yapıyor. Çok uğraştı şimdi ise annem ile yarışacak kadar iyi bu konularda, hem de bunu annemin onayı ile söylüyorum.”
Hacer Hanım “Ah annenden ben de bir kere tarif istemiştim. Yediği yemeklere başkalarının dokunmasını istememe takıntısı ona harika bir ustalık öğretmiş kendisine en iyilerini yapabilmek için.” Genç adama baktı. “Hala öyle mi?”
“Değişmedi.” Dedi annesi için. “Hala lokantaya götürüp yemek yediremiyoruz. Neyse ki biraz istisna yapıyor da bir iki çeşit yemeye başladı dışarıdan hazır olarak.”
Yaşlı kadın anlıyorum der gibi salladı başını. “Annene de hak veriyorum aslında. Dışarıdaki en ala lokantanın bile mutfağında neler oluyor. Biz görmüyoruz diyerek içimizi rahatlatıyoruz ama pek de olmuyor.” Karşısında oturan genç kıza baktı sonra yine genç adama döndü. “Neyse ki annen bu konuda şanslı çıktı. Burcu çok temiz, tertipli, düzenli bu konularda. Annen rahatlıkla gelininin elinden her yemeği yiyebilir.”
Akşam erken noktalandı. Yaşlı çift sabah altı da kalktıkları için artık yatmak istemişlerdi, genç çift de biraz daha oturduktan sonra odaya çıkıp yattı.
Burcu verdiği kararın heyecanı ve içinde bir yerlerde hala geçmiş çelişkilerinden kalan kırıntılar ile yatağa yatar yatmaz uykuya daldı. Yaman ise karısının verdiği kararı düşünerek yattı öylece bir süre. Ona kavuşacağının heyecanı çöreklenmişti içine ve gelecek için daha fazla umut… Biliyordu ki, karısı ileri gitmeye karar verdiyse, kendisine dokunulması konusunda yumuşadıysa demek ki içinde duygular baş vermeye başlamıştı. Hisleri olmasa onun böyle bir adım atmayacağına emindi.
Onun aklında, yüreğinde olan hisler her ne ise sonunda onları aşkla yoğuracağına inanıyordu, inanmak istiyordu. Bunun için her şeyi yapacaktı, onun aşkı için elinden ne geliyorsa hiç düşünmeden yapacaktı. Kendi kalbinde aşk nasıl hiç fark ettirmeden hızla yol aldıysa onun yüreğinde de olacağını umuyordu, inancı ile gözlerini kapayıp kollarında olan karısına biraz daha sıkı sarılarak uykuya daldı.
