Üç adam yan yana barın önünde dizilmiş oturuyordu. Hafta sonuydu, bu akşam için buluşmayı iki gün önce kararlaştırmışlardı. Okan nişanlısından, Yağız da karısından ayrıldığı gibi yola koyulmuştu aynı Yaman’ın yaptığı gibi. Eskisi kadar sık olamıyordu bu erkek erkeğe buluşup sohbet etme, kafa dinleme molaları. İkisi evli diğeri ise evlilik yolunda nişanlı bir adamdı sonuçta.
“Düğün tarihi ne zaman?”
“Bir ay var daha düğüne. Davetiyeler elinize gelince görürsünüz tam olarak.”
Yağız “Davetiye seçiminde var mıydın?” diye sordu Okan’a.
Kendisi günlerce bir davetiye seçebilmek için ecel terleri dökmüştü. Bir karar verip bir vazgeçip durmuşlardı. İşte o zaman harika sevgilisinin bazı ince ayrıntılarda ama kendisine göre kesinlikle saçma olduğu açık olan şeylerdeki hassasiyetini tam olarak anlayabilmişti. Yine de o günlere geri dönmeyi kesinlikle istemiyor olsa da karısına delice aşıktı. O her şeye değerdi.
Okan arkadaşına yüzünü ekşitmiş bir şekilde bakarak “Hatırlatma abi ya.” Dedi aynı zamanda da yine davetiye bakıyormuş gibi sıkılmış, terlemeye başlamıştı. “İki hafta sürdü bir kağıt parçasına karar vermek. Altı üstü bir kağıt ama dinleyen kim.”
“Bilmez miyim?”
Okan diğer yanındaki arkadaşına dönmeden önce bir yudum birasından aldı. “Senden ne haber dostum?”
Yaman şimdilik rahat olmanın keyfiyle onları anlayamıyordu henüz. “Burcu’nun mezuniyetine iki ay kaldı. Sonra bizde başlayacağız düğün hazırlıklarına.”
“Neyse daha var.”
“Öyle.”
Bir süre daha oturup sohbet etti üç arkadaş. Sık toplanamamanın acısını çıkardılar. Ailelerdir, işlerdir, eşlerdir zaman sıkıtlıydı tabi ama yanında tek bir sevdiğin insan dahi olsa her şeye değerdi tüm yaşanan yoğunluklar.
Yaman bir ara aklına gelince arkadaşlarına “Suna’dan haberi olan var mı?” diye sordu. Kendisi bir süredir konuşamamıştı.
“Benim haberim yok.”
Yağız ise “Bir hafta önce konuştum en son.” Dedi. “İyi olduğunu söyledi, sesi de gayet iyi geliyordu zaten.”
Okan “Karşısına biri çıktı mı acaba?” diyerek merakını dillendirdi. Tüm arkadaşlarına değer verirdi ama genç kadın hem yakın bir arkadaşının geride bıraktığı dul eşiydi hem de kendi sınırlı sayıdaki kadın arkadaşlarından biriydi.
“Bildiğim bir şey yok bu konuda ama eğer olursa haberim olacağını düşünüyorum.”
“Nasıl?”
“Arzu’yla dertleşmek isteyecektir. Karım da çok ayrıntı vermese de bana bildiklerinden biraz çıtlatır zannediyorum.”
“Doğru, kızlar aracılığıyla haberimiz olur eğer bir şey söz konusu olursa.” Diyen Okan bira bardağındaki sıvının sonunu kafaya dikti.
Yaman da arkadaşlarına “Haberiniz olduğunda bana da bildirin. Yardımımı istediği her an Suna için yardıma hazırım.”
“Tamam dostum, söyleriz.”
“Burcu’yu da arama ihtimali var.” Diyen Yağız arkadaşına yandan baktı. “İyi anlaşmış gibilerdi.” Hatta iyi olmalarını diliyordu genç adam. Suna için yeni arkadaş, farklı bir görüş alabileceği kişi olması iyiydi.
“Olabilir, bir ara Burcu’ya sorarım Suna ile görüşüp görüşmediklerini.”
Yağız bir asker olarak elindeki olanaklar ile Çetin Beyi araştırmış ve yeniden evlendiğini öğrenmişti. Yine de arkadaşına sorma ihtiyacı hissetti. “Bir sorun yok değil mi dostum? Burcu iyi?
