Burcu, genç adamın açtığı kapıdan apartman dairesinin içine girdi. Korku yoktu, kafasında bir şüphe gezinmiyordu. Güven duyarak ilerledi. Tanıdıktı, zaten bir gecesini burada geçirmişti. O gece pek etrafı gözü görmemişti belki ama yine de tanıdıktı.
“İçeri geç otur ben de içecek bir şeyler getireyim. Buzdolabında soda, gazoz, portakal suyu vardı sanırım hangisini istersin. Ya da su ısıtıp kahve yapayım.”
“Benim için fark etmez, sen ne istersen olur.”
“O zaman benim kahveye ihtiyacım var.”
Genç kız öylece boş kalmak istemediği için“Tamam, birlikte yapalım. Sen ocağa suyu koy ben de bardaklara kahveyi koyarım yerlerini gösterirsen.”
“Gel o zaman.”
Ve on dakika sonra karşılıklı oturmuş kahvelerini yudumluyorlardı. Hala konuşmaya geçmemişlerdi. “Konuşalım mı?” dedi en sonunda genç kız.
“Tamam” diyerek bardağını sehpa üzerine bırakan Yaman kollarını da bacaklarının üzerin dayayarak genç kıza baktı. “Kalacak bir eve, okul için, kıyafetlerin için ve başka şeyler için paraya ihtiyacın var. Bu zamana kadar çalışmadığını biliyorum daha doğrusu o adam yüzünden iş bulamadığını. Bir süre daha sana iş imkanı kapılarını yüzüne kapatacak şeyler bulacaktır.”
“Bundan eminim. Hele ki sen boğazına sarılınca bana asla kendime bakabilme şansını vermez.”
Yaman “Ama bizim tekstil firmasında çalışabilirsin istersen. Senin yapabileceğin, saatlerinin uyacağı bir iş mutlaka buluruz fakat benim isteğim bu değil.”
“Ne peki?” demekten kendini alamdı Burcu. Kendi kahvesini de bırakmıştı genç adam gibi.
“Zor zamanlar yaşadın ve hala yaşıyorsun. Okulun, stajın derken bunlar zamanının önemli kısmını alıyor. Diğer zaman ise sana kalmalı.”
Burcu, genç adama bakarak “Ben çalışırım, hepsini bir yoluna koymaya çalışırım.” Dedi. “Artık oraya dönemem.”
“Geri dönmene izin vermiyorum zaten.” Dedi biraz sinirli biraz da kendinden emin otoriter bir hava ile.
Genç kız ise şaşkınlıkla “Ama…..”
Yaman keskin bir tonlama ile “O adamın yanında yaşaman senin için iyi değil Burcu.” Dedi.
“Biliyorum ama son senem. Okul bitince belki daha iyi olur her şey benim için.”
“Okulun bitmesine ne kadar var? Daha başlayalı bir ay mı iki ay mı ne oldu şurada.”
Kabullenerek karşısındaki adama baktı Burcu. “Peki! Benim için ne düşünüyorsun? Bana nasıl yardım edeceksin?”
Yaman yerinden kalktı biraz dolandı ortalıkta. Yerine oturunca da soğumuş olan kahvesini bir dikişte bitirdi. Genç kıza da “Kahven soğumuştur.” Dedi.
Burcu eline aldığı kahveyi bir dikişte değil belki ama üç yudumda bitirdi.
Yaman çok dikkatli bir şekilde kelimeleri tartarak “Hayatında olan iki erkek de pek iyi değildi biliyorum. Bu yüzden erkeklere güvenmediğini, onlara inanmadığını biliyorum. Ben de bir erkeğim ve şimdi bana bakarak lütfen söyle Burcu. Bana güveniyor musun?”
Genç kız başını sallamanın dışında “Güveniyorum.” Dedi.
Yaman bir süre baktı onun güveninin boyutunu tartar gibi sonra “Bana hayatın için, bedenin için de güveniyor musun?” diyerek duraksamadan ciddiyetle sordu.
