The Rain In Intramuros (Manila Avenue Series #4)

09

09

I stared at the glass window and sighed heavily, I wanted to go outside but Kylle is at my side. Inirapan ko siya ng hinawakan niya ang kamay ko.

"Ano ba?" tinaasan ko siya ng kilay. "Langya naman eh! Bitawan mo nga ako!"

"Saan ka pupunta?" hindi pa rin niya ako binibitawan. "Hindi ka aalis at baka mawala ka na naman!"

"Excuse me?" I raised my brows. "Hindi kaya ako nawala!"

He rolled his eyes. "Don't. End of discussion."

"Arghh! I hate you!" halos maiyak ako. "Bakit mo pa ako dinala dito kung hindi mo pala ako palalabasin ha?"

"Aalis ka lang kung aalis din ako." seryoso niyang aniya.

"Ano!?" gulantang na tanong ko. "You, asshole!"

"Hindi sabi! No!" he said with finality. "And It's final."

"Bahala ka sa buhay mo!" bulyaw ko at iniwan na siya doon.

Inis na inis ko siyang tinalikuran at umalis ng room namin, nakakainis lang talaga ang lalaking 'yon. Hindi naman niya kasi ako girlfriend para diktahan eh, bakit? Sino ba siya sa inaakala niya? Bakit ba siya nakikialam sa buhay ko?

Ayokong masanay na palagi siyang nandito sa tabi ko at baka dumating 'yong araw na kapag iniwan niya ako baka hindi ko kaya. Mas hindi ko kakayanin.

I don't want to be with his side again, It's complicated. It feels like It's to complicated to solve between us. And I don't need complications cause I know from the very start of the story, there was never an us.

"Can we talk?" he started, sinundan niya pala ako dito.

"About what?" I asked irritatedly.

"I'm sorry about I act a minute ago." he sighed heavily. "I'm just worried about you."

Pumikit ako at inis na inis na hinarap siya. "Alam mo, pa-fall ka eh! Bakit? Ano ba ang gusto 'mong mangyari? Mahulog ako ng tuluyan sa'yo? Sanayin ang sarili ko na nandito ka palagi sa tabi ko? Kio naman! Pwede ba? Tigilan mo na ang pagpapahulog mo sa akin kung hindi mo lang pala ako sasaluhin?"

Kumuyom ang palad ko, nag-iisip pa ba ako? Shit! Anong pumasok sa utak ko at bakit nasabi ko 'yon? Paano niya ako sasaluhin kung abala siya sa pagkahulog sa iba?

Hindi siya nakapagsalita kaya iniwan ko na siya doon, mas mabuti siguro 'yon. Ayoko na ulit na ma-involved sa kanya, mas mabuting pagkatapos ng bakasyon na ito ay dapat ay bumalik na kami sa normal namin na buhay gaya noon.

In our third day of our vacation here in Vigan, I enjoyed alone. Hindi na naman kami nagpapansinan ni Kylle, alam kong galit siya o naiinis siya sa sinabi ko noong isang araw. Naiintindihan ko naman kung inis siya. Siguro nga ay nasobrahan na ako, baka sobrang maldita ko na to the point na walang gustong manatili na mahalin ako.

Dalawang araw na kaming hindi nagpapansinan, again he's crossing the line but I won't care at all. Ayoko ng mamuna pa, hahayaan ko na lang siya.

Ayokong mahulog dahil alam kong walang sasalo.

I will always hope for his happiness, for his unending love for her.

Mamayang hapon na 'yong alis ko papuntang Manila, uuwi na ako dahil kailangan ko ng pumasok sa school lalo na't kasagsagan ngayon ng sportfest. I'm sure ganoon din si Kylle, uuwi siya ngayon for his game tomorrow.

"Christina..." he sighed heavily. I know he's trying to open a conversation between us.

"Hmm?" I hummed.