7 months later .....
කුක්කා ගිහින් අදට මාස 7ක් වෙනවා.එයා තාමත් ආවෙ නැ.මං හිතුවා එයා collage එකේ final exam දවසටවත් ඒවි කියලා.ඒත් ආවෙ නැ..අද collage එකේ අන්තිම දවස.
Collage එකෙන් සදහටම සමු දීලා මං degree එකත් අරන් එලියට ආවා.චූටි බලාපොරොත්තුවක් තිබුනා කුක්කා අදවත් ඇවිත් ඉදීවී කියලා.ඒත් එයා ඇවිත් හිටියේ නැ.
මේ මාස 7ම එයා අද එයි හෙට එයි කියලා මං බලන් හිටියා.එයාට මාව අමතක වෙලාද දන්නෙ නැ.මට එයා නැතුන් පාළුයි.මැරෙන්න තරම් පාලුයි..
කොහේ ගියත් මට එයාව මතක් වෙනවා.නිකන් පාරක ඇවිදන් ගියත් මට මතක් වෙන්නෙ එයාව.කොටින්ම ගෙම්බෙක් පිහියක් දැක්කත් මට කුක්කව මතක් වෙනවා.එයා කියපු හින්දා මං හැමදාම collage ගියා.හැමදාම lectures වලට හිටියා.ගස් නැග්ගෙත් නැ..දඟ වැඩ කරෙත් නැ.
එයා නැතුන් මට දැනෙන්නේ මං වෙනස් වෙලා වගේ.ඉස්සර වගේ මට දැන් වැඩිය කතා කරන්න හිතෙන්නෙත් නැ.ඔහේ කොහෙටහරි වෙලා තනියම ඉන්න හිතෙනවා.කුක්කව මතක් වෙන හැමවෙලේකම මට නොදැනීම ඉකිගැහෙනවා.එහෙම බලනකොට මේ මාස 7ටම මං අඩපු නැති දවසක් නැ.
-"ඔයා ආයේ එන්නෙ නැද්ද කුක්කෝ..?මාව අමතක කරලා දැම්මද.?"
-"ඔයා මට පොරොන්දු වුනා ඉක්මනටම එනවා කියලා..ඔයාට එන්න බැරි නම් ඔයා ඇයි මට එහෙම පොරොන්දු වුනේ.?"
Collage එකෙන් එලියට බැහැලා මං තනියම ඔහේ ඇවිදන් ගියා..මං මගේ එපාර්ට්මන්ට් එකෙයි එයාගේ ගෙදරයි මාරුවෙන් මාරුවට ගිහින් හිටියා.අද මං එපාර්ට්මන්ට් එකට යන දවස.මට බයයි කුක්කගේ ඒ ලොකු ගෙදර තනියම ඉන්න.
අනික එහෙ ඉන්න හැමවෙලේම මට හැමතැනම මැවී මැවී පෙන්නේ එයාව.සාලෙට ගියත් kitchen එකට ගියත් room එහෙකට ගියත් මට ඒ හැමතැනම එයාව පේනවා.එයා මාත් එක්ක ඒ ගෙදර හිටපු විදිහ..මට ඒ දේවල් අමතක කරන්න බැ.කවදාවත් බැ.එයා මාව අමතක කරලා ආපහු ආවෙ නැතැත් මට එයාව අමතක කරන්න කවදාවත් බැරි වෙයි.
ඒත් එයා ආපහු එයි කියලා මං තාමත් විශ්වාස කරනවා.මගේ නපුරු කුක්කා ආපහු එයි.මට විශ්වාසයි.
මං කුක්කා ගැන හිත හිතාම එපාර්ට්මන්ට් එකට යනකොට එපාර්ට්මන්ට් එකේ දොර ඇරලා.උදේ මං යනකොට ලොක් කරලා ගියපු දොර ඇරලා දාලා.දොර ඇරලා තියෙනව දැක්කම මට එකපාරට මතක් වුනේ කුක්කව.එයා ඇවිල්ලද?
