PHANTOMENOUS ACADEMY: UNRAVEL S2 (COMPLETED)

CHAPTER EIGHT

Shaun's Point of View

"What were you thinking Shane! Pinaka-unang pasok mo pa lang, nanggugulo ka na! I thought you hate fighting? Then why now huh? You, refrain yourself from fighting!" Sigaw ko sa kanya pagkatapos naming lumabas sa transportation spell.

Hindi siya sumagot at tinignan lang ako ng malamig. Hindi ba siya natatakot sa lahat ng katarantaduhan niya?

"Shane! Kapag nalaman ko talagang nakipag-away ka na naman, I will force Dad to let you stop from going to school. Your reputation went madness! For the first time you step here!" Dagdag ko habang nagpupuyos sa galit.

"Then why don't you call Dad and tell him I'm being irresponsible. Kung sa bagay, mas maganda nga riyan ang offer mo keysa manatili dito." Malamig na sabi niya.

Napatigil ako at tinignan ang kapatid ko. What?

"No! You can stay here, just don't fight them."

"And then what? Watch them laugh at me because I'm pathetic? I really don't like it when someone mock me as f*ck, like I'm easy to bully. You know what, better tell Dad because in my case, if someone dares to be in my dark side, I'll definitely kill them."

I felt my heart stop beating for a while, as my hair stands at her aura. First time kong makita ng ganito ang kakambal ko, everything. Her powers, her aura. It feels like she's not the kind of sister I knew.

Bago pa man ako makasalita ay agad siyang tumalikod at naglakad papalayo. Gusto ko siyang sundan but my feet just stand there, doing nothing.

Then I conclude at myself, did I really get the chance to knew her? I spent mostly my time with my colleagues. The time I had for her didn't even reach for 3 hours.

I stayed rooted in my place. Doing nothing but slowly crying. I'm sorry, I guess I failed as your brother.

Shane's Point of View

Geez! Nakakaasar, ako pa ang nakitang mali imbes na ako ang nabully. How rude *glared*

Habang naglalakad ay agad kong naalala ang munting dragon sa aking bag. Nakalimutan ko si Damon! Sh*t na malupet oh! Nang dahil talaga sa babaeng yun, hindi nagugutom si Damon!

Agad akong tumakbo papalayo sa mga estudyante at naghanap ng masisilungan. My poor baby Damon! *Cries*

"Hintay ka lang baby." Bulong ko habang binibilisan ang aking pagtakbo. Kapag talaga may nakita akong Phantoms na mabibilis tumakbo, pasensyahan na lang at papatayin ko talaga siya.

Phantoms here are Demons or Monsters. At isa si Damon sa mga Phantoms-kilalang-kilala na klase ng phantoms.

Ng makita ko ang perkpektong lugar ay tinahak ko ang aking daraan at agad na napa-upo sa lupa at agad na binuksan ang aking bag.

Lumabas ang Dragon habang umiiyak at hinihimas ang kanyang tiyan. Oh, my baby is crying! Gutom na gutom na ang baby ko!

Pagnakita ko talaga ang babaeng yun, wala siyang ibang choice. Papatayin ko talaga siya dahil ginutom niya ang baby ko!

"I'm sorry baby, wala akong dalang pagkain. Nang dahil sa babaeng yun, nagutom ka tuloy. Pangako, kapag nakita ko siya, papatayin ko siya ng tuluyan." Sabi ko habang niyakap si Damon at pinat ang kanyang ulo.

Kawawang Baby ko, kawawa talaga.

Napatigil ako at hindi makagalaw. May tao sa itaas ko at nakita niya ang soft side ko!

"Ganyan ka pala kasweet." Malamig na boses ang bumalaga sa akin. Agad akong napatayo at tinignan ang taong nakabitay sa punong kahoy habang kumakain ng mansanas.

Come to think of this, parang nakita ko na ang mukhang to. Yung ahas na pumilit kay Eva na kumain ng mansanas. *Smirk*

"Here." Sabi niya at binigay sa akin ang dalawang pares ng mansanas. Kinuha ko iyon at agad na binigay kay Damon.

"Rawr!" Masayang daing ni Damon at agad na kinuha ang dalawa at lumpiad papunta kay Eclipso. Oo, si Eclipso ang nakabitay sa punong kahoy, yung sinasabi kong mukhang ahas.

"Damon! Bumaba ka!" Mahinang sigaw ko habang nakatingin kay Eclipso na manamasahe niya si Damon habang kumakain. Nagseselos na ako hmph!

"So this is your soft side. Cool." Malamig na sabi ni Eclipso habang nakatingin kay Damon habang minamasahe ito.

"And?" Mailking tanong ko habang nakatingin lang sa kanya. He landed his gaze on me and I felt my whole word stop as my heart was beating crazy.

Tumikhim ako at iniwasan ang kanyang mata. Geez anong problema ng puso ko? Bakit ganito? Habang nagtataka ako ay sumipol siya na nag-agaw sa aking atensyon.

"Come here. Nakakapagod tumayo." Sabi niya sabay tapik sa kanyang tabi. Tumango naman ng tumango ang munting demonyo sa kanyang kandungan at ngumiti ng malaki.

"Ayoko." Malamig na saad ko sabay tingin sa malayo. Ayoko, bumibilis ang tibok ng aking puso kapag kasama ko siya. Baka ikakamatay ko to! Ayoko pang mamatay!

"Okay. Goodluck sa pagtayo." Sabi niya sabay tawa ng mahina. Napatigil ako at tinignan siyang tumatawa. Bakit ang gwapo niya sobra?

"Alam kong gwapo ako." Sabi ni Eclipso habang nakatakas ang sulok ng kanyang labi. Nanlaki ang mga mata ko at napatingin sa aking paa. Ang b*bo mo talaga Shane!

"Tss."

Wala akong magawa at inakyat ang Puno sabay upo malapit sa kanya. Mga 24 inches.

Agad namang lumipad si Damon sa akin at humiga sa aking kandungan. Itong dragon nato, akala niya hindi ko nahuli ang panloloko sa akin, hmph! Pasalamat ka cute ka.

"How come your not scared?" Tanong ko kay Eclipso habang nakatingin lang sa alaga ko. Kinikiliti ko si Damon ngunit hindi pa rin mawala sa akin ang emosyong nararamdaman ko habang kasama ko siya.

"Because I'm not? Besides, I know your that soft. You're just good at hiding your emotion very well." Sabi niya habang nakatingin sa ibaba.

"I'm not that soft. I don't hide my emotion." Sabi ko sa kanya.

"Oh really, I know your sad right now. Shaun misinterpreted you, right? That's what made you sad." Sabi niya.

"Parang tama ka ata doon." Pero may isa pang emosyon akong nararamdaman and I don't know what kind of emotion this is.

Gusto ko sanang idagdag iyan pero ayoko na. Atsaka, he's not that bad either. I thought he's also a devil, arrogant, and even ruthless. Pero hindi din pala, he's just cold hearted.

Habang tahimik kaming naka-upo ay nakakaramdam ako ng awkwardness. I mean come on, tinulungan niya ako sa lahat ng bagay. Ang kaingayan, ang pagtatago kay Damon, ang pagbigay ng makain kay Damon at ang pagkakakilala niya sa akin.

I've been hard to read since I was born, yet this person beside me spoke like he knew me even though this is the first time we ever had talked.

"May tanong ako." Sabi ko sa kanya habang nakatingin sa kanya ng seryoso.

Tinignan niya ako and just like that, my heart leaped outside my ribcage. Tang*na mamatay na talaga ako pagnagpatuloy pa ito.

"What is it?" Tanong niya sa akin. Huminga ako ng malalim at tinignan siya sa kanyang mga mata. His red eyes glistened over the shining sun. Ang gwapo niya talaga.

"Why does my heart throbbed everytime you're near? Mamamatay na ba ako?"