bir dedektif hikayesi...

0.4

önündeki kağıda >< işaretini basitçe çizerek onu da toplayabildiği bilgilerle dolu olan duvarın merkezine yerleştirdi ve geriye çekilerek eserine baktı. çok fazla bilgi bulamamıştı ama bir işi başarmak için bir yerden başlaması gerekiyordu iyi ya da kötü sonrası kendiliğinden gelirdi nasıl olsa diye düşündü. bu biraz zor olacağa benziyordu ya orası ayrı. bakışlarını duvarın kapıya doğru olan tarafına çevirdiğinde amirinden zar zor -aslında bu işin peşini bırakacağına dair bir söz verdirtmişti- alabildiği adli tıp belgelerini gördü. yazıların bir kısmı tükenmez kalemle üstü karalanmış bazı yerlerin ise üzerinden fosforlu kalemle geçerek önemleri belli edilmişti. 

geriye doğru birkaç adım atıp bakışların duvardan ayırmadan masaya yaslandı ve masanın üzerinde içinde çay olan bardağı eline aldı. normalde kahve içerdi ama evde kahve bitmişti ve açıkçası almak istememişti, uzun zamandır içmediği çayın kokusunu içine çekip bir yudum aldı. şekersiz koyu olan çay onu az öncekine oranla daha fazla ayık hissettirirken dikkatini daha fazla önündeki belgelere verdi. bir kere başlamıştı ve artık geri dönemezdi. 

*** 

işe ilk başta işaretin anlamını çözmekle başlaması gerektiğini biliyordu ve şimdi bir yerde tıkanmış kalmıştı. onu girdiği bu çıkmaz sokaktan çıkartacak şeyin ise duvarın tam olarak ortasına yerleştirdiği kağıttaki işaretti. sorun ise onun ne anlama geldiğiydi? antik bir dilde harfler miydi, yoksa bir grubun kendi aralarında oluşturduğu bir alfabenin bir parçası mıydı? antik bir sayı sistemi? neye göre arayacağından hiçbir fikri yoktu, belki de uğraştı kişiler ya varlıklar bu dünyadan ya da bu evrenden bile değildi. anında devreye giren mantığının çığlığını duydu. daha fazla uçmadan ayaklarının yere basması için somut delillere ihtiyacı vardı. yoksa cidden delirebilirdi. derin bir nefes alıp çayın geri kalanını içti ve bardağı masaya geri koydu. derin bir nefes almak için cama doğru yürüdü ve camı açıp dışarıya baktı. kapının önünden geçen arabalara gözü takıldığında ise neredeyse bir an aşağıya düşeceğini hissetti. hızla ilerleyen arabanın arkasındaki camda kocaman puntoyla yazılmış Göktürkçe bir yazı vardı. hızlı bir şekilde bilgisayarının başına gitti ve Göktürk alfabesini araştırdı. o ve u? ne anlama gelebilirdi ki? hatta girdiği çoğu kaynakta sadece bir simgenin hem o hem de u harfini temsil ettiğini gördüğü zaman oflayarak bilgisayarı kapatıp ellerini saçlarının arasından geçirdi. bu kadar kolay olacağını sanmakla yanılmıştı. nasıl bu kadar kolay olmasını ummuştu ki? Göktürk alfabesi mi cidden bu kadar tahmin edilebilir bir şey olabilir miydi, bunu düşünmesi bile hataydı. ağrımaya başlayan başını çayın bile kesmeyeceğini biliyordu zaten birkaç gündür birkaç saatlik uykuyla idare etmeye çalışıyordu, tüm ün düşünmekten başı ağrıyor ve başı ağrıdığı için uyuyamıyordu, uykusunu alamadığı için düşünürken kendisini daha da zorluyordu ve bu da bu lanet kısır döngüdeki uyku saatlerini daha kısalmasına neden oluyordu. kolundaki saate baktığında saatin akşama yaklaştığını fark etti, belki de bir tane uyku ilacı almalı ve bir gün boyunca hiçbir şey yapmadan uyumalıydı? 

en azından bir süreliğine de olsa kafasında bir şeyleri yerine koyacak zamana sahip olurdu. aklına yatan fikirle ceketini üzerine alıp evden çıkmış ve en yakındaki eczaneye kadar yürümüştü. biraz temiz hava almak iyi gelmişti doğrusu. eczaneye girdiğinde ise "uyku ilacı, lütfen demişti." yorgun çıktığı belli olan ses tonuyla. eczanedeki kendisinden en fazla birkaç yaş büyük gösteren kadın onun ne kadar yorgun olduğunu ses tonundan bile anlaşılabileceğini düşündü. "tabi hangisinden?" bakışları kısa süre de olsa arka taraftaki ilaçlara ardından kadına döndüğünde "reçetesiz olarak en iyisi hangisiyse ondan lütfen." kadın hafif bir şekilde gülümsemiş ve istediği ilacı olan vermişti. parasını ödedikten sonra geldiği gibi evine geri gitmişti. ilacı biraz suyla içip kendisini odasına attı ve birkaç gün aradan sonra deliksiz bir uykuya hazırladı kendisini.