Chase me baby

CHAPTER FOURTEEN

CHAPTER FOURTEEN

"Oliveros!" "Present"

"Perez" "Present"

"Pineda" I immediately stand up and say present, enough for mam to heard it.

When the attendance is done, out teacher starts to teach us about our topic,

lahat ay tahimik at taimtim na nakikinig sa sinasabi ng guro habang ako, lumilipad ang isip, months from now, aalis na ako at hindi ko alam kung magagawa ko pang sabihin sa kanyang ang gusto kong mang yari,

Kahit isang linggo lang na kalimutan nyang nasusuklam sya sa pagmumukha ko, kahit isang linggo lang.

"Ms. Pineda"

I dont know kung anong problema nya sakin, wala naman akong ginagawang masama.

"Huy" napatingin ako kay Karyl na katabi ko lamang ng kulbitin nya ako.

Tinaasan ko sya ng kilay ng biglang magsalita si maam sa harapan .

"Ms. Pineda, I called you multiple times but it seems like lumilipad ang isip mo" our teachers voice thundered inside our classroom.

Damnit!

Nakayuko akong tumayo, nakakahiya naman, ngayon lang ako napagalitan. Argh. What the hell!

" If youre not interested, the door is open, you.may.leave"

Marahan akong tumango, nangingilid na ang luha ko, hindi ako sanay ng ganito,

Kasi naman, di ko naman kase kontrolado ang isip ko lalo nat si Asher yun.

"Excuse ma'am, " napatingin ako sa pinto ng may magsalita pero agad din akong yumuko kase grabe na ang pagkapahiya ko, bakit kase ngayun pa dumating si Asher ngayun na pinagagalitan ako.

"Thank you Mr. Luna for reminding me" sabi ni maam at muli akong hinarap.

" Ms. Pineda, I dont want you thinking something not related to our subject, if theres something bothering you, leave and think about it, you cant concentrate even if you're here"

"Sorry po maam" I said and packed my things.

Pagkalabas na pagkalabas ko ay una unahang tumulo ang luha ko, hindi naman talaga ako iyakin eh pero ewan ko ba sa sarili ko, these past few days ay parang nagiging emotional na ako and I hate it.

Dali dali ang lakad ko hindi ako lumingon dahil baka may makapansin na umiiyak ako. Nang makarating sa may garden na nasa likod ng building namin agad akong naupo, dito, I feel at peace.

"Bakit ka napagalitan?" otomatikong bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ang boses nya,

Madaming tumatakbo sa isip ko, Bakit nandito sya? Bakit kinakausap nya ako? Sinundan nya ba ako?.

Pumikit ako ng mariin para pigilan ang sarili ko bago humarap sa kanya.

"W-wala, dont mind it" I answered.

"I heard your teacher," kumunot ang noo ko, so ganito, tsismoso na sya ngayon.

"What? Why? "tanong nya ng makita ang reaksyon ko.

"Kelan ka pa nakialam sa buhay ko, the last time I check ayaw na ayaw mong kausapin ako o mapalapit man lang sa akin, what now" usal ko habang mariing nakatingin sa kanya. Masyado lang akong naninibago sa kanya.

Kita ko sa kilos at mata nya ang pagkabigla sa sinabi ko kaya naman lalo akong nakuryoso sa kung ano mang takbo ng isip nya.

"G-ganito lang talaga ako, pag may nakikita akong umiiyak" kahit na di kumbinsido ay tumango na lang ako.

" Ano yon kahit di mo kilala lalapitan mo at ikocomfort ganun?" Pamimilosopo ko, I just want to pissed him off. Ang cute nya kapag ganun..

" I know you Asher, I know youre not really sociable, aminin mo na kase, youre starting to like me na..admit it." Tumawa ako ng makita kong namula akong mukha nya dahil sa inis.

Ang sarap lang nyang asarin pero alam ko sa sarili ko na its half meant, half of me is hoping that hes doing this because he like me but who am I kidding. Alam ko sa sarili ko na di yun mangyayari, di ko lang minsan matanggap. What do you expect, I love him.

"Im leaving, you pisses me off always, this is why I dont like you and will never be" he said and turn his back from me, but I immediately grab his hand making him stop.

Humarap sya sa akin at malamig akong pinagmasdan.

Yumuko ako, still not letting him go, Im weak pagdating sa kanya, napakahina ko kapag nasasaktan ako ng dahil sa kanya.

"I know" I said almost a whisper but still can be heared.

"Can you do me a favor" I asked, Im sure hindi sya papayag pero I will still try my best.

Hindi sya sumagot, instead he sat next to me. Binitawan ko na rin ang kamay nya dahil baka masabihan pang abusado.

"What do you want" he said that triggers me to spill whats inside my head.

"Can you be my boyfriend for atleast one week" sabi ko na syang nagpalingon sa kanya.

"What the hell, Elena. What are you saying!"agad syang napatayo ng marinig iyon. Hes not infavor to do this..

"Asher please, hear me okay?" I sighed before starting to explain while hes standing there with his dark eyes staring at me. "Im leaving for Paris" kita kong lumamlam ang mukha nya pero sa tingin ko ay isa lamang imahinasyon. "Atleast one week Asher then Im leaving you alone. Please pagbigyan mo na ako, consider that as your graduation gift to me. You will make me happy if you do this. I chased you, I tried to talk with you many times, nagpapapansin na ako't lahat and i know you know that. This is my last wish before leaving you and never bother you again. I know that years will pass as my feelings for you fade away. Please be my boyfriend?"

A tear slowly fall to my cheeks, here I am, begging to him.

"Kung papayag ako, kelan sisimulan" I looked at him when he asked it. He is just staring at the field, tanaw yon mula rito at kasalukuyang may nagpapraktis ng football.

" Tommorow, We should not waste our time, baka rin mapaaga ang alis namin pagkatapos na pagkatapos  ng graduation."

Umigting ang panga nya na para bang may pinipigilang emosyon . Tumango sya at nagsimula ng magalakad paalis, nataranta ako kaya agad akong tumayo para sundan sya pero agad syang nagsalita.

"Give me peace just this time to think about it, pagiisipan ko kung papayag ako" agad syang nawala sa paningin ko ng maglakad na sya paalis pagkasabi nya noon.

I bit my lower lip, Im happy, hes thinking kung papayag ba sya sa sinabi ko even if theres a posibility for him to not accept it ayus lang atleast he hear me out at di nya ako pinagtabuyan instead sya pa ang lumapit.

❁❁❁

Kyeopta4nge1 ☺︎︎