Wake up

Wake Up 2

“That cat!” I yelled. They all turned their gaze on the window.

“Oh, Debie come here. Ming!” tawag ni Alice sa pusa. Agad namang bumaba galing sa bintana ang pusang tinawag ni Alice na Debie at lumapit sa kaniya.

“Diba ganiyan din ang pusang nasagasaan natin kanina?” saad ni Elvin. Napatango kaming lahat.

“What? Nakasagasa kayo ng pusa?”gulat na tanong ni Alice. It was just an accident.

“Yah, kamukha ng pusa mo,” thunder stated.

“Kailan ka pa nagkapusa ng itim Alice?” Danica asked. Napatingin ako sa pusa ngunit agad ko ring iniwas ang tingin ko.

Ngayon ko lang din nakita ang pusang 'yan. Matagal na kaming pabalikpabalik dito sa bahay nila pero wala naman akong napansing pusa. Alice smiled at us. I'm happy for her, hindi na siya tulala at bumalik na ang sigla niya. As what I have expected she only fake everything just to escape from her class.

“Noong nakaraang araw pa lang. I saw her sneaking on my window,” tugon ni Alice habang hinihimas himas ang kulay itim na na balahibo ni Debie.

“It's already time guys. Sadly, we need to go,” Megan stated. We all nod in chorus.

“We have to go Alice, stop your acting na!” saad ni Danica.

“Lol! I will be there tomorrow guys. Don't worry.”

We all hug her before going out. Before I exit ay tinignan ko muna ang pusang hawak niya. Nakita ko ang kwentas ng pusa. It was gold like the cat we bumped a while ago.

+++++++

I opened my room's door. Agad akong humiga sa kama. This day is tiring.

Nagbihis muna ako bago pumunta sa kusina. Hindi malaki ang bahay namin. Walang ikalawang  palapag at pagpasok mo ay bubungad sayo ang sala at  pag tumingin ka sa kaliwa ay ang dalawang kwarto, akin at kay mama and when you go straight doon naman ang kusina at dining table namin.

Knock knock knock

“Wait lang ma nagbibihis pa,” tugon ko. Hindi naman sumagot si mama. Pagkatapos kong magbihis ay lumabas na ako.

Paglabas ko ay wala doon si mama at walang tao.

“Anak!”
Napabalikwas ako sa gulat.
Kakarating lang niya galing trabaho. Akala ko ba kanina pa siya nakarating?

“Kanina ka pa ba ma?” tanong ko sa kaniya. She placed her bag.

“Kakarating ko lang anak. Oh, anong mukha 'yan?” kinabahan ako bigla. Then who the hell knocked on my door?

“Akala ko ho kumatok kayo,” saad ko at umupo muna sa couch.

“Ah baka mga bata 'yan diyan sa labas. Yang anak ni Aling berta basta-basta nalang' yan pumapasok dito minsan. Sarap talaga kurutin nako!”

Tumango nalang ako. Baka nga. Sana.

Kumain na kami ni mama dahil may dala pala itong ulam.

Pagkatapos naming kumain ay naghugas muna ako ng plato bago bumalik sa kwarto ko.

Its already 8pm kaya napagdesisyunan kong matulog na at baka malate na naman ako bukas.

I am alone in a dark room. I was about to stand up ng mapansin kong nakatali ako. Hindi pamilyar sa akin ang lugar na ito. I can't even see anything. Nothing but darkness.

Nakidnap ba ako? Or someone making fun of me? I will definitely punch Elvin or sino man ang nasa likod nito after this. Alam kong kaya nilang gawin 'yon at nagawa na nila ito dati kay Danica when we surprised her for her birthday. But it's still in the beginning of the year at last month of the year pa ang birthday ko. This is crazy.

I wanted to shout but I can't. What the hell?

Nagulat ako nang biglang may sumulpot sa harapan ko, I can't see her face. I only see the blood running down from her body. Biktima din ba siya?

My eyes widened when she slowly walk towards my direction. I smell her. Napakalansa nito. Mas lumapit pa ito sa akin dahilan para malagyan ng dugo ang katawan ko. Wtf is happening? Kinakabahan na ako. I wanted to shout and yell but I can't. Bakit ang rami niyang dugo?

She slowly put her hands around my neck trying to kill me. Nagpupumiglas ako but she's strong enough at nakatali ako. Damn! What's happening. Can somebody help me?

“Los mataré a todos, Los mataré a todos, Los mataré a todos!!!”

She say something. Pilit kong inaaninag ang mukha niya pero hindi ko makita. I only see bloods.

Hindi na ako makahinga. Pahigpit ng pahigpit ang hawak niya. I slowly close my eyes waiting for my dead end.

“Hey Farrah! Binabangungot ka!” I almost gasped of air. Napahawak ako sa leeg ko. Nakahinga ako ng malalim ng mapagtanto kong it's just a bad nightmare.
Parang totoo lang. Pawis na pawis ako at hinahabol ko ang aking hininga.

“Are you okay?” nag aalalang tanong ni Megan. I nodded silently. It just a dream pero 'yong kaba ko ay abot hanggang ngayon.

Wala kasi kaming klase kaya naisipan ko nalang matulog dito sa classroom.
"I dreamt about someone. Gusto niya akong patayin.” pinahiran ko ang pawis na tumutulo mula sa noo ko.

“Who? Kilala mo ba?” nagtatakang tanong ni Megan.

Inalala ko ang masamang panahinip na 'yon. I can't see her face but I know she's a woman because of her body and hair. "I can't see her face.” I stated.

“Maybe nag iisip ka nang hindi maganda Far.” saad ni Megan.

“May creepy bang nangyayari sayo these past few days pagkatapos nating manggaling dun sa haunted house na 'yon?” tanong ko sa kaniya. Napatingin naman siya saakin.

“When our lights suddenly on tapos off ulit. I'm alone in our house noong isang araw but hindi naman siguro creepy 'yon kasi nalaman nila na may damage sa electric line namin but kahapon our neighbour told me na sino daw ang kasama ko na babae sa bahay. Creepy because I'm alone that time. Ewan nagmamalikmata lang siguro ang kapitbahay namin.” she smiled at me to assure me that it's just nothing.

I don't believe in spirits or any paranormal happenings but those creepy things happened after we left that haunted house is suspicious.

“Do you think may kinalaman ang mga nangyayari after we leave that haunted house?” tanong ko kay Megan.

“Ano ka ba, it's nothing Far. Sabi pa nga ni Alice acting niya lang 'yon diba? No need to worry. We are safe now. At kung totoo man. They are only spirits they can't touch us.”

Saad ni Megan. I let out a heavy sigh. I hope too.

Bigla kong naalala ang sinabi nong babae sa panaginip ko. Hindi ko iyon maintindihan. But it seems familiar. Parang nabasa ko na ito noon. I just can't figure out when and where.

Los mataré a todos