Killing Camp (The Ultimates 1)

CHAPTER 1: LAYLESON LAW

Aishi's POV

I was so shocked that I tried to remove the blindfold. But, I can't remove it! W-why!? Hindi ko naman ito hinigpitan kanina ah!

Bigla akong nakarinig ng mga sigaw sa paligid ko kaya mas natakot pa ako at sinubukang kunin ulit ang blindfold ko.

I pulled the blindfold with all my strength, but...

"A-arghhh! A-aray!" Dahil sa sakit napaluhod ako. It felt like my skin is glued to this blindfold, but how?! Sinubukan ko ulit pero mas sumasakit ito! Did my skin just tore?!

Mas lumakas pa ang mga sigaw kaya parang nawawala na ako sa sarili ko kaya napaiyak ako habang pilit paring kunin ang blindfold. Natatakot ako! I can't see anything! Sumigaw ako ng kahit anong lumalabas sa bibig ko dahil sa takot at sakit.

"Tsk! I messed up!"

Napatigil ako. May narinig akong boses malapit sa akin hindi ko alam saan pero alam kong malapit lang siya! Biglang may namumuong pag-asa sa isip ko kaya tumayo ako at dahan-dahang lumapit sa pader.

Patuloy lang ako sa paglalakad, habang ginawa kog guide ang pader. Mas naging maingay pa ang mga sigawan kaya tumakbo na ako. Tumakbo ako habang maiyak-iyak na sa takot.

But something is off. While I was running may na-feel akong sumusunod sa akin, mas binilisan ko pa ang pagtakbo ko at... at... yun!

Naririnig ko ang mga yapak at hininga niya! A-anong gagawin ko?! Hindi ko na alam kung saan yung boses kanina, baka nawala ko na yun.

Pero sumusunod parin siya! A-anong kailangan niya!? P-paano nato?!

May naisip akong plano, I know it's stupid pero yun lang ang paraang naiisip ko.

I ran faster even though my legs are tired, I endured it. The second I felt his presence near me, bigla akong tumalikod at sinadya ko siyang banggain.

*CRASH!!!*

Natumba kaming dalawa, at mukhang nadaganan ko siya dahil na-feel kong nasa ibaba ko siya.

"What the hell was that?!"

Nagulat ako dahil siya yung boses kanina! S-sinundan niya ako! Bakit?

Sobrang sakit ng katawan ko, hindi ako makagalaw agad kaya napaungol ako sa sakit. Sinubukan niyang gumalaw pero napaungol din siya.

"C-can you move?" He asked. And yes he's a guy, which is making it twice the awkwardness pero wala na akong pake.

"W-why are you following me?!" I gathered my strength to speak.

Hindi siya sumagot kaya nainis ako. Hinawakan ko siya at inuyog siya. "Ano na!? Bakit mo ako sinundan?!"

"Urgh! Stop! N-not there!" Napaungol siya kaya binitawan ko siya agad. W-wait! Did I grab his p-private part!?

Dahil binitawan ko siya bigla siyang umaray. "Why did you suddenly let go of me!? Argh!"

"E-eh... ka-kasi! S-saan ba kita nahawakan?!"

"You freaking grabbed me at my wound! At my shoulder! At bigla mo akong binitawan kaya I fell on my back! Ang bigat mo pa."

"Excuse me?! A-ako mabigat?! And more importantly, I asked why did you follow me!"

"... Where else should I go? I'm still confused as you are. Ikaw lang ang taong narinig at na-sense ko... So I followed you."

"S-so hindi ako nag-iisa?! Thank God!" I screamed in relief and some tears were falling from my eyes.