Gözyaşlarım yanağımda açtı cığırlarla ilerlerken hala hissizce boşluğa bakıyordum. Gitmiş miydi sahiden? Beni bırakmış mıydı? Yapmış mıydı bunu bize? Bize bunu mu reva görmüştü? Gün ışığım dediğini mi bıraktın sen? Uçurtmamı yalnız mı...
Selaams parlayanlarım. Yeniden sizinleyiz. Umarım bizi özlemişsinizdir. Seveceğinizi umarak sizi bölümle baş başa bırakıyorum.
Satırarası yorumlarınızı eksik etmeyiniz. Sol köşedeki yıldızı parlatmayı da ihmal etmeyelim:)
Bölüm şarkısı:^^Mark Eliyahu- hope^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GÜN"eşlerimizi bırakmayı unutmayalım ^^
Sabah olmuştu. Bahçede oturup etrafı boş boş izleyerek geçirdiğim yarım saatin sonunda odadayım. Annemle babam hala uyuyor. Onları rahatsız etmemek adına sakin adımlarla yatağa girmiştim. Beni sürekli torununa yapmaya çalışan teyze de uyumuştu çok şükür.
Hala şoktan çıktığım söylenemezdi. Ben ne yaşamıştım? Daha omzumda uyumasını atlatamazken o öpücük de neyin nesiydi?
Arkadaşca canım başka ne olacak? Zaten bütün arkadaşlar bir birlerini öper. Hem de alınlarından. Helalimsin der gibi. Tövbe tövbe.
İçimdeki sese gözlerimi devirdim. Pikeyi iyice boğazıma kadar çektim. Kulaklığımda hala onun seçtiği şarkı çalıyordu. Ne yapmaya çalışıyordu bu adam ya? İyice kafamı karıştırıyordu. Oysa benim kafam böyle erken karışmazdı ki. İlk değildi ki bu. Bundan önce de benden hoşlananlar olmuştu. Tamam kimseyi omzumda uyutmamıştım, kimse beni alnımdan öpmemişti. Ama onun farklı bir aurası vardı. Çözemiyorum ki. Allah kahretsin!
Uyumadan bazı uygulamalarda vakit geçirmeye çalıştım. Saata göz attım.
07:30
Sabah olmuşdu değil mi? Artık uyuya bilirim. Sabaha kadar uyuma dediler uyumadım. Şu anki ruh halim ortada. ŞOK.
Bence ben uyuyayım. Hem zaten çok ta uykum geldi.
Kulaklığımdaki müzik eşliğinde kendimi yavaş uykunun kollarına bıraktım.
***
"Ah torunum! Yavrum! Hoş geldin benim aslan evladım!"
Odada kopan bağırışla yüzümü buruşturarak uykunun kollarından ayrıldım. Gözümü açtığımda ilk karşılaştığım boş yeşil koltuktu.
Odaya göz gezdirdiğimde annemle babamın yokluğunu farkettim. Onlar benim rahat uyumam için ortam yaratmaya çalışmıştı anlaşılan. Ama teyzenin onları anladığını pek sanmıyorum. Çünkü hala çok yüksek bir sesle yanındaki gözlüklü adamla bir şey konuşuyordu. Adamın elinde çiçek ve çikolata vardı. Adam hasta görmeğe değil de kız istemeğe gelmiş sanki. Bir de bana bakıyor. Deli mi ne?
Onları umursamadan yeniden uykuma dönmek üzere önüme döndüm. Arkamdan gelen yüksek "AMİN!" sesiyle kafama dank etti.
Torunum falan demişdi? Adam bana bakıp duruyor? Kadın hararetli şekilde bir şeyler anlatıyor? Birde benimle konuştuğundaki gibi yüksek bir şekilde "AMİN!" diyor? Allahım hayır ya lütfen!
