𝐏𝐄𝐑𝐃𝐄 𝐀𝐑𝐊𝐀𝐒𝐈「ʜᴀʀʀʏ ᴊ. ᴘᴏᴛᴛᴇʀ」

║gizli saklı

║ gizli saklı

1995 / Harry Potter'ın Beşinci Yılı

Hayatta her insanın sırları vardır, değil mi?

En yakınlarına bile anlatmadığı, anlatamadığı sırlar. Bunlar kişilerin perde arkasıdır. Kişinin dışarıdan görünüşü perde'dir, perdenin arkasında sakladıkları ise sırlarıdır. 

Ve herkesin, her şeyin bir perde arkası vardır. 

Harry her zamanki gibi Görünmezlik Pelerininin altındaydı. Tek farkla, bu sefer yalnızdı. Ron ve Hermione'yi ağırlamaya alışık olan bu pelerin şu an yalnızca Harry'yi sarmalıyordu.

Yakalanırsa Umbridge'in o meşhur (!) cezalarından birini daha alacağının farkındaydı ama umurunda bile değildi. Hiçbir zaman umurunda olmamıştı. O kadına da kendisine yalancı diyen Bakanlık'a da boyun eğmeyecekti.

Hogwarts'ta kendisine inanmayan bir dolu kişi, Slytherinlerin bitmek bilmeyen baskıları, Dumbledore'un onunla doğru düzgün iletişime geçmemesi, Yoldaşlık'ın sır gibi ondan saklanması, Voldemort'un istediği silahın korunması ve Umbridge denen kadının neredeyse Hogwarts'ı ele geçirmesi gibi olaylar Harry'nin bu yıla dair ümitlerini söndürmüştü.

Ama güzel giden şeyler de yok değildi.

Harry aşina olduğu kapıyı açıp içeri girdiğinde içerideki genç kız kapının sesini duyup arkasını döndü ve sınıfın içine bakındı. "İçeri girer girmez pelerinini çıkarsan keşke. Tüylerim ürperiyor." 

Harry güldü hafifçe ve pelerini üzerinden atıp karşısındaki kıza baktı. İkisi de birbirini görünce gülümsemişti. Aynı anda birbirlerine doğru adımlar atarak ortada buluştular ve dudakları hızlıca kavuştu.

Aşina bir tavırla birbirlerini öperlerken güzel cadı kollarını Harry'nin boynuna dolayıp ona sarıldı. Harry de ellerini onun beline koyup kendine çekmişti, başını hafifçe yana doğru eğerek sevgilisini daha rahat öpmeye başladı.

Genç kız, Harry'nin üst dudağını emerken Harry de onun alt dudağını emiyordu. Harry ince parmakların dağınık saçlarından geçtiğini hissedince içine dolan huzurla sevgilisini son kez öpüp hafifçe geri çekildi.

Bedenleri birbirine hala yakın duruyordu, hala kolları birbirlerine dolanmış bir şekilde bakıyorlardı birbirlerine. 

"Ne dedi McGonagall?" diye sordu kız fısıldayarak.

Harry yüzünü astı. Sınıftan içeri girdiği anda aklından çıkmış olan şey Juliet'in sorusuyla tekrar aklına gelmişti. "McGonagall'a kalmadan cezamızı başkası kesti." 

"Yine mi ya?" dedi Juliet. "Tekrar o yazma yazısını verdiyse eğer bu sefer Dumbledore'a gitmeme engel olamazsın Harry."

Juliet, Harry'nin elindeki kanayan yalan söylememeliyim yazısını ilk gördüğü an kanı donmuştu, delirmişti. Sevgilisinin bu olurken nasıl bir acı çektiğini hayal ederken midesi bulanmıştı. 

Harry'ye defalarca bu cezayı birine bildirmesini söylese de Harry onu dinlememişti. Aksi gibi Umbridge'e kafa tutmaktan da vazgeçmiyordu, devamlı cezaya kalıyordu ve yarası kabuk bağladığı an tekrar açılıyordu.

"Bu seferki daha farklı." dedi Harry. "Ömür boyu Quidditch yasağı aldık hepimiz."

Juliet hayretle kahverengi gözlerini kırpıştırdı. Bir an duyduğuna anlam verememişti. "Ne?" dedi. "İkizler ve sen... Ömür boyu yasak mı aldınız?"