𝐏𝐄𝐑𝐃𝐄 𝐀𝐑𝐊𝐀𝐒𝐈「ʜᴀʀʀʏ ᴊ. ᴘᴏᴛᴛᴇʀ」

║arkadaşlar

║arkadaşlar

Harry günlerdir yüzündeki sırıtmayı silemiyordu. Gittiği her yere taşıdığı bu sırıtma o kadar dikkat çekiyordu ki herkes bu mutluluğun sebebini merak eder olmuştu.

"Ne oluyor buna? Pek mutlu." dedi Ginny, Ron'un yatağının başında otururken. Ron yattığı yerden etrafa bakınıyor, yanındaki Hermione de elindeki kitabı komodine bırakmış, Harry'yi izliyordu.

"Mutlu olamaz mı?" dedi Ron. "Somurtsun mu?"

Ginny gözlerini devirdi. "Tabii ki hayır ama baksana," Harry'yi işaret etti. Ron'un ayak ucunda otururken yüzünde kocaman bir sırıtma vardı, gözleri neşeyle parlıyordu. "Normal mi bu?"

"Burada olduğumu hatırlatırım." dedi Harry, hala keyifli keyifli konuşuyordu.

Hermione onu şüpheyle süzdü, bir şeyler olduğu belliydi ama ne olduğunu henüz anlayamamıştı. 

"Harry," Ginny gözlerini kıstı. "Ne olduğunu merak ediyorum."

"Bir şey değil." dedi Harry. "Malfoy geçen gün merdivenlerden düştü, günlerdir onu düşünüp gülüyorum."

Konu kapatıldığına göre Juliet ile alakalı olmalıydı, en azından Hermione öyle düşünüyordu. Ve bu düşüncesinde de oldukça haklıydı.

Harry yaşadıkları geceyi aklından çıkaramıyordu ve sürekli sırıtarak hatırlıyordu. 

Her şey mükemmeldi, düşündüğünden bile güzeldi. Juliet'in nefes nefese halini hatırladıkça midesi heyecanla burkuluyordu ve kalbi çarpıntı yapıyordu kendisine.

"Ha, bu arada." dedi Harry ve Ron'a döndü. "Lavender geçen gün beni sıkıştırdı, her geldiğinde uyuyormuşsun. Kızla konuşman gerek."

Ron hoşnutsuzca homurdandı. Biliyordu elbette ama Lavender sürekli yapıştığından ötürü ayrılık konuşmasını nasıl yapacağını bilmiyordu.

Hermione duymazdan gelse de Ginny yüzünü buruşturmasına engel olamadı.

Hastane Kanadı'nın kapısı açıldığında içeri Slytherinli iki kişi girdi. Pansy Parkinson ve Blaise Zabini. 

Gryffindorların yattığı yere tiksinti dolu bir bakış atıp Madam Pomfrey'yi beklemek için onların biraz yakınına oturduklarında Harry, Parkinson'un oldukça öfkeli Zabini'nin ise bıkkın gözüktüğünü düşündü.

Bir süre sonra aralarında konuşmaya başlamışlardı. Harry onları umursamadan Ron'a dönüp sıradaki Quidditch maçını ne yapacaklarını hesaplayarak McLaggen'ın berbat bir seçenek olduğunu düşünüyordu.

Sonra Parkinson'un sesi yükseldi. "O kızla gördüm onu." dedi Pansy sinirden titreyen sesiyle. "Fortes'le."

Harry anında kulaklarını dikti ve onlara dikkat kesildi. Hermione ile bakışmışlardı. Kabarık saçlı cadı elindeki kitabı okur gibi yaparak Slytherinleri dinliyordu.