𝐏𝐄𝐑𝐃𝐄 𝐀𝐑𝐊𝐀𝐒𝐈「ʜᴀʀʀʏ ᴊ. ᴘᴏᴛᴛᴇʀ」

║kontrol

║kontrol

Harry elindeki tüy kalemin ucundan damlayan mürekkebin farkında değildi. 

Düşünceleri ve endişeleri onu bir girdap gibi çevreliyordu. Zihninde hiç susmadan konuşan bir ses vardı ve Harry o sesin dediklerine kulak kabartmaktan başka hiçbir şeye odaklanamıyordu. 

"Heeey!" diye seslenen yüksek sesi duyduğunda irkildi Harry ve önündeki mürekkep şişesini düşürüp parşömene dökülmesine sebep oldu.

Ron ona bakıyordu. "İyi misin sen Harry? Üçüncüye sesleniyorum sana."

Harry yanağını kaşıyarak "İyiyim." dedi. "Dalmışım sadece."

On iki yıllık dostunu gayet iyi tanıyordu Ron. Gözlerini kısarak "Ne oldu?" diye sordu. "Bir şey olduğu belli. Anlatmak istersen-"

"Juliet hamile." dedi Harry pat diye.

Ron'un mavi gözleri kocaman oldu. "Öyle mi?" dedi şaşkınca. "Vay be Harry! Tebrikler."

"Sağ ol." dedi Harry. Hala dalgındı. 

"E bu süper! Ne kadardır hamileymiş?" 

"Bilmiyoruz." dedi Harry ve sandalyede arkasına yaslandı. "Bugün St. Mungo'ya gidip öğreneceğiz çoğu şeyi."

Ron tekrar Harry'yi süzdü. Heyecanlı olduğunu gösteren hiçbir ibare yoktu. "Mutlusunuz değil mi? Kesin çok mutlu olmuşsunuzdur."

"Yani, evet." dedi Harry.

Korkuları hala onu esir tutuyordu. Zihninde sürekli kendisinin Vernon Dursley olduğu bir görüntü oynuyordu. Kendi canına zarar veriyor, onun kendisinden nefret etmesine sebep oluyordu.

Kesinlikle iyi bir baba olamayacaktı Harry, bundan emindi.

Ancak iyi bir baba olmak istiyordu! Kesinlikle aşık olduğu kızın karnındaki minik bebeğe iyi bakmak, onu mutlu etmek istiyordu.

Ve ona bunu öğretebilecek bir kişiyi tanıyordu. Gördüğü en iyi baba figürlerinden birisiydi kendisi.

"Ron, baksana Bay Weasley bugün evde mi?"

"Evde şu an. Bill ve Fleur, Victorie ile ziyarete geldiği için. Niye ki?"

Harry avuçlarını masaya hafifçe vurup yerinden kalktı. "Harika, ben bir saate geliyorum. Yokluğumu hissettirmezsin değil mi?"