Bu hikayede şafak vakitleri, ölümün resmiydi.
2005, 30 Nisan akşam on sularında, denizi olan büyük bir şehrin beyhude semtlerinden birinde, görkemli bir evde bir cinayet işlendi.
Bir kız çocuğu, annesinin ölümüne şahit oldu.
"Annem o kadın tarafın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
......
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 mayıs 2021 Bugün benim ölüm günüm.
Saatler 00.00'ı gösteriyordu yine. Kulağımda antika duvar saatinin bana o günü hatırlatan sesi... Çınlama sesi kesildiğinde kulaklarımı tekrar saatlerdir durmayan Newton Beşiğinin sesi doldurdu. Sabit, tekdüze ve asla kesilmeyen o ses. Topların her birbirine çarptığında çıkardığı seste irkilen ve kasılan bedenimi el ve ayak bileklerimden bağlı kelepçeler tutuyordu.
Keşke kulaklarım sağır olsa, keşke artık ölebilsem.
16 yıldır her seferinde olduğu gibi gökyüzü şafak vaktini bulduğunda Arzu'nun topuklu ayakkabı sesleri kapı yaklaştı. Elindeki kalabalık anahtarlıktan seçtiği gümüş işlemeli anahtarla kapının kilidini tam üç kez çevirdi. İnce ve uzun bedeniyle içeri adımladığında gözlerim onu buldu. Üzerinde siyah kalem bir elbise, ayağında siyah stilettolar, kalın buklelerle omuzlarına dökülen bakımlı saçları ve her daim silik turuncu renkte ruj sürdüğü çizgi halindeki ince dudakları.
"Nasılsın Balkır?" dedi kinayeli bir ses tonuyla. Aynı zamanda da kelepçelerimi çözüyordu.
"Korkuyor musun?"
Annemin o günkü fısıltısı çınladı beynimde.
"Korkma..." O günden sonra hep korktuğumu bilemedin anne.
Boş boş baktım yüzüne. Biliyordu ki korkuyordum, biliyordu ki tek bir kelimesine bakardı karşısında kulaklarımı kapatarak yere çökmem.
Bedenim serbest kaldığında yavaşça doğruldum olduğum yerden. Bana kalk demesini bekledim, eğer o izin vermeden kalkarsam ceza alırdım, bir daha annemin ölüm anını hatırlatan o saçma animasyonları elim kolum bağlı saatlerce izlemeye dayanamazdım.
"Kalkıp odana gidebilirsin Balkır. Saat sabah beş kırk sekiz. Bir saat kırk iki dakika sonra odana yiyeceğin yemekler gelecek. Onları ye ve odanda hemşirenin gelmesini bekle. Gidebilirsin."
