MafiaStyle

Hoofdstuk 5

Lauren BlueLite
'Ik hoop dat jullie dit snel kunnen vergeten...' Een vervelende visie neemt mijn volledige zichtveld in beslag.

Iemand staat op een brug boven de snelweg, en volgens mij is het niet alleen maar om van het uitzicht te genieten.

'...Tyler, Maylae en Aiden.' Alleen de naam Tyler springt mij te binnen. Dit is Avyanne! Het moet wel! Tyler zijn enigste andere vriendin is Maylae en die benoemd zij ook.

Ik knijp mijn ogen dicht om de visie af te sluiten en kijk om mij heen, ze is niet meer op het feest. 'Tyler Vitale, jou moet ik hebben! Waar de hel is Avyanne?!' Zijn gezicht schiet van vrolijk naar boos. 'Luister eens stoere jongen, beter blijf je uit haar buurt!'

Zachtjes moet ik lachen, typisch Tyler, denken dat hij sterker is dan mij.

Mijn handen sluit ik om zijn nek. 'Laatste keer dat ik checkte ben ik nog steeds sterker! Waar is ze?!' 'Ik weet het niet!' Schreeuwt hij met een angstig stemmetje.

Nu weet ik het 100% zeker, het is haar op de brug. Met een doffe klap smijt ik Tyler op de grond en zo snel ik kan ren ik naar de brug. Ik had een auto kunnen stelen wat achteraf handiger geweest zou zijn maar in alle stress kon ik dat ook niet bedenken.

'Mam, het spijt me dat ik je op deze manier teleur moet stellen...' Nee kom op Avyanne hou vol.


Avyanna Auclair
Hoezo val ik niet? Ik leun nog steviger met al mijn gewicht naar voren. Je hebt één taak Avy en dat kan je zelfs niet! 'Kom op!'

'Avyanne.' Wat? Waar komt die stem vandaan? Ik sla mijn benen terug over de reling. 'Lauren...' Wat doet hij hier? En hoe is hij hier zo snel gekomen? Het zweet staat op zijn voorhoofd en hij is helemaal buiten adem.

De enige behoefte die ik nu heb is uithuilen in zijn armen.

De tranen stromen als watervallen over mijn wangen terwijl ik mijn hoofd op zijn borst rust. Zijn hart klopt erg snel.

'Waarom doe...' Hij legt zijn vinger op mijn lippen, vervolgens drukt hij mijn hoofd stevig tegen zich aan. Ik kan zo wel uren blijven staan.

De tranen lijken niet op te houden, de warme handen van Lauren kroelen door mijn haren. Dit was een domme beslissing en gelukkig is Lauren hier op tijd geweest. Ik moet hem bedanken, op een manier die ik zelf ook fijn vind.

Mijn rechterhand laat ik over zijn gezicht glijden. Ik ga op mijn tenen staan en druk een dikke kus op zijn lippen. De tijd lijkt stil te staan, dit hoort, dit is dus het gevoel van geluk denk ik. Er lijkt geen einde aan te komen, dat wil ik ook niet.

'Avyanne.' Hij is zeker de enige die mij bij mijn volledige naam noemt, het geeft me kriebels in mijn buik. Goede kriebels. 'Ga je mee? Er zal iemand op ons wachten niet ver hier vandaan.' No way dat ik nu naar huis ga! Ik zal weer mishandeld worden, mijn wonden beginnen net te helen.

De paniek neemt toe, mijn ademhaling versneld. De riemslagen, straks doet hij nog iets wat veel erger is dan die riemslagen! We hebben scherpe messen. Aiden moet vanavond ook nog naar huis...

'Nee nee nee.' 'Rustig schoonheid, het is geen verplichting.' 'Ik ga niet terug naar huis nooit meer!' Hij lijkt mijn opmerking van naar huis niet volledig te snappen. 'Ik bedoelde naar mijn huis.' Bij die 5 woorden kalmeer ik weer gedeeltelijk, maar er is 1 iemand die mij volledig kan kalmeren. 'Cody!'

Mijn hele lichaam bibbert, niet van angst deze keer. Het is inmiddels vreselijk afgekoeld en ik heb alleen maar een jurk aan met korte mouwen.

Huh wat gek, Cody komt normaal altijd als ik hem roep. 'Cody! Kom hier!' Lauren staat geduldig naast mij te wachten.

Als Cody niet reageert kan het maar 2 dingen betekenen. A Hij slaapt of B hij is ontvoerd.

Met een sprint ren ik terug het huis in, Cody ligt niet meer op de plek waar hij in slaap gevallen is. 'Nee nee dit kan niet waar zijn.' Cody moet ontvoerd zijn want ik heb hem getraind dat hij niet zo maar weg loopt!

Mijn trillende handen plaats ik op mijn hoofd, ik kan echt niet leven zonder Cody. Uit pijn, verdriet, angst en vermoeidheid zak ik volledig in elkaar. Het is allemaal zo veel.

'Goed ga zitten, je gaat nu redelijk veel met Lauren om maar er zijn een paar dingen die je moet weten.' Een vrouw met prachtig witte haren laat mij binnen.

Niet veel later komt ze terug met 2 dampende mokken koffie. 'Wie bent u?' Ik heb nog zo veel meer vragen maar 1 tegelijk. 'We hebben niet veel tijd, laten we door gaan vragen komen later. Heel vroeger heeft mijn voorvader 5 mensen uitgekozen die deze magische krachten kunnen hebben. Hun allereerste zoon of dochter zal deze kracht overnemen zodra hij of zij geboren is.' Het dringt al snel tot mij door, Lauren is één van de 7.

'Niet alleen Lauren, ook Tyler.' Dit is echt bizar... dit kan nooit echt zijn! Dit is gewoon een rare droom. 'Nee het is echt waar kindje.' Wat? Zei ik dat hardop? 'Nee ik heb ook magie, ik kan je gedachte lezen.'

'Waarom verteld u mij dit?' 'Laat mij eerst uit praten dan word alles vanzelf duidelijk.' Ze neemt een slok van haar te hete koffie. 'Lauren zit in een bende, binnenkort zal hij deze bende ook moeten leiden, maar omdat hij één van de 5 is, is hij al sterker dan normaal, en bende leider maakt je nog veel sterker dan andere. Wat zal betekenen dat hij onverwoestbaar is en het sterkste mens op aarde.' Wow dat is echt gaaf!

'Maar er zit ook een nadeel aan als je in een bende zit. Elke bende heeft een kleur, als ze die kleur ziet zal hij vreselijke pijn lijden, pijn wat niet te omschrijven is. Soms kan hij er een andere reactie op hebben maar daar kom je snel genoeg achter.' Ik zie een beeld voor mij van Lauren die enorm veel pijn heeft...

'Er zijn meerdere bendes die van Lauren heet BlueLite, vandaar het licht blauwe licht en zijn schitterende blauwe ogen. Ik zou er ook zo verlieft op worden hoor geen zorgen.' Lacht ze terwijl ze me hard aan stoot.

'Goed de pack genaamd ShadowBanners wil BlueLite volledig verwoesten. Jij gaat dat tegen houden.' Hoezo ik? Ik ben daar helemaal niet goed genoeg voor. 'Niemand is ooit dichterbij Lauren gekomen als jouw en zijn trouwe hulpjes dus jij bent perfect hier voor.' Nu ben ik degene die een slok van mijn koffie nemen.

'Hoe moet ik dat doen?' 'Hun plan is elk lid van BlueLite in een licht blauwe kamer op te sluiten voor een lange tijd, uit pijn zullen zij overlijden.' Het was niet echt een goed antwoord op mijn vraag maar goed genoeg denk ik?

'Ik geef je deze ring als je je arm strekt zal de ring elke kleur gloeien die je maar nodig hebt, als je er goed en sterk aan denkt. Jij moet er voor zorgen dat de leider van ShadowBanners op afstand blijft. Je blijft vaak bij Lauren om hem te beschermen en als één van de mensen uit ShadowBanners in de buurt komt denk je aan de kleur rood en dan zal je ring rood worden, waardoor ze pijn lijden.'

'Avyanne alsjeblieft.'

Waar komt die stem vandaan? En waarom klinkt het zo smekerig? Wie is dat? Zo veel vragen borrelen in mij op.

'Het is bijna tijd om te gaan, heb je nog vragen?' Uit shock kan ik geen woord meer uitbrengen dus ik geef haar een simpel knikje. 'Af en toe zal ik mijn volgelingen sturen om te checken hoe het gaat.'

Het laatste wat ik mij herinner is zij die de ring om mijn vinger schuift.

'Veel succes jij kan dit.'

'Avyanne, je bent wakker eindelijk.' Eigenlijk ben ik lichtelijk boos op Lauren dat hij mij dit niet eerder heeft verteld, of moet ik juist boos zijn op Tyler? Hij is ook één van de 7.

Nee ik moet op geen van beide boos worden, zo lang ken ik ze nog niet dus ik hoef hun hele levensverhaal nog niet te weten.

De bank waar ik op neer ben gelegd ligt redelijk ruw, waar is dit ooit?'

'Waar zit je met je gedachten?' Vraagt hij met een bezorgde stem terwijl hij lichtjes aan mijn linkerarm schud. 'I-ik.' Is het enige wat ik eruit krijg. Waar ben ik überhaupt. 'Waar is Cody?' Een zucht verlaat zijn lippen. 'Ik heb een paar vrienden de opdracht gegeven om naar hem te zoeken.' Hij is dus wel ontvoerd....

Toen ik dacht dat mijn leven niet erger kon is het nog zo veel erger gegaan.

'Je vrienden of je bende leden?' Zijn ogen vergroten. 'Hoe weet jij hier van af?' Moet ik nu eerlijk zijn? 'Uh, gokje?' Dat was by far wel echt het slechtste excuus ooit. Zijn gezicht staat dominant en kwaad.

'I-ik...' Werkelijk waar ik heb geen idee meer wat ik met mijn leven moet, het voelt alsof niemand om mij geeft met uitzondering van Tyler en Lauren.