MafiaStyle

Hoofdstuk 9

Avyanne Auclair
'Je ziet er prachtig uit vanavond.' 'En jij ziet er nog veel mooier uit.' Zijn ogen gloeien lichtgroen, met zijn prachtige zwarte haar wat een witte gloed af geeft. Dit is mijn droom man, met hem kan ik trouwen.

'Als ik moet stoppen moet je het zeggen.' Hij is ook nog eens respectvol.

Wanneer hij zijn hoofd bijdraait om zoenen in mijn nek te geven kan ik pas zien wat voor mooie plek dit eigenlijk is. Een lichtgevend licht blauwe boog met een supervolle sterrenhemel.

'Ik hou van je Avyanne.' 'Ik hou ook van jou Lyano.' Zijn lippen vinden een weg naar boven naar mijn lippen, rillingen bekruipen mij. Dit is het beste gevoel wat ik ooit gehad heb.

'Laten we het een nacht maken om nooit meer te vergeten.' Stelt hij voor met zijn diepe stem.

Romantische muziek begint te draaien. Zijn ogen zijn volledig gericht op mij en alleen mij, hij is volledig van mij.

Voorzichtig begint hij te dansen wachtend tot ik mee doe wat niet lang duurt. Alles wat hij doet is aanstekelijk, ik maak precies dezelfde bewegingen. Het is hem en ik alleen op deze wereld, de wereld is van ons twee.

Een zacht lachje verschijnt op zijn gezicht. De vlinders in buik komen direct in actie. 'Zoen me schoonheid.' 'Met plezier.' Voor de laatste keer hou ik een staar wedstrijd in zijn ogen staat lust en trouw wat mij enorm bevalt.

Een tinteling laat los als mijn lippen de zijne raken.

'Bedankt voor deze prachtige nacht Avyanne Auclair.' Mijn verliefde blik blijft alleen maar gericht op hem...

'Geen probleem, ik zal het zo weer doen.' 'Ah je bentwakker eindelijk ik dacht oprecht even dat ze je hadden vermoord.' Huh? Ik benweer terug?! Nee ik wil terug!

'Ik wil terug naar de boog! Terug naar hem! NU! NEEM MIJ TERUG!' 'Meid kalmeer,herinner de tip hou je hoofd erbij, het was niet echt vergeet het.' Het wasniet echt? Deze meid heeft een deur tegen haar neus nodig! Het was hetrealistische wat ik heb mee gemaakt.

'Voor het eerst in mijn hele leven voelde ik liefde dat neem je niet zo maarvan mij af trut!' 'Hoor je jezelf?! Je word niet goed, kalmeer.' 'Kalmeerzelf.' Met een duw gooi ik haar op het bed.

'Hey! Geen aanrakingen!'

'Eindelijk iemand! Ik wil weer terug! Neem mij alsjeblieft terug!' 'Het werktduidelijk en nee je mag niet terug, als je braaf bent mag je terug.'

-

Het voelt alsof ik hier al dagen zit, ik begin mij te vervelen. Elke daghetzelfde eten, 2 keer per dag douchen, geen t.v. alleen praten met Emily.

'Dag Auclair, je hebt je heel braaf gedragen het is weer tijd, volgt u mijmaar.' 'Avy, alsjeblieft ga niet.' De stem van Emily klinkt smekend, maar hoesmekend ze ook klinkt ik moet gaan.

'Ik wist wel dat je terug zou komen.' 'Natuurlijk, alles voor jouw.' Ditkeer zitten we langs een zonsondergang. De zon gaat langzaam onder terwijl mijnhoofd op de borst van Lyano rust.

Met één hand leunt hij in het zand en met de ander streelt hij door mijn haren.Al het drama wat er in mijn leven speelt lijkt te verwijden als ik in zijnarmen rust.

'Als dit alles over is zal je dan nog van mij houden?' 'Schatje, dit gaat nooitover.' Zijn zachte lippen raken mijn voorhoofd wat een tinteling geeft. 'Ik wilook niet dat dit over gaat.'

'Avyanne ga recht zitten en sluit je ogen.' Ik doe precies wat hij zegt zonderangst of twijfel, inmiddels heb ik zo veel vertrouwen in hem.

'Open je ogen,' meen je dit? Een ring? Speciaal voor mij?

Uit blijdschap werp ik mijzelf in zijn armen, natuurlijk vangt hij mij op. Watverwachtte ik anders? 'Speciaal voor jouw mijn liefste.'

'Verlaat mij nooit.' Zeg ik smekend terwijl hij met veel passie de ring om mijnvinger schuift.

'Ik ben met je zolang ik kan....'

'En zelfs als het niet meer kan moet je mij beloven om bij me te blijven.'

'Fijn je werd sneller wakker dan verwacht,' 'Hoezo was het deze keer zo kort?!Dat is zo oneerlijk! Vorige keer was het langer! Ik wil nu langer!' Als het konzou ik haar aangeraakt hebben.

Uit vermoeidheid laat ik mijzelf neervallen op bed, deze therapie sessie's zijnmentaal enorm zwaar.

-

'Avy zit je hier? Ja hier zit ze! Kijk Aiden.' Hoor ik iemand op eenfluisterende toon zeggen, die stem herken ik uit duizenden. Als rakettenschieten mijn ogen open.

'Lyano! Ik wist wel dat ik je weer zou zien, ik had je nog helemaal nietbedankt voor de ring.' Het enige wat ik af lees van zijn gezicht is verwarring,hoezo gedraagt hij zich nu ineens anders? Schaamt hij zich omdat Emily erbijis?

'Je hoeft je niet te schamen hoor, Emily doet niks.' 'Alles oké? Je gedraagt jeeh anders.' Ik gedraag me anders? Hij is de persoon die doet alsof hij mijbijna niet kent.

Met een simpele beweging gooit hij mij over zijn schouder. Ik neem mijn woordenterug, hij herkent mij duidelijk nog anders doet hij dit niet.

'Avyanne! Thank God! Hoe voel je je?' 'Shht Aiden, straks hoort iemand je nog.''Aiden? Wie is Aiden? Ik ken geen Aiden.' Een zacht zuchtje verlaat Lyano'smond, wat is hij toch schattig als hij dat doet. 'Wat hebben ze toch met jegedaan?' 'Oh gewoon vitamine D.'