MafiaStyle

Hoofdstuk 19

Lyano ShadowBanner
De Gaos is begonnen, de ene na de andere schot word gelost. De kogels vliegen om de oren, bang ben ik niet. Ik ben sterker dan wie dan ook hier. Ik ben één van de 5, een mafialeider en ik train veel kom op zeg.

BlueHeart komt met elk schot wat er gelost word dichterbij, ik merk dat onze gang lichtelijk angstig word. We zijn niet het beste voor bereid daar was te kort tijd voor.

Dode lichamen vallen neer overal om mij heen niet alleen van BlueHeart ook van DarkRipper. Eerlijk gezegd had ik dit niet zo heftig verwacht. Ik weet niet wat ik verwacht had, ik kon niets verwachten.

'Leroy kom!' Mijn stem valt bijna niet te horen door de luide knallen. Ik weet dat ik belooft heb voorzichtig te zijn maar ik moet als afleiding dienen. Braaf volg Leroy mij naar voren. Direct word er als een gek geschoten. Net op tijd kan ik Leroy naar onder trekken achter een auto.

Voor een paar minuten zitten we verscholen totdat niemand meer aandacht aan ons schenkt. Op dat precieze moment kunnen we opnieuw ongezien naar voren. 'Blijft achter mij.' Probeer ik zo zachtjes mogelijk maar wel verstaanbaar te zeggen. Gehurkt lopen we langs de huizen.

'Pas op!' Schreeuwt Leroy. Ik kijk links van mij, niets, rechts, niets. 'Pas op voor...' Uit het niets voel ik een hevige pijn in mijn schouder. Een oudere man staat voor mij met een bebloed mes. Was dat mes net in mij?... Alles word vager, het lijkt alsof alles in slow motion gaat.

'Nee je gaat niet dood Lyano, wie moet er anders voor ShadowBanner zorgen?!' 'Het gaat goed.' Het was de grootste leugen wat ik in tijden heb verteld maar hij moet zich eerder zorgen maken over zichzelf nu.

Met het wapen wat ik uit mijn achterzak haal schiet ik de man die inmiddels al aan het weglopen was 3 keer. In zijn been, torso en hoofd. Hij verdient het! Ineens dringt het door... Avyanne is thuis... Zwanger... Ik heb belooft in één stuk terug te komen ik moet voorzichtig doen. 'Ga terug Leroy, het is niet veilig hier!' Schreeuw ik boven de kogelschoten uit.

'SCHIET!' Schiet was het codewoord om allemaal tegerlijk te schieten. Iedereen begint dus ook tegelijk op Blueheart te schieten, er blijft niets meer van ze over als we nog 5 minuten zo door gaan. 'Stop!' Klinkt een stem uit de grote groep van Blueheart. 'Het is genoeg geweest!' De jongeman stapt beleeft naar voren. 'Ik Holden Hawthorne leider van BlueHeart geef mij over, jullie mogen deze stad hebben wij gaan naar het westen.'

De leider van Darkripper stapt ook naar voren. De heren staan niet ver van elkaar verwijderd. 'DarkRipper verliest nooit.' Een steek neemt mijn schouder over, de pijn word met de seconde erger. Ik kan het wel uit schreeuwen. 'Lyan? Alles oké?' 'Nee, ik wil nu naar huis, de eerstvolgende trein is voor mij.' 'Ik ga mee!' Schreeuwen een hoop mensen. Dat was dus niet de bedoeling...

Avyanne Auclair:
Mijn dag begon niet goed, want ja opnieuw een dag zonder Lyano, opnieuw een eenzame dag. Maar zojuist heb ik een telefoontje gekregen dat hij naar huis mag, hij klonk zo opgelucht! Mijn kind heeft dus nog wel een vader!

Momenteel ben ik aan het wachten op het station, hij kan ieder moment komen. De tranen springen gewoon in mijn ogen bij het idee dat ik Lyano straks weer in mijn armen kan hebben.

De trein arriveert op het veel te drukke station. Veel mannen stappen uit en kijken zoekend rond, naar hun gezin. En daar is hij, mooier dan ooit, zelfs na zo'n oorlog. Met zijn beste vriend nog steeds aan zijn zijde. Zou hij mijn briefje gevonden hebben? Zou zijn vriendin van mij weten? Vele vragen spoken rond in mijn hoofd.

'Avyanne!' Met een sprint rent hij naar mij toe. In de knuffel word ik opgetild, ik wil hem nooit meer los laten. De tranen waren ook duidelijk in zijn ogen te zien. 'Ik zei toch dat ik terug zou komen.'

-

Na opgefrist te zijn ploft Lyano naast mij op de bank. Lief leunt hij tegen mij aan, het geeft mij een warm gevoel. 'Ik heb je briefje gevonden.' Onmiddellijk gloeien mijn wangen diep rood. Er stond toch ook in dat briefje dat ik dit niet kan face to face. Mijn hoofd keer ik weg van hem. 'Ik heb geen relatie meer.' Een fijn gevoel licht op in mij, betekent dit dat ik nog een kans heb bij hem?

'Oh vervelend voor je.' Lyano plaatst zijn hand over mijn buik. 'Kom op, we weten beide dat je dat niet zo vervelend vind als dat je zegt.' Met zijn handen pakt hij mij bij mijn kin, zijn grip is stevig. Zijn lippen komen steeds dichter bij de mijne totdat ze die van mij aanraken.