MafiaStyle

Hoofdstuk 10

Avyanne Auclair
'We zijn thuis, het beste voor jouw is dat je uit rust.' 'Wat jij zegt papa.' Zijn ogen vergroten en een lichte blozing ontstaat. Zo bedoelde ik het niet...

Al snel val ik in slaap, het was ten slotte middernacht.

-

'Goeiemorgen slaapkop.' 'Hmm? Hoe laat is het?' Vraag ik met een slaap dronken stem. 'Tijd om op te staan, ik heb een afspraak bij een echte psycholoog gemaakt voor een check up, zorg je dat je over 30 minuten gaan klaar bent?' 'Ja.'

De warme stralen van de douche landen veilig op mijn kwetsbare huid, wat een heerlijk gevoel blijft het. Ik laat mijzelf via de muur op de grond zakken terwijl de warme douch stralen nog op mijn blonde haren vallen.

Zou ik zelf ook zo'n visie kunnen inbeelden? Denk aan Lyano bij het strand of in het licht blauwe huisje. Licht blauwe huisje? Waarom was het licht blauw? Licht blauw is toch de ongelukskleur van BlueLite? Of hoe je dat ook maar zegt.

"Klop klop," 'Ik heb wat kleren van mijn zusje gekregen voor je, ik leg ze op het bed neer.' Wie heeft bedacht dat Lyano zo lief kon zijn? Hij regelt zelfs vrouwen kleding voor mij zodat ik niet in mannen kleding of naakt hoef te lopen.

Ik sla een handdoek om mijn hoofd en lichaam om vervolgens naar de slaapkamer te lopen.

'Oh hey,' de behoefte om hem nu te zoenen is groot, bijna te groot om nog tegen te vechten. 'Lukt het?' Vraagt hij ongeïnteresseerd met zijn telefoon in zijn hand. 'Nee.' 'Wat dan?' De handdoek die in mijn haar zat gooi ik wild naar de andere kant van de kamer in de hoop dat hij mijn hint begrijpt. 'Uhm Avyanne? We moeten zo...' Niet langer laat ik hem praten en druk mijn lippen op de zijne.

Lyano
Met een simpele beweging trek ik mijn pak recht en kuch zachtjes. Dit was niet gepland.

'Als we nu gaan kunnen we nog op tijd zijn.' Zegt ze terwijl ze nog snel haar mond af veegt. 'Prima, Aiden blijft hier als je dat niet erg vind.' 'Aiden? Uh, dat vind ik niet erg.' Oh ja dat is waar ook, ze weet helemaal niet meer wie Aiden is. Ik hoop maar dat dit snel goed komt.

'Avyanne?' Begin ik als we in mijn auto zitten, ze lijkt erg onder de indruk van het dure interieur. 'Hm?' Ze klinkt heel moe, wat ook niet al te gek is. 'Was ik je eerste?' Er valt een lange ongemakkelijke stilte, haar wangen gloeien rood. Moet ik dit opvatten als een ja? 'Weet niet.' Hoe kun je dat nou niet weten?

'Denk eens goed na.' 'Lyano, wat is dit voor vraag? Die stel ik jouw toch ook niet zo maar.' Misschien heeft ze hier een punt... De rest van de rit hou ik mijn lippen strak op elkaar, geen enkel woord floept eruit ondanks dat ik honderden vragen heb.

Avyanne Auclair
'Mevrouw Auclair? U mag met mij mee lopen.' Wie de hel is dat?! Als ze met één vinger aan Lyano zit maak ik haar af! Lyano is van mij!

'Goed, als eerste zou ik je graag een paar vragen willen stellen, neem beide plaats op een van de stoelen.' Met mijn blik constant op haar gericht.

'Hoe voel je je? Je ziet er namelijk redelijk gespannen uit.' Dit is de druppel, ze kijkt naar hem op de manier waarop ik alleen naar hem mag kijken! 'Kun je het zien?!' 'Pardon?' 'Ja ik zie toch hoe je naar hem kijkt?! Hij is van mij hoor! Niet van jouw, zoek je eigen vriend!'

'Aha oké, ik denk dat ik het probleem gevonden heb, neem als je wil even plaats op de ligbank.' 'Nee! Luister bitch, ik heb hier niet voor gekozen! Ik wil nu naar huis!' Ze lijkt vreselijk geïrriteerd door mijn gedrag, maar goed dan moest ze maar geen dokter worden.

'Dan niet, ik ga u medicijnen voorschrijven, als u die 3 keer per dag neemt bij het ontbijt, de lunch en het avondeten zal u moeten kalmeren binnen 5 dagen.'

Ik pak mijn telefoon al om weg te lopen maar Lyano blijft zitten, no way dat ik hem met haar alleen laat.

'Ze heeft ook last van geheugenverlies, ik denk dat het toch wat heftiger is dan dat je denkt.'

'Meneer, als ze niet mee werken aan onderzoeken kan ik niets.' 'Avyanne.' Zijn stem klinkt streng, niet alleen zijn stem zijn blik ziet er ook streng uit. Wat heb ik mis gedaan?

'Sorry maar ik mag haar echt niet, ik wil gecontroleerd worden door iemand anders.' Arrogant lift ze één wenkbrauw op, dit is dus precies wat ik bedoel.

'Marco!' Schreeuwt ze nog voordat ze weg loopt.

Ik ga er van uit dat Lyano niet homoseksueel is dus dit moet lukken. 'Jouw beurt.' Zegt ze nog voordat ze voor goed verdwijnt. Het is maar goed ook want haar wil ik nooit meer zien.

'Goed, ga maar liggen,' zonder enige moeite neem ik plaats op de ligbank, hij is tenminste wel te vertrouwen. Hij flirt tenminste niet met mijn vriendje! De woede borrelt weer op als ik aan dat wijf denk, het liefste druk ik mijn vuist diep ik haar gezicht zodat ze niet meer kan ademen en daarna schreeuw ik dat hij van mij is! Ja dat wil ik doen!

'Mevrouw?' 'Wat?' 'Ik vroeg heeft u de laatste tijd last gehad van geheugenverlies?' Nu hij het zegt? 'Misschien.' Hoe zou het nu eigenlijk gaan met Emily? 'Waar is Emily?' 'Emily? Wie is dat?' Vraagt Lyano met een nieuwsgierige ondertoon. 'Oh gewoon iemand die ik daar ontmoet heb schat, niemand om je druk om te maken.' 'Hmm.'

'Ik denk dat ik een idee heb wat hier aan de hand kan zijn, mevrouw zou u even uw ogen willen sluiten voor mij?' Niet voor hem maar wel voor mijn lieve Lyano.

Een vel licht schijnt in mijn ogen, het voelt totaal niet fijn. 'Beweeg ze is van boven naar onder.' Met veel moeite beweeg ik mijn ogen, het doet echt pijn.

'Stop het doet pijn!' Meteen klikt hij het lampje uit.

'Het is niks ernstigs, ze lijd momenteel aan slaap te kort wat een grote rol speelt bij haar irritaties verder heeft ze daardoor geheugenverlies. Wat mogelijk ook zou kunnen komen door lichtelijke hersenschade. Toch ga ik je wel pillen voorschrijven niet dezelfde als dokter Melanie.' Melanie is de naam dus! Die bitch die mijn vriend probeerde af te pakken.

'Deze zullen helpen met alle agressie in het proces. In het papiertje wat er bij gegeven word staan enkele mogelijke bijwerkingen, verder neem ze 3 keer bij dag bij elke maaltijd. Als het erger word moet je haar met spoed naar het ziekenhuis sturen want dan kan het meer zijn dan alleen slaap te kort, heel veel sterkte.' Vriendelijk schud Lyano de hand van de man en loopt daarna samen met mij naar de auto.

-

'Wat was dat nou met die dokter joh?' Vraagt hij terwijl hij mijn jas aan de kapstok op hangt naast die van hem. 'Ja sorry lieverd, ze mocht jouw gewoon niet aanraken.'

'Avy ik vind je heel aardig maar ik ben niet je lieverd of schat of whatever.' Het voelt alsof mijn hart in 600 stukjes breekt. 'Maak je het nu uit?' 'Uitmaken? Avy, we hebben nooit iets gehad. We hadden dan wel even een leuk moment maar daar blijft het bij sorry.'

De tranen groeien in mijn ogen, ongelooflijk ik kan echt niet zonder hem leven. Zo lang hadden we ook nog niet en dan maakt hij het nu al uit.

Als watervallen lopen de tranen over mijn wangen, na al die weken. Die mooie momenten...