Sadece bi'tık yaklaşsan yanıma?| vsoo

sen kızının katilisin!

Yemek masasından kalkmıştık sonunda, büyük salona geçtik. Hiç kimse konuşmuyordu bende bu sessizliği bozmak istedim.

Ona nasıl hitap edeceğimi bilemiyordum, baba dersem hem o hemde karısı rahatsız olabileceğini düşündüm. Bu yüzden baba demedim

"Bay kim-" sözümü kesen babamdı. "Bay kim mi? Hadi ama jisoo sen benim kızımsın bana baba diyeceksin"

"Rahatsız olabileceğinizi düşünmüştüm"

"Eğer bu düşünceye ben sebep olduysam, benim için sorun yok. O senin öz baban tabiki baba diyeceksin." Diye lafa girdi üvey annem

"Baba" 

"Efendim kızım"

"Yeni ailenle mutlu olmana sevindim. Yeni demek için uzun zaman oldu ama neyse" diye yapay bir şekilde güldüm.

"Jisoo,sana bunları yaşattığım için üzgünüm-"

"Hiç üzgün görünmüyordun"

Jisoo'nun babası jisooya Ne der gibi bakıyordu,

"Fotoğraf.. f-fotoğrafta fazlasıyla m-mutlu görünüyordun-uz" sesim çatlamıştı,kendime sinirleniyordum keşke hiç konuşmaya başlamasaydım diye. Çünkü dokunsalar ağlayacaktım

"Jisoo yapma böyle lütfen"

"Nasıl yapmayayım ha? Birde hiç bir şey yetmez gibi buraya beni çağırdın! Bana hiç değer vermiyorsun bari beni de kendini de ne diye yoruyorsun!" Sesim çok yüksek çıkıyordu gözlerim dolmuştu.

"Ben seni hep sevdim jisoo..sadece annen ve ben sorunlu bir çifttik"

"Konu şuan annem değil sensin! Neden birkez olsun beni ziyarete gelmedin! Neden ha neden! Hiç mi merak etmedin kızını! ... sen kendi öz kızının katilisin! Benim tüm duygularımı, ruhumu öldürdün!"

Ben fark etmemiştim ama gözyaşlarım inci gibi dökülüyordu.

"B-ben özür dilerim herşey için jisoo"

"Özür dileme!" Çığlık atmıştım kafamın içinde şimşekler çakıyordu âdeta saçlarımı tutarak yoluyordum. Evet ben delirmiştim..Beni delirtmişlerdi

"Dur sakin ol jisoo! Yapma bunu kendine!" Taehyung da ağlıyordu. Ama hemen gözyaşlarını siliyordu

"Sen..benden uzak dur! Seni görmek dahi istemiyorum!"

"Jisoo sakin ol!" Bana bağırıp duruyordu güya bana sakin olmamı söylüyordu ama kendisi sakin değildi taehyung..

"O sirketin hisselerini alacağım! Dedemin hisselerinin yuzde birlik kısmına bile dokunmayacaksın!" Para umurumda değildi amacım ilerde o adamı surundurmekti

Babam olacak adamda kendime zarar vermekde korkuyor gibiydi hemen bir dosyayı getirdi "burayı imzala senin olacak dedenin tüm hissesi, istediğin ne ise onu sana vereceğim ama lütfen sakin ol kendine birşey yapma"

"Dedemin hissesi yüzde kaç!"

"Yüzde 82"

Kâğıtta yazan şeyleri teker teker okudum. Salak değildim tabiki okuyacaktım. O adamdan herşey beklenirdi.

Ve en sonunda imzaladım

"Şimdi iyi misin?" Dedi jisoo'nun babası

"Ölü biri en fazla ne kadar iyi olabilir ki?"

"böyle deli gibi konuşmayı kes jisoo!"

"Ben deliyim baba! Kızın bir deli! Hasta! Ruh hastası! Senin yüzünden" sonra o kadına döndüm "sizin yüzünüzden..farkında olmadan bir canavar yarattınız! Şimdi de bunun bedelini ödeyeceksiniz"

"Sen canavar değilsin jisoo" diye lafa karıştı bayan üvey annem

"Sana konuşman için kim izin verdi?"
Tamam belki bu dediğim biraz fazlaydı ama ben psikolojisi bozuk bir kızdım ve hepsinin suçlusu onlardı.

"Sen ne dedin!" Bağıran babamdı

"Ona konuşmasına kimin izin verdigini sordum!" Bende bağırmıştım hemde fazlasıyla boğazım bagırmaktan yırtılacak gibiydi

Babam elini bana kaldıracaktı taehyung önüme geçmeye çalıştı ama babam onu kolundan tutup kenara itti, tekrardan elini bana doğru uzatacakken ben kendimi yere attım

Kafamı kollarımın arasına almıştım. Psikolojim bozuk olabilirdi ama en azından onlar kadar aptal değildim.

Bağırarak ağlıyordum, birden kafamda bir el hissettim. Başımı okşuyordu. Kafamı kaldırdım ve onun babam olduğunu görünce daha da sinirlendim

"Bana az önce vuracak olan sen değil miydin! Çek o pis ellerini"
Dedim ve evden koşarak uzaklaştım. Bana bağırdıklarını duyuyordum ama umrumda değildi.

Hangi yoldan gitmeliydim bilmiyordum caddeye doğru koştum..çok fazla yürüdüm. Nerede oldugum hakkında en ufak fikrim yoktu zaten dışarıya çıkan bir tipte değildim sanırım ben kaybolmuştum.