Soobin ailesinin yanına gidince Ye Won ve Taehyun'da peşinden gittiler. Ailesi pek mutlu durmuyordu.
"Rehberlik öğretmenine konservatuvar okuyacağım demişsin. Matematik notlarını düzelttin, ne bu ısrar?"
"Annen haklı. Doktor olacağın konusunda anlaştığımızı sanıyordum."
Soobin karşısındaki anne babasına bakıp göz devirdi.
"Anlaşmadık, siz öyle düşündünüz. Bana sorduğunuzu ya da konuşmama izin verdiğinizi hatırlamıyorum."
"Choi Soobin! Hayatı boyunca sürünen ve iş bulamayan bir serseri mi olmak istiyorsun?"
Ye Won dudağını ısırıp Soobin'e baktı. Araya girmek istese de bu bir aile meselesi olduğu için sadece uzaktan izleyebiliyordu.
"Hayatım boyunca sevmediğim bir meslekte mutsuz olmaktansa sevdiğim meslekte işsiz sürünen bir serseri olmayı tercih ederim."
"Bu nasıl bir bakış açısı böyle? Sen kafayı yemişsin!"
Soobin babasının sözlerine karşılık güldü.
"Evet, eğitimimizin mükemmel anlayışı; doktor olmak istiyorsan aklı başında, sanatla uğraşmak istiyorsan zırdelisindir. Bu düşünce yapısıyla insanları tek bir kalıba sokmaya çalışıyorsunuz. Bunun 120 kiloluk bir insanı xxs beden bir gömleğe sokmaya çalışmaktan farkı yok. Matematik yapabilmek zorundaymışız gibi davranıyorsunuz. Sırf derslerde kendini yetersiz hissettiği için intihar eden kaç kişi var farkında mısınız? Belki de o aslında çok iyi bir sporcu olabilirdi. Ya da bir gezgin. Ama bizi tek kalıba sokmaya o kadar takmışsınız ki, bu kalıba uymayanlar dayanamayıp intihar ediyor. Eğer bende o kalıba girmeye çalışırsam, üstüme oturmaz. Bende diğerleri gibi yaparım. Çünkü bu taşıyabileceğim bir şey değil."
Ye Won yere baktı. Kendini ağlayacak gibi hissediyordu. Soobin'in örnek verdiğini anlamıştı ama onun için korkuyordu. Eh, sevmek sanırım bu oluyordu. Soobin karşısındaki nutku tutulmuş ailesine baktı. Babası söze girdi.
"Biz... Biz bunu hiç düşünmemiştik. Düşününce haklısın. Mesela..."
Elini Soobin'in omzuna atıp çocuğa sarıldı.
"... Ben bir dövüşçü olmaya kalksam, sanırım artık bir baban olmaz, hm?"
Bunun üzerine herkes gülmeye başladı. Öğretmenler sorunun çözüldüğünü görünce dağılmıştı. Taehyun'da dedikoduyu yetiştirmek için arkadaşların yanına gitti. :) Geriye Soobin, anne-babası ve Ye Won kalmıştı. Annesi Ye Won'u farkedip Soobin'e döndü.
"Soobin, onu tanıyorsun sanırım? Senin için baya endişeli duruyordu."
Soobin Ye Won'un elini tutup ailesinin yanına getirince Ye Won kalbinin hızlandığını hissedip gülümsedi.
"Merhaba Choi Hanım, merhaba Choi Bey. Ben Choi Ye Won."
Ye Won'un eğilerek yaptığı selamdan sonra Soobin ekledi.
"O benim sevgilim. Ye Won, burada bekle geliyorum."
Ye Won şaşkınca okula giren Soobin'e kısa bir süre baktı. Ardından Soobin'in ailesi ile sohbet etti ve Soobin'in ailesi gittiler. Onlardan kısa bir süre sonra Soobin çıktı ve Ye Won'u arka bahçeye götürüp çantaları gösterdi.
"Hadi okuldan kaçalım."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
