Why Can't We

Chapter 12

Chapter 12

Sirin

I visit Kursk a few times these days. Minsan naabutan ko roon ang iba habang binibisita siya. Masaya silang naghaharutan na parang mga bata. At times, there's this competitive aura around them. Minsan parang may nararamdaman pa akong killing intent mula sa kanila dahil nagkapikunan na nga.

Nevertheless, they were always fun to be with. They're the brothers I never once had and I appreciate their presence in my life. 5 years ko na ring kilala ang karamihan sa kanila. Habang tumatagal, mas lalong dumarami ang members ng Gilingan Authority, their group name. That's what Verdandi told me. Ang gc name kasi namin ay pabago-bago. Latest name naman nito ay #BawalMIA. Natawa na lang ako habang iniisip 'yon. Obviously, it's for Kursk.

I've heard about him before, when the men talks about their experiences every now and then. They talked about this friend from Russia that rarely goes to the Philippines and rarely stays long in the country. Ang sabi nila, may trabaho kasi raw ito sa Russia na hindi nito maiwan-iwan. I knew him by the name Blast then. Kung bakit Blast, they told me he used to smoke with the Ice Blast cigarette. Oblast din naman ang second name niya.

"Blast," I mumbled and smiled. "Figures," natatawa kong sabi. Tumingin ako sa TV pero na-distract agad. Parang may narinig kasi akong pintong sumarado. Kinilabutan ako sa narinig at unti-unting tumayo mula sa kama. "W-Who's there?" natatakot kong tanong habang dahan-dahang pumunta sa pintuan.

Oh shit. Huwag naman sanang multo. Please. Kahit ano huwag lang multo. Huhuhu.

When I reached the doorway, I slowly peeked outside and sighed in relief. Whooh. Walang multo.

Inuhaw tuloy ako dahil sa kaba.

Naglakad ako sa pasilyo at masayang tumalon-talon papunta sa staircase. Gulat akong napatili nang may itim na pigura na biglang sumulpot sa taas ng staircase. Hindi ko ito masyadong nakita dahil naka-dim na ang lights ng bahay.

"S-Sino ka? H-How did you get inside?" I stuttered in fear. Possible kidnap scenarios began flashing in my head.

Oh please no. Please not again!

I heard the figure snort.

"Binigyan ako ni Rhaego ng susi, malamang," matabang nitong sabi. Pagkarinig na pagkarinig ko sa boses, nawala lahat ng kaba ko. "Buksan mo nga 'yong lights. Wala masyado akong maaninag sa weirdong bahay na 'to."

"S-Sorry," I said and shouted. "Blast!" pagkasabi noon ay nagliwanag ang buong bahay at nakita ko na ang nakabusangot na mukha ni Kursk. May dala-dala siyang navy blue na pack bag sa isang kamay. Yung isang kamay naman niyang nakabenda ay nakahawak sa hawakan ng staircase.

I stood there awed by his presence. He was only wearing a white loose shirt and faded blue jeans matched with his gorgeous bare feet. Napatitig ako saglit sa malinis niyang paa. Napakagat-labi ako.

Damn. Everything about him is sexy.

Though, ang pinakagusto ko na parte ng appearance niya ngayon ay ang kanyang magulong buhok. I just want to run my fingers on his hair, roughly tugging it while he screws—

"What the heck are you wearing?" sabi nito at pinasadahan ako ng tingin. He took a step towards me and raised a brow. "Inaakit mo ba ako?"

Napaatras naman ako at napatingin sa suot ko. Naramdaman kong uminit ang pisngi ko bago nagmamadaling inayos ang tumalilis na suot kong bathrobe. Nauna pa yatang mag-hi sa kanya ang cleavage ko.

I composed myself and smiled.

"My apologies, Mr. Romanov. Hindi ako nasabihan ni Kuya na ngayon ka pala makakalabas ng ospital," sabi ko at napahinga nang maluwag nang inalis ni Kursk ang tingin sa akin at nilibot ang mga mata sa paligid. "You can choose your room. I have three spare rooms here."