gerçek ailem !?

6.bölüm

gözlerimi araladığımda etrafa baktım odamdaydım yarı açık gözlerle mal mal sırıtırken tam kalıyordum ki, belimdeki güçlü kollar buna izin vermedi. Hızla kafamı çeviridiğimde bunun babam olduğunu anlamam uzun sürmedi.

Baba, ne kadar kolay değil mi? peki ya söylemesi kadar hissedilmesi de bu kadar kolaymıydı, hayır! asıl şimdi fark ediyorum baba kelimesinin içerdiği duyguları, 17 yıldır hiçe yaşadığım hayatta yeni öğreniyordum baba kavramını.

Yavaşça kafamı çevirip baktım babama. O benim babamdı eksikliğini her zaman hissettiğim fakat nedenini algılayamadığım şey babamdı. Babam gözlerini açtığında beni görünce yüzü parladı 

''Günaydın baba'' diyip otuz iki diş sırıttım. Babam daha fazla gülümseyip

''Günaydın babasının prensesi'' dedi yüzümü buruşturdum 

''baba prenses ne ya, çocukmuyum ben'' diyince babam sırıtttı ve 

''hadi kızım hadi, hazırlan kahvaltıya inelim de anneni çatlatayım''diyince güldüm, babam da gülüp odadan çıktı. Hızla yataktan kalkıp yaralarıma krem sürdüm iyileşmeye başlamış güzelll. Ardından ilaçlarımı içip hızla üzerimi giyindim ve aynadan kendime bakıp göz kırpıp öpücük attım. Günlük rutinimdir, deneyiniz saygılar...

Telefonumla aşk yaşayıp merdivenlere yönelirken kafam birine çarptı. Ayı ya bir gün bu çarpmalarla sakat kalıcam da hayırlısı. Kafamı kaldırdığımda egeyi görünce afalladım, bana sırıtarak bakıyordu bakın tekrar ediyorum EGE! BANA! SIRITARAK! BAKIYOR! ege? ben ona boş bakışlarla bakarken o 

''dikkat et küçük.'' diyince bende şarteller attı. Alayla gülüp 

''hayırdır velet ne bu samimiyet?'' dedim o da tişörtümden tutup beni SÜRÜKLEDİ! 'ulan rezilliğe bak şiküfe velet beni sürüklüyor'. 

''BANA BAK VELET! TİŞÖRTÜMÜ SALIP BENİ HEMEN ÇEKİŞTİRMEYİ BIRAKIYORSUN'' diyip sinirle bağırdım o  da

''yeter be, sus iki dakika kızım car car car'' dedi. bana bana bihterine, beni odasına tıkıp kendisi de girdi, ardından kapıyı kilitledi 

''lan doğruyu söyle burda mı öldürücen beni ben daha gencim'' falan filan diye zırvalarken, onun üzerine doğru yürüyüp anahtarı almaya çalışırken anahtarı camdan dışarıya fırlatttı. EVET FIRLATTI. 

''anlaşana kadar bu odadan çıkmak yok'' dedi gülüp kendini yatağa attı ve tekrar konuştu 

''bu iş bugün burada sona erecek'' diyip ciddi hale büründü 

''sen giyinirken babam söyledi anlatmış sana herşeyi, benim tekrar anlatmama gerek yok. Biliyorum bencilce davrandık ama korktuk. Seni düşünmedik, önyargıyla yaklaştık ama ben düşündüm ki eğer ben sana dişimi gösterirsem bana zarar veremezsin sandım. Psikolojik olarak çok ağır şeyler yaşadık sana acıdığımız için seninle böyle konuştuğumu düşünebilirsin ama hayır. Aksine seni çok güçlü bulduğum için seninle konuşuyorum yaptığım her eşşeklik için pişmanım. Zaman çok çabuk geçiyor o gün seni o halde görünce hissettim benim ablamın ne kadar güçlü olduğunu. Ardından gelip bana tek kelime bile edip üzerime yürümedin, aksine olgunca davranıp beni takmamaya özen gösterdin. abi demeye alıştım, ben artık abla demek istiyorum. o gece olanları tamamen kabusumun etkisiyle yaptım, senin o olduğunu sanınca korkudan ne yaptığımı şaşırdım. Onu belki zihnimden, kabuslarımdan ya da yaşamış olduğum hayattan silip atamıycam. Bana onun verdiği acılar kadar  sevgi verebilirmisin? ablam olup beni affedebilirmisin?'' diyince şaşırdım.