𝙱𝚒𝙻𝚒𝙽𝙼𝙴𝚉𝙴 𝑇𝑂𝑍𝐾𝑂𝑃𝐴𝑅𝐴𝑁 𝐼𝑆𝐾𝐸𝑁𝐷𝐸𝑅

"HAKİKAT"

İskender olacaklardan habersiz okula gitmiş ve her zamanki yaptığı gibi Mavi Ay ile istemeye istemeye buluşmak için odalarına gitmişti. İçeri girdiğinde herkes oradaydı. Hepsi ona baktığında bir şey demeden çantasını kenara attı:

Arda:Günaydın İskender.

İskender ona seslenen sarışın çocuğa döndü ve cevap verdi.

İskender:Günaydın...

Bugün son turnuva vardı ve kendi aralarında bu konu üzerinden konuşuyorlardı.

Asya:Son turnuvayı mutlaka biz kazanmalıyız. Tabi eğer kazanmak istiyorsak...

Sinan:Onlar kazansa bile berabere kalmış olucaz ve büyük ihtimalle iki takımı birbirine karıştırırlar.

Elif:Geçen sene olduğu gibi mi?

Ardından kız gülümsemişti. Geçen seneyi hatırlayınca hem mutlu hissetmişlerdi ancak düşmanlıkları ve yaşadıkları diğer olaylar gelince mutlulukları sönük kalmıştı.

Arda:En azından birazda turnuvalar Sinan'ı normal insana çevirdi.

Sinan:Ben önceden hayvan mıydım Arda?

Arda:Yok öyle demiyelim de yani... Anladın sen boşver.

İskender'in sessiz kalışı ve konuşmaya dahil olmaması ilk olarak Elif'in dikkatini çekmişti. Merak içinde sordu:

Elif:İskender iyi misin?

İskender kıza baktı afallamış bir şekilde. Ardından kafasını salladı:

"Bana hiç mi güvenmediniz?"

İskender:İyiyim...

Arda:Emin misin gardaşım. Böyle sus pus oturman normal değil. Dur bakayım ateşin mı var?

Çocuk elini çocuğun alnına getirdi ardından konuşmaya devam etti:

Arda:Yooo ateşi de yok maşallah puğh Allah nazarlardan saklasın.

"Ben uzun süre sonra ilk defa birilerine güvenmiştim. Ben sana güvenmiştim İskender... Senin diğerlerinden farklı olduğunu düşünmüştüm..."

Çocuk yüzünü elinin tersiyle sildi ardından oturduğu koltuğa gömüldü:

Asya:İskender sen gerçekten iyi değilsin noldu?

Konuşma kız!

İskender ellerini sertçe koltuğa vurdu ve ayağa kalktı. Arda korkudan Sinan'ın yanına kaçmıştı.

İskender:Ne olduğunu merak mı ediyorsunuz?

Mavi Ay birbirine baktılar ardından kafalarını salladılar. Artık siniri iyice bozulmuştu çocuğun:

"Ama şunu bilmeni istiyorum İskender. Benim için sandığından da değerlisin. Ve ben sana gerçekten tüm kalbimle güvenmiştim..."

Cebinden çıkardığı aleti masanın üzerine fırlatır derecesiyle koydu ve konuşmaya başladı:

İskender:Sorun burda. Sorun bu odada. Sorun biziz. Bilip bilmeden yanlış yola saptık ve şuan bize güvenen bir insanın kalbini kırdık ve güvenini darma duman ettik. Umarım mutlusunuzdur.