𝙱𝚒𝙻𝚒𝙽𝙼𝙴𝚉𝙴 𝑇𝑂𝑍𝐾𝑂𝑃𝐴𝑅𝐴𝑁 𝐼𝑆𝐾𝐸𝑁𝐷𝐸𝑅

"YOKUM"

1 gün sonra:

İskender kafasını yastığa koymuş ellerini karnının biraz üstünde birleştirmiş boş boş tavana bakıyordu. Yaşadığı her şeyi en başından düşündü. Ama o gün aklından çıkmıyordu vicdan azabı çekiyordu. Buse'yi aklından çıkaramıyordu...

Olduğu yerden kalktı. Ellerini saçlarından geçirdi. Derin bir iç çekti. Bu böyle olmayacaktı. Artık sabrı kalmamıştı. Babasına soracaktı. Eğer Buse anlatmıyorsa belki de babası anlatırdı ona...

Odadan çıkacakken bildirim sesine arkasını döndü. Telefonunda tek bir mesaj bildirimi vardı:

Gizli'm💫

Konuşmamız gerek. Hem de hemen.

Seninle ilk karşılaştığımız yerde buluşalım.

Çocuk anlamamış bir şekilde bir kaç kez mesaja baktı.Telefonunu cebine attığı gibi hemen odasından çıktı:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kız aynadan kendine bakıyordu. Bir yandan da saçlarını tarıyordu. Tarağı elinden bıraktı ardından derin bir nefes aldı. Saatine baktı ardından ufak bir tokayla üstten toplayıp telefonunu kaptı ve aşağı indi. Kendini binadan dışarı attı.

Kapıdan çıkınca elini telefonuna götürdü:

İsko🏹

Konuşmamız gerek hem de hemen.

Seninle ilk karşılaştığımız yerde buluşalım.

Ardından telefonu cebine atıp koşmaya başladı.

Koşarken yaptığı at kuyruğu olduğu yerde zıplıyordu. Bir kaç kez sendelese bile umursamamıştı. Bu iş bugün burada bitecekti.

Ormana girdiğinde birazcık soluklandı. Bir ağaca yaslandı ardından soluklandı. Derin bir nefes alıp etrafına baktı ardından patikadan yürümeye başladı.

Bir kaç dakika daha ilerledikten sonra durdu ve geldiği yeri upuzun inceleyip gülümsedi. Ardından ilk geldiği zamanı hatırlayıp gülümsedi ve onu köşeye sıkıştırdığı  ağaca gitti. Yanına çöktü ve sırtını ağaca yaslandı. Telefonunu çıkarıp mesaj gelmiş mi diye baktı. İskender görüldü atmıştı mesajlarına. Telefonu kapatıp yanına koydu. Cebindeki küçük takip cihazına baktı parmakları arasında çevirdi. Hiç tepki vermiyordu. Kafasını havaya kaldırdı ve gözlerini kapattı. Gözünden istemsizce akan gözyaşlarına engel olmadı. Fısıltı derecesine konuştu:

"Sen gelsen de gelmesen de İskender,bu iş bugün bitmek zorunda..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

İskender ormana girmişti ellerini cebine okmuş ayaklarına bakarak yürüyordu:

1 gün önce Mavi Ay:

İskender:Bunu yapmamalıydık. Bize güvenmişti...

Elif:Biriniz anladı sonunda!

Arda:Bize güveniyor mu bilmem ama kuzgun değil orası kesin.

Asya:Başlatıyım mı?