Sabırsız kalbim acınacak halde. Kimsesiz Düşlerin umuduyla yaşertiyorum kendimi. Umutsuz bacak arası sevdalarıyla küçümsüyorum herşeyi. Bir kitap okuyorum yeraltından tam ölüyorum derken boşalan umutlarıyla 2 dakikalık zevk tohumuyla yeşeriyor bir masumane kız. Bilmeden kimsesizliğiyle. Ne umudu vardı yarınlarda nede kaybedecek bir bedeni. Zehir taciri gelmişti yanına. Damardan tüm kızgınlıgını verecekti enjektöre. Hırçınlaşıyordu kalbi yinede. Sanrılar ve öksürük nöbetleriyle uyandığım anlarda bile düşünmemiştim kimsesizliği. Param vardı diyebilecek kadar dilim vardı mesela. Korunaksız sevişmeleriyle ünlüydü rüyalarım. Tutamadıgım ellerinde bir özümseme bir kalıbilite bir sömürü her ne denecekse densin derdim ya öylece yada bir divane! Herneyse ... Kızacaksın belkide bu post-it'leri okuyunca neden ben yokum diyeceksin ya varmıydın yada görüyormuydum seni ? Sonra daralacaktı herşeyin. Kalbini saymıyorum ruhun zaten sabırsızdı. Yada gitmekle meşguldü yada uçkursuz düşüncelerle.... ;))
Yer Altından Notlar ~
