Hayatımız iki dudak arasında saklı ...
Seviyorum diyince güzelleşir heryer,
Sevmiyorum diyincede ölür ruh.
Derleme cümlelerle değil,
Seni sevdiren dilimden düşmeyen,
Bana seni yazdıran elim, aklım...
Senden başkasını görmeyen gözlerim...
Ve yine senle başladı tüm cümlelerim...
Affet kalıcı değilim !
Senin için küçük bir yara bandıyım belkide...
Yaralarını kapatan, Kendi yarammış gibi davranan,
Ve hatta sızlamaması için çabalayan bir yara bandı...
Fikrimin inceliğisin...
Ruhumun bağı,
Efkarım, neşem,
Asma suratını Yar !
Dayanmaz buzullar erir,
Dünyayı sel basar, Güneş kapanır,
Ay saklanır,
Her yere sensizlik yayılır...
Ama ben bilirim sensizliğin ölümünü,
Suyun içinde susuz kalmak gibi...
Avuçlarım kana kana içerim de seni...
Zehirlemişler seni...
Ve sende beni...
