Ölüyorum.
Bir umut asılıyor meydanlarda.
Halk isyanın eşiğinde.
Kraliçe umursamaz bir tavır içinde.
Kök salmış kalp şeklindeki koltuğa.
Çehresi eşsiz ruhu aydınlatıyor ülkeyi.
Güneşe ne hacet kendisinin sıcaklığıyla büyüyor çiçekler.
Ütopyasına kurulmuş.
Kısık bir ıslık çığırmakta dili.
Kulağa gelen sanki ninni.
Umut ilk basamağa adımını attı şimdi.
Asılacak dar ağacında belli ki.
Çıktı kürsüye, Boynuna doladılar ipliği.
Halk hala isyanda.
Riyakarlık tekme attı ayaklarının bastığı kürsüye.
Umut sallanıyordu bir ipin ucunda.
Hala umrunda değildi kralicenin.
Bir umudun ölüşünü tüm halk izliyordu.
Yapacak bir şey yoktu,
Kafasına geçirilen torba çıkarıldı.
Umut Gülüyordu, Çünkü bir aşk uğruna asılıyordu....
M.A.
