Prototip bir dünyam var. İçi insan dolu idi.
idiyi kullandım çünkü insanlar belli bir süre sonra benim fikirlerimi öğrendikten sonra insanlıktan çıktılar.
Çünkü ;
Mutluluk düşlüyordum içimden öyle uyarlamıştım prototipimi ... olmadı.
Sessizce ağladım dünyamın üzerine yağmur yağıyor sanıp şemsiye açtılar yine umursamadılar beni.
Son sürat yakmaya gittim hepsini.
Kıyamadım çünkü aralarında biri sendin bir daha ağladım ve bir off çektim...
Hepsi bu sefer kaçışmaya başladılar "Fırtına çıktı" diye bağrışmalar oldu.
Sonra bir çift göz semaya baktı Göremiyordu sanıyordum beni ama hissedebiliyordu.
Elimi uzattım ona doğru parmaklarım yanmaya başlamıştı.
Yetişemeden sana geri çektim. Yine dokunamadım sana :(((
Lanet ettim dünyaya salladım öylece Deprem oluyor dediler.
Tüm binalar yıkılıyordu neredeyse...
Sen hala Bakıyordun yakarıya...
Daha kendi yaptıgım sana dokunamazken sana nasıl dokunacaktım ?
Nasıl konuşacaktım ? :'(
Oturup ağladım öylece göz pınarlarım kuruyana kadar.
M.A. Prototip dünya
