Μονοπάτια συναισθημάτων

Μια νύχτα ερωτευμένων

Υπάρχουν νύχτες σαν κι αυτή, ζοφερές, μακάβριες, τρομακτικές.
Η μοναξιά, ο θάνατος η κατάθλιψη
Βουίζουν στο αυτί
Ο ήχος σε καταστρέφει, σε χαλά, σε τραβάει ως την άβυσσο που κανένας δεν πατά.

Ο φόβος. Ω φόβε!
Όλο και πιο κοντά σου με τραβας
με αόριστες ιστορίες
μέσα σε μια δίνη με σέρνεις αργά
που το είναι μου ρουφά
το εγώ μου αποδομά.

Θόρυβοι, χτύποι, μακρινοί
με κάνουν και ιδρώνω
κίνδυνο μυρίζομαι ανύπαρκτο
Κάποιον χωρίς υπόσταση
Ακίνδυνο κίνδυνο.
Μα συνεχώς με κάνει η ψευδαίσθηση
Να νομίζω πως υπάρχει, κάτι Ανύπαρκτο...

Το κάτι είναι τίποτα,
μια αόριστη, παράφωνη φωνή
του κεφαλιού μου.
Το ξερω, μα με φοβίζει.

Και τότε έρχεσαι εσύ.
Ω ναι εσύ!
Για εσένα το αιθέριο πλάσμα
Φόβος, όριο, σύνορο,
Δεν υπάρχει.

Όλα τα υπόλοιπα αγνοείς.
Οι ψευδαισθήσεις τρόμου
Μαζί με την ανόητη ύπαρξη
Γκρεμίζονται σαν αμμόκαστρα,
Μονάχα μ' ένα τίναγμα των κατάξανθων μαλλιών σου..

Με κοιτάς και με πλησιάζεις,
Με μαγνητίζεις.

Αργά με βασανίζεις.
Τα χείλια μου μόλις πλησιάζεις κάνεις πίσω.
Με παίζεις ώρα πολλή.
Και ξάφνου με φιλάς.

Νιώθω τα χείλια σου
τα δικά μου να ρουφούν
κι ανατριχιαζω.
Πόσο αρμονικά δένουν οι γλώσσες μας.
Μετά ξετυλίγονται απαλά.

Το φιλί τελειώνει.
Παίρνεις το χέρι μου
στην πιο ξέφρενη διαδρομή.

Ξεκινάς απ' τα μαλλιά σου
τα πιο απαλά.
Έπειτα τα δάχτυλα μου
γλείφεις και ρουφάς.
Τα κυλάς πιο κάτω
στο στήθος το φτιαγμένο από βελούδο
Συνεχίζεις προς το αιδοίο.
Το ψηλαφω γυρεύοντας
την ηδονή σου.

Μα θες κάτι άλλο
Κάτι άλλο...

Τα σπρώχνεις παρακάτω.
Φτάνω στον μηρό,
στην γάμπα,
στον αστράγαλο.
Σε γαργαλω πια στις πατούσες
Και γελάς.
Γελάς με μ' έναν τρόπο μαγικό,
Που τ' αφτιά μου φέρνει στην κατάσταση
της πιο γλυκιας μουσικής

Το χέρι μου είναι στο έδαφος.
Με κοιτάς από ψηλά,
Με τα μάτια τα πιο αρπακτικά.
Έχω εδώ και ώρα υποταχτεί.
Ολοκληρωτικά σου έχω παραδοθεί.

Είσαι ανώτερη δική μου,
είσαι ανώτερη ολονων.

Νιώθουμε την απόλαυση.
Μαζί νικήσαμε τα πάντα.
Τώρα φεύγεις.
Η νύχτα μου ποτέ πια
δεν θα είναι ίδια...

Αυτό ήταν το πρώτο μου ποίημα που ελπίζω να σας άρεσε, αρχικά. Είστε ελεύθεροι να γράψετε εντυπώσεις, για τις οποίες αδημονώ.

Εις το επανιδείν,

Νέστωρ