Μονοπάτια συναισθημάτων

Μόνος

Νιώθω μόνος
δεν ανήκω πουθενά
Είμαι παρείσακτος,
ατημέλητος
κι απόμακρος

Δε νιώθουν ο,τι νιώθω
Δεν πονούν όπως πονώ
Καταλαβαίνουν, μα δεν κατανοούν
(την έννοια του βάθους της μοναξιάς μου)

Ειμαι μοναχικός από επιλογή
Μιας και λατρεύω τη
φασαριοζικη ησυχία
Μα κουράζομαι καμία φορά,
κι είναι αργά να μ' αισθανθουν.

Θέλω να 'μαι μόνος
Στο χάος των σκέψεων μου
Θέλω να 'μαι μ' άλλους
Στο χάος των σχέσεών τους

Θέλω να γίνω ένα μ' αυτούς
Να κλάψω, να γελάσω
Να παίξω τα ηλίθια παιχνίδια τους
Μα δεν μπορώ.

Ανήκω στον εαυτό μου(;)
Είμαι αυτός που είμαι (;)

Τους βλέπω, με βλέπω
Τους καταλαβαίνω, με καταλαβαίνουν
Μα δεν μπορώ να το δεχτώ

Δεν μπορώ πια ν' αφεθώ
στη γοητεία των συνειρμών μου(!)

Δεν είμαι μόνος
Ζω με άλλους
Είμαι έρημος
Δεν βιώνω το χάος της μοναξιάς μου.

Μήπως όμως εγώ είμαι μοναχικός,
Μοναχικός σαν τον Steppenwolf,
Μοναχικός σαν τον Μερσώ,
Μοναχικός σαν τον Ροκαντέν,
Ούτε κομπάρσος στη ζωή
Των άλλων(;)