Μονοπάτια συναισθημάτων

Η μπαλάντα του μισανθρώπου

Περιφέρεται στο κέντρο
σαν άνθρωπος απλός
Μάταια όλα όμως τα θεωρεί
και για τα πάντα εντελώς αδιαφορει.
Τους ανθρώπους πια μισει.

Κανείς δεν ξέρει πως ή και γιατί
Αλλά μάλλον επειδή,
υπεύθυνους όλους μας θεωρεί.
Για την ασχήμια, την αγένεια στον κόσμο στα έντομα και στο φυτό
Που με τα καυσαέρια κατήντησε φρικτό.

Όσο κι αν στον δρόμο περπατά,
όσο κι αν λίγη φαντασία ζητά
βλέπει άτομα παγιδευμένα σε οθόνες
κρυστάλλους και παγετώνες.

Κατανοεί πως για να αλλάξει αυτό λοιπόν πρέπει τον εαυτό τον ίδιο του
να απαρνηθεί.
Ολοκληρωτικά.

Κι έτσι ίσως φέρει μια εξέγερση μικρή,
Μια επανάσταση συγκεντρωτική,
Η απλώς μια νότα ελευθερίας στην άμουση, ψυχρή τους τη ζωή.

Ή και στον θάνατο,
μιας και μιλάμε για μισάνθρωπο...